*برای شناخت فرقه ها باید بزرگان آنها را بشناسیم، افتخار تشیع این است که پیرو شخصی به نام امیرالمومنین (علیه السلام) است و تمام قوت خودش را مدیون ایشان می داند.
*آیت الله وحید لقب پهلوان شیعه را به علامه حلی دادند، پادشاه وقت مناظره ای گذاشت بین علامه حلی و چهل نفر از علمای بزرگ فرقه های اهل سنت، مناظره قرار شد بعد از نماز صبح آغاز شود، بعد از نماز صبح علامه حلی وارد مسجد شد کفش هایش را زیر بغل زد و مستقیم به صدر مجلس رفت و نشست، یکی از علمای سنی گفت آقای حلی این بی احترامی است به ما، شما کفش هایت را با خود آوردی داخل و ما همه بیرون گذاشته ایم و تو رفته ای صدر مجلس نشسته ای، علامه حلی گفت: من شنیده ام در صدر اسلام حنبلی ها کفش های مسلمانان را می دزدیدند، حنبلی ها به خروش افتادند و گفتند ما که اصلا آن زمان نبودیم، علامه حلی گفت: پس فکر کنم شافعی ها بودند؟ شافعی ها گفتند ما مقتدایمان کسی است که افتخارش این است که شاگرد امام صادق(علیه السلام) شما بوده و اصلا آن زمان نبوده است، علامه گفت: پس فکر کنم مالکی ها بودند، آنها گفتند: ما هم نبودیم، علامه گفت: گمان کنم حنفی ها کفش دزد بودند، حنفی ها گفتند آن زمان ما اصلا کجا بودیم چرا تهمت می زنید، مرحوم حلی گفت: شما که زمان پیامبر نبودید، من چه مناظره ای با شما داشته باشم.
این روش بیان کردن داستان ها هر چند واقعی، هیچ اثری نه روی شیعه داره بلکه اثر منفی هم داره و نه هیچ اثری روی اهل سنت. البته اگر ما بخواهیم که برادران اهل سنت را بیدار کنیم. هر مسلمان واقعی و مومنی می داند که اهل سنت گمراهند، منتها باید ببینیم هدفمان از بیان این داستان ها چیست؟؟!!؟!