SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز :
مقابل حرم امام رضا علیه السلامایستاده بودیم که گفت: این زائران مشرک‌اند.
گفتم: چرا؟
گفت: چون از غیر خدا حاجت می‌خواهند. آنها به جای بنده‌ی خدا باید از خدا کمک بخواهند.
گفتم: اگر از تو یک لیوان آب بخواهم به من نمی‌دهی؟
گفت: چرا می‌دهم!
گفتم: من آب را از تو خواسته‌ام یا خدا؟
گفت: خوب از من خواسته‌ای اما این فرق می‌کند. من زنده‌ام اما امام رضا [علیه السلام] زنده نیست!
گفتم: پس کمک خواستن از غیر خدا شرک نیست.
گفت: بله! به شرط زنده بودن کمک کننده.
گفتم: مگر این زائران از جسم امام رضا علیه السلام درخواست کمک می‌کنند؟
گفت: نمی‌دانم!
گفتم: پس چرا حکم بی‌جا صادر می‌کنی؟!
گفت: به هرحال این کار درست نیست!
گفتم: کدام کار؟
گفت: همین حاجت خواهی از مرده.
گفتم: فرض کن که این کار، کار درستی نباشد. مگر هر کار نادرستی شرک است؟
گفت: نه
گفتم: نهایت امر این است که کار این زائران کاری است بیهوده، نه اینکه شرک باشد. شرک یعنی اعتقاد به الوهیت فرد یا چیزی غیر از خدا!
گفت: خوب حالا این زائران از روح امام رضا [علیه السلام] کمک می‌خواهند یا جسم‌اش؟
گفتم: اول مشکل تهمت شرکی که زده‌ای را حل کن تا جوابت را بدهم.
گفت: چگونه؟
گفتم: از تمام زائران امام رضا علیه السلام از اول تا حالا باید حلالیت بطلبی!
گفت: چگونه؟
چیزی نگفتم. فقط شانه بالا انداختم و راهی حرم شدم...
ما شیعه ها فقط خدا پرستیم!مگه خدا وند نفرموده که توسط پیامبربمن نزدیک شین؟
پس همه مشرکن حاجی؟؟؟
نه داداش توسلو فقط کسایی میفهمن که عاشق باشن !
یا رضا!! عشق تورو در دل من خدای اعلا گذاشته!!!
زائر محترمی که این حادثه برایتان پیش آمده! خیلی اشکالات قوی تر و اساسی تر به آن کس که تهمت شرک زده وارد است و این از اساسی ترین تفاوتهای ما با وهابیان است؛
با عنایت به محدودیت فرصت، اجمالا:
1- خداوند کجا فرموده از غیر او نباید کمک و حاجت خواست؟ بله ، اهل البیت (علیهم السلام) فرموده اند سعی کنید در مقابل مردم دست درخواست دراز نکنید. اما این راجع به مردم است نه برگزیدگان خداوند: محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) که باب خداوند هستند.
2- این روایات متواتر به تواتر معنوی که خداوند هر چه به هر کس بدهد، فقط به برکت اهل البیت (علیهم السلام) می دهد و ایشان آن دری هستند که خداوند اگر به هر کس هر چیزی بدهد ، از آن می دهد، را نباید فراموش کرد.
3- در آیه شریفه آمده : وابتغوا الیه الوسیله... برای تقرب به خداوند باید وسیله ای پیدا کرد. این وسیله هم همان هاست که خداوند آنها را وسیله قرار داده یعنی اهل البیت (علیهم السلام)...
4- وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ في سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لكِنْ لا تَشْعُرُونَ (154بقره) این آیه می فرماید، ائمه هدی علیهم السلام را حق ندارید مرده به حساب آورید، بلکه زنده اند.
5- در قرآن آمده که برادران حضرت یوسف (علی نبینا و آله و علیه السلام) وقتی پشیمان شدند و به برتری حضرت یوسف پی بردند ، از او حاجت خواستند:فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقينَ (88یوسