SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز :
به گزارش «شیعه نیوز»، آیت الله وحید خراسانی از مراجع تقلید قم همزمان با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان در جمع گروهی از مبلغین بیاناتی را ایراد نمودند که متن آن به شرح زیر است :
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين وصلی الله علی سيدنا محمد وآله الطاهرين سيما بقية الله في الأرضين واللعن علی أعدائهم إلی يوم الدين
امام ششم ، بیانی دارد که فقه این حدیث بسیار عمیق است. خلاصه ی بیان این است : اهل ایمان به منزله ی اعضاء یک بدن هستند .
تعبیر بهت انگیز است . روحی که در این بدن ساری و جاری است و همه ی این اعضاء را مرتبط می کند ، ایمان است و عقیده ی به امامت ائمه ی اثتی عشر . بعد بیان این است: اگر یکی از این اعضا صدمه ای ببیند ، تمام اجزای آن بدن در اثر آن بلیه همه مضطرب اند .
اگر این حدیث را بفهمیم ، درک کنیم الآن مصائبی را که بر شیعه در عراق وارد می شود ؛ این مصائب، راحت و آسایش را به کلی از بقیه افراد اهل ایمان و تشیع سلب می کند . اگر روح ایمان باشد ، گفتنی نیست که بر آنها که تحت سیطره معاندین اند چه می گذرد ، باید دید بر قلب مقدس ولی عصر چه می گذرد . شیعتنا خلقوا مِنْ فَاضِلِ طِينَتِنَا و عجنوا بماء ولایتنا یحزنون لحزننا و یفرحون لفرحنا. این رابطه طرفینی است . همان طوری که شیعه محزون است برای حزن آنها ، آنها هم محزون اند برای حزن اینها. آن هم چه مردمی ! شیعه ی عراق حجت اند. گاهی من فکر می کنم ما در مقابل اینها روز قیامت چه جواب بدهیم ؟
اگر کسی فکر کند: عمری ما سر سفره ی امام زمان نشسته ایم ، هر بهره ای بردیم ولی آن بدوی در عراق ، نه از این سفره بهره ای برده ولی برای اربعین و عاشورا با زن و فرزند همه ی بلاها را به جان می خرد که خودش را به قبر سید الشهدا برساند . این حجت است بر من؛ و واقعاً شرمنده ایم ، هر وقت فکر کنید چه جور بلاء را ، خطر را ، برای خودش ، زن و فرزندش می بیند ولی دست از این دامن بر نمی دارد . اگر اینها بودند آن وقتی که آن ناله ی غربت بلند شد: هل من ناصر ينصرنى، چگونه جواب می دادند . خوشا به حالشان ! زهی سعادت ! چه شرفی بالاتر از این . اینها در این روزگار مبتلا به این بلایای اند .
راحتی برای کسی نمی ماند که رگی داشته باشد ، غیرت دینی ، مذهبی ، مگر عضو این بدن نباشد . این مصیبت غیر قابل وصف است ، آنچه الآن در عراق می گذرد ، فوق بیان ماست و ما چاره ای نداریم الا دعا و تضرع به درگاه خدا؛ أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوء. همه تان در این سفر ، در مواقع، دعا کنید برای آن گرفتاران که مخ تشیع هستند ، آنها از امتحان در آمده اند ولی ما امتحانی پس ندادیم .
این بهت انگیز است . اهل عراق حجت اند بر من ! کاری به شما ندارم . ما چه کردیم برای این مذهب ، چه خطری به جان خریدیم ، اما آن اهل بصره از مناطق مختلف عراق ، از حله ، از بصره ، از هر نقطه ای در اربعین عاشورا زن و فرزند را برمی دارد ، یقین دارد که در این سفر چه بلاهایی در کمین است ولی مبادا قبر حسین بن علی غریب باشد . زهی سعادت ! اگر اینها بودند آن وقتی که فرمود : - چه بیانی ! چه کلمه ای ! نگاه کرد به آن جمع قلیل ، بعد فرمود :- هرکس ... مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ ، مُوَطِّناً عَلَى لِقَاء الله نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ معنا.
خلاصه ی کلام : من به نوبه ی خودم آرزومندم که پای آن بدوی را ببوسم که آنجور با زن و فرزندش بلاها را به جان می خرد و دست از دامن اهل بیت بر نمی دارد .
این حجت است هم بر من ، هم بر شما . عمری سر این سفره نشستیم ، همه جور استفاده کردیم ، آیا حاضریم بلا به جان بخریم در این راه ؟
این ماه آنچه در توان داریم به کار ببندید ، فراموش نکنید همیشه در نظر شما باشد فداکاری آنها، بعد از فرصت استفاده کنید . مبادا وقتی ضایع بشود . اغتنموا الفرص فانها تمر مرّ السحاب؛ چه فرصتی؟! ماه رمضان ، شهر الله، ماهی که در آن ماه أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآن هُدىً لِلنَّاسِ، وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقان. شب قدر در این ماه است ، اعمال عرضه می شود بر کی ؟ بر قطب عالم امکان .
کاری کنید که در دفتر شما ثبت باشد که یک عبد آبقی را به مولا برگرداندید ، یک ضالی را هدایت کردید . خدا به موسی بن عمران فرمود: اگر یکی از این دو کار را بکنی ، برای تو بالاتر است از این که صد سال همه ی ایام را روزه بگیری ، همه شب ها را تا به صبح به عبادت قیام کنی . کلیم الله متحیر ماند ، گفت بارالها! آن دو عمل چیست ؟ جواب آمد : یکی بنده ای که از مولا گریخته ، به مولا برگردانی ، از تفسیر این جمله سؤال کرد ، خطاب آمد : آن گنهکاری است که از من برگشته است ، او را توبه بدهی، به درگاه من برگردانی ، پرسید دوم چیست ؟ خطاب آمد : ضالی را هدایت کنی ، تفسیر این کلمه را پرسید ، خطاب آمد : کسی که امام زمانش را نشناخته او را به ولی عصرش هدایت کن ؛ کار شما باید در این سفر این دو عمل باشد: یکی آن عبد آبق را به مولا برگردانید ، یکی آن بیگانه از امام عصر را به صاحب الزمان آشنا کنید .زهی سعادت اگر موفق بشوید به این دو کار .
سعی کنید در آن محل به منبر اکتفا نکنید ، در هر مجلسی ، در هر محفلی ، سه کار باید تمام وقت شما را بگیرد : یکی تحکیم عقائد ؛ دوم تهذیب اخلاق ؛ سوم تعلیم احکام؛
سعی کنید افراد مستعد را شناسایی کنید ؛ آنها را به احکام آشنا کنید ، که بعد از شما این رشته باقی بماند ، هر کس یک مسئله یاد بگیرد ، اجرش در نامه ی عمل تو نوشته می شود ، آن هم چه اجری ؟! اینها از دست ما رفت ، عمر تمام شد ، کاری نکردیم .
امام در تفسیر این آیه بیانش این است : مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعا ، این نص قرآن است : هر کس یک انسان را احیاء کند، اجرش احیای تمام بشر است از اول خلقت آدم تا انقراض عالم. فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً، فرمود: تَأْوِيلُهَا الْأَعْظَم أَخْرَجَها مِنْ ضَلَالٍ إِلَى هُدًى. هر دو نکره است ، نه معرفه ؛ یک وقت بیان این است أَخْرَجَه مِنْ الضَلَال إِلَى الهُدى، یک وقت بیان این است: أَخْرَجَها مِنْ ضَلَال إِلَى هُدًی. از یک گمراهی در بیاوری به یک هدایت برسانی ، یک مسئله به جاهل در دین یاد بدهید ، از یک گناه توبه اش بدهید ، اجر تو در این ماه احیای تمام بشر است به نص کتاب و سنت معتبره . این نتیجه ی این سفر است ، غنیمت بشمارید ، این مقام را از دست ندهید .
مطلب دیگر این است که در این سفر تمام همّ تان مصروف بشود در احیاء امر آل محمد . امام ششم تعبیرش این است: رحم الله من أحیا امرنا . این روایات را بفهمید ، اولاً دعای او - انما یعرف الامام بالعلم و اجابة الدعوة- دعا ، دعای یک همچو کسی است، آن هم ، چه دعایی !. رَحِمَ اللَّهُ، به صیغه مضارع نیست، به صیغه ماضی است. نسبت ترقبیه نیست، نسبت تحققیه است. فقه احادیث مهم است، درایت روایت اصل است. رَحِمَ اللَّهُ، مفروغ عنه است، تمام است، آن هم چه رحمتی؟ وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ. این هم کار اساسی این سفر است.
آن احیاء امر به چه چیزی محقق است؟ هر کس در هر محلی هست، ماه مبارک رمضان تمام شود و آن مردم را به چهارده معصوم عارف کند . احوال آنها را برای آن امت بیان کنید، مطالعه کنید. از هر محلی که بیرون آمدید باید آن مردم پیغمبر شناس باشند، علی شناس باشند تا برسد به امام زمان؛ آن وقت می شوید مصداق این دعا: رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا.
این سفر فوق العاده مهم است. خوشا به حال آن کسانی که بفهمند و مغتنم بشمارند. از هر فرصتی بهره ببرید؛ در مدارس، دبستان ها، دبیرستان ها احیا کنید امر آل محمد را.
خودتان عمل کنید به این توصیه و آنجا هم به همه مردم این وصیت را برسانید: آن ، این است که -هم خودتان هیچ روزی ترک نکنید - از اول قرآن به قدری که می توانید بخوانید و به خود امام زمان هدیه کنید. این حدیث صحیح مسکی است که هر لحظه ای بوی خوشش ، مشام عقل را معطر می کند. حدیث در کمال صحت است، مشتمل بر اصحاب اجماع. نتیجه حدیث این است: کسی که قرآن را بخواند و به امام زمان هدیه کند کان معه. این معیّت عقل را مبهوت می کند، کسی که با او باشد با چه کسی است؟ الْمُنْتَهَى إِلَيْهِ مَوَارِيثُ الْأَنْبِيَاءِ، وَ لَدَيْهِ مَوْجُود آثَارُ الْأَصْفِيَاءِ، معیّت با او معیّت با تمام انبیا و مرسلین است، معیّت با تمام ائمه معصومین است.
ما کجا امام زمان را شناختیم. شیخ طوسی، شیخ الطائفه اعلی الله مقامه در [کتاب] غیبتش بیانش این است که در زمان ما آن قدر از خوارق عادات از او سر زده که قابل شماره نیست. این بیان شیخ است. هزار سال بعد از شیخ چه کرده؟ گفتنی نیست مقام او. درکش فوق تصور است.
حسین بن روح کسی است که حاجب آن درگاه است، ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی. اگر نوکر مقامش این باشد، آیا آن آقایی که به انتساب به او، این مرد به این مقام رفیع رسیده، چه کسی است؟! یک زنی آمد و خواست اختبار کند حسین بن روح را، گفت من حقه ای را آوردم، آیا تو خبر داری از آن حقه ای که من آورده ام؟ فرمود: برو آن حقه را در دجله بینداز و بعد برگرد. این مسی است که آن اکسیر اعظم به او خورده، کیمیایی شده و به این مقام رسیده. زن رفت و حقه را انداخت در دجله، و بعد آمد به محضر ابوالقاسم حسین بن روح. گفت: حقه را انداختم در دجله. کنیز را صدا زد و فرمود: حقه را بیاور. وقتی آورد پرسید: این همان است که در دجله انداختی؟ گفت: بله، گفت: من خبر بدهم که در این حقه چه چیزی است یا تو خبر می دهی؟ گفت تو خبر بده. آنچه بود گفت . بعد هم سر حقه باز شد و روشن شد چه احاطه ای است.
