SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز»، حضرت ابوطالب(علیه السلام) مرد نمونه مکه و عموى عالیقدر پیامبر(صلی الله علیه وآله) و مدافع صمیمى و حامى آن حضرت(صلی الله علیه وآله) که از آغاز دعوت پیغمبر پیوسته با عقل و درایت، مرز بین حضرت و قریش را حفظ کرده و به حمایت برادرزاده خویش و پیشرفت دین خدا اهتمام داشت، سرانجام در 26 رجب سال دهم بعثت رسول خاتم(صلی الله علیه وآله) جهانى فانى را وداع گفت و به جوار رحمت حق شتافت.
به مناسبت سالروز شهادت سرور خاندان بنی‌هاشم حضرت ابوطالب بن عبدالمطلب(علیه السلام) به بازخوانی پیام مراجع عظام تقلید درباره جایگاه و نقش بزرگ حامی پیامبر(صلی الله علیه وآله) می‌پردازیم:
*آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی
در تاریخ اسلام کمتر کسی را می‌یابیم که مانند ابوطالب در دفاع از اسلام در روز غربت آن کوشیده باشد و اگر حمایت‌های بی دریغ آن بزرگوار نبود، درخت نوپای اسلام به ثمر نمی‌نشست.
ابوطالب در سخت ترین حالات پیامبر(صلی الله علیه وآله) و مسلمین یعنی در آن سه سال که آن‌ها در دره مخصوصی در نزدیکی خانه خدا که بعداً به شعب ابیطالب معروف شد، در محاصره دشمن بودند، مانند پروانه گرد شمع وجود پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) می‌چرخید و با تمام وجود در حفظ او می‌کوشید.
هر شب محل خواب و استراحت پیامبر را عوض می‌کرد و فرزند دلبندش را در جای او می‌خوابانید و به او می‌فرمود: «من تو را فدای فرزند عبدالله یعنی پیغمبر اسلام(صلی الله علیه وآله) کردم»، او از همان کودکی به سبب امارات و نشانه‌های روشن به آینده پیغمبر اسلام(صلی الله علیه وآله) پی برده بود و در حفظ و حراستش از کینه دشمنان سخت می‌کوشید و در واقع از مؤمنان به پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) قبل از نبوتش بود، حتی در زمانی که پیامبر کودک شیرخواری در قنداقه بود، به وسیله او از خداوند باران طلبید و خشکسالی سرزمین مکه برطرف شد.
و شعر معروف:
وابیض یستسقی الغمام بوجهه
ثمال الیتامی عصمه للارامل
که ابوطالب بعداً سروده و بسیاری از دانشمندان شیعه و اهل سنت آن را در کتاب‌های خود به عنوان یادگار آن زمان نقل کرده‌اند، گواه روشن همین امر است، او بارها در شعر و نثرش ایمان محکم خود را نسبت به پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) نشان داده است، اما بزرگترین تهمت را به او زدند و گفتند: ابوطالب کافر از دنیا رفت و به این ترتیب تمام کینه‌هایی را که نسبت به فرزندش علی(علیه السلام) داشتند، نسبت به پدر بروز دادند و تمام شواهد تاریخی را نادیده گرفتند.
اگر جز این شعر معروف ابوطالب در مدح پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در دست نبود کافی بر بطلان این تهمت ناروا بود آنجا که می‌گوید:
لقد اکرم الله النبی محمدا
فاکرم خلق الله فی الناس احمد
وشق له من اسمه لیجله
فذو العرش محمود و هذا محمد
*آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی
برحسب آنچه در «مصباحین» مصباح شیخ و مصباح کفعمی از ابن عیاش مؤلف کتاب نفیس «مقتضب الاثر فی ائمه الاثنی عشر» منقول است، وفات آن حضرت در روز 26 رجب سال 10 بعثت که به عام الحزن نامیده شد اتفاق افتاده، حضرت ابوطالب(علیه السلام) از اول شروع و ظهور این دین حنیف، یگانه کسی بود که آن را تحت حمایت گرفت.
همان بزرگمرد ارجمندی که از اجتماع قریش و نقشه‌ها و تهدیدات و قطع روابط و آزار و اذیت ایشان بیم نداشت و تا زنده بود با خلوص نیت از پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) حمایت کرد و به او گفت: «اذهب یابن اخی! فقل ما احببت فوالله لا اسلمک لشی ء ابدا»، ای پسر برادرم! برو و هرچه دوست داری بگو، به خدا سوگند تو را در هیچ پیشامدی تنها نمی‌گذارم.
مقام آن حضرت چنان رفیع بود که پیامبر(صلی الله علیه وآله) در مصیبتش گریان شد و اندوهگین شد، پس از و فات ابوطالب، قریش بر پیامبر مرارت‌هایی رساندند که در حیات ابوطالب جرأت انجام آن را نداشتند، سال وفات دو یار دیرین پیامبر(صلی الله علیه وآله)، حضرت ابوطالب و حضرت خدیجه ام‌المؤمنین(علیها السلام) عام الحزن نام گرفت، ابوطالب سید بطحاء، پیر قریش و رئیس مکه و قبیله بود.
ایشان جمیع فضایل اخلاقی را دارا بودند، همه به او احترام می‌گذاشتند و شخصیت و مکارم اخلاقش را می‌ستودند، به طور قطع، بر همه امت اسلامی لازم و واجب است که قدر خاندان ابوطالب را بدانند و خدمات و رنج و مصائب آنان را در یاری پیامبر(صلی الله علیه وآله)، نصرت دین و اعتلای کلمه دین فراموش نکنند.
*آیت‌الله حسینعلی نوری همدانی
حضرت ابوطالب والد بزرگوار حضرت مولای متقیان امیرمؤمنان(علیه السلام) دارای شخصیت اسلامی بسیار والایی است و حق بسیار بزرگی به اسلام و مسلمین دارد که به قول ابن ابی الحدید «ولولا ابوطالب وابنه لما مثل الدین شخصا فقایا» یعنی اگر ابوطالب و فرزند او علی نبودند، دین اسلام هرگز تثبیت نمی‌شد، او نسبت به پیغمبر بزرگ اسلام حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) از جهت محبت و مساعدت و نصرت ممتاز و در تاریخ اسلام از این نظر جایگاه بسیار بلندی دارد .
*آیت‌الله محمدعلی علوی گرگانی
حضرت ابوطالب(علیه السلام) پدر بزرگوار حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در بین تمامی صحابه رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله) قطعاً مظلومترین شخص است، زیرا این بزرگوار در زمانی که رسول معظم اسلام(صلی الله علیه وآله) هیچ گونه حامی و پشتیبانی نداشت، یکه و تنها به حمایت آن حضرت برخاست و تمامی مشکلات را به جان خرید، ولی متأسفانه تاریخ به ایشان ظلم مضاعف نمود و نسبت‌های ناروا را به او داد که با شواهد قطعی تاریخی در تعارض مسلم است و مثال ایمان ایشان، مثال مؤمن آل فرعون است که ایمانش را مخفی می‌کرد تا بتواند به اهداف عالیه‌اش برسد و از هر چه در این زمینه کارهای تحقیقی صورت گیرد که چهره درخشان و مظلوم آن مظلوم تاریخ از آیینه زنگار خارج شود.
منبع: فارس
انتهای پیام/ ح . ا
پدر امیرالمومین علیهماالسلام است.
حامی و ناصر رسول خدا صلی الله علیه و آله
ار اوصیاء حضرت ابراهیم علیه السلام بوده (انگشتر و عصای موسی و همه ودایع انبیاء گذشته را به رسول خدا صلی الله علیه و آله تحویل داده)
پس از وفاتشان دستور هجرت از مکه به مدینه صادر شد که : ای پیامبر هجرت کن که دیگر ناصر و حامی نداری.
حضرت در گذشته از آینده خبر میدادند مثل شبی که وقتی نطفه امیرمومنان علیه السلام منعقد شد زلزله شدیدی منطقه تهامه(مکه) را فرا گرفت و حضرت در آنجا خدا را به پیامبر و امیرمومنان و فاطمه زهرا علیهم السلام (که این دو بزرگوار هنوز متولد نشده بودند) قسم داد و زلزله رفع شد.
همچنین وقتی که فاطمه بنت اسد خبر میلاد پیامبر را به عمویش حضرت ابوطالب علیه السلام داد ، ایشان فرمودند من هم به تو بشارت می دهم به فرزندی که سی سال بعد از تو زاییده خواهد شد که همانند این فرزند است الا اینکه نبی نیست ولی تمامی خصوصیات و ویژگی ایشان را دارد.
و .......