این مقام نوکر اوست. کجا ما امام زمان را شناختیم، سعی کنید او را به مردم معرفی کنید. در هر مجلسی که شروع می شود زیارت سلام علی آل یاسین را بخوانید. مجلس را به دعای به امام زمان ختم کنید، مردم را، با سوادها را، دعوت کنید، قرآن بخوانند و به او هدیه کنند، بیسوادها سوره توحید را بخوانند و به او هدیه کنند. اگر هر روز تحفه ای کسی در خانه تو آورد آیا شب عید نوروز با او چه می کنی؟ اگر من و تو هر روز عزیز ترین تحفه را که قرآن است به او هدیه کنیم، در شب قدر که صحیفه تقدیر ما به امضای او می رسد، با ما چه خواهد کرد؟ این ها را حالی کنید به مردم که شبانه روز به یاد او باشند. دعای عهد را هر روز صبح ترک نکنند و شما هم ترک نکنید، مگر عنایتی کند، نظری کند.
علی بن بابویه به ابوالقاسم بن حسین بن روح نوشت که من امسال عازم مکه هستم. جواب آورد: امسال به حج نرو. باز نامه نوشت به حسین بن روح که من نذر کردم که امسال را به مکه بروم. جواب آمد اگر لابدی که به مکه بروی در غافله آخر برو. علی بن بابویه- پدر شیخ صدوق- صبر کرد، همه غوافل رفتند، در غافله آخر نام نوشت و با آنها رفت، تمام غافله ها به وسیله غرامطه همه کشته شدند و فقط آن غافله باقی ماند.
این است احاطه او با عالم. تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ. مِنْ كُلِّ أَمْرٍ! همه بر قلب او باید نازل شود؛ وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ.
پروردگارا! به پهلوی شکسته صدیقه کبری ما را مورد عنایت آن حضرت قرار بده. بارالها! این بلا را از شیعه عراق بر طرف کن،. خداوندا! به روح پاک خاتم النبیین، به خون فرق امیرالمؤمنین، به سر بریده سیدالشهدا، مردم عراق را از این بلا رها کن، این مصیبت را از قلب شیعه بر طرف کن.
ان شاء الله در این سفر در مواقع اجابت دعا حتماً دعا کنید مگر خدا به برکت روح پاک آن مردمی که شما برای آنها موعظه می کنید... که معلوم نیست کیست مورد عنایت او . شاید پای منبرتان جوانی باشد از هوسی گذشته ، آمین او مشکل را حل کند؛ پیرمردی باشد با تعب و کد یمین لقمه حلالی در آورده و با صیام و قیام ماه را طی کرده، به آمین او دعای تو هم مستجاب بشود.
خدا چند چیز را در چند چیز پنهان کرده است: رضای خودش را در طاعات، غضب خودش را در معاصی، بندگان خودش را در مردم. هر کس را دیدی، هرگز گمان نکنی که خودت از او بهتر هستی، برای این که من خودم را می شناسم و از خودم خبر دارم اما از او خبر ندارم ؛ شاید او حسنه ای داشته باشد که همه سیئات را محو کند، من سیئه ای داشته باشم که همه حسنات را محو کند. با این نظر با مردم بنگرید. خودتان را نبینید به جایی می رسید.
نتیجه ی بحث این شد که ان شاء الله از این سفر باید با دست پر برگردید. به ارشاد ضال و توبه و انابه ی گناهکاران و تعلیم احکام دین به مسلمانان، نتیجه این سفر این است.
اللهم کن لوليک الحجة بن الحسن صلواتک عليه وعلی آبائه، في هذه الساعة وفي کل ساعة وليا وحافظا وقائدا وناصرا ودليلا وعينا حتی تسکنه أرضک طوعا وتمتعه فيها طويلا
اللَّهُمَ لَا تُفَرِّقْ بَيْنِنا وَبَيْنَ وليك طرفة عين أَبَداً واجعَلْ عَواقِبَ امُورَنا خَیرا.
انتهای پیام / م . ل
مامنتظرحکم جهاد ایشانیم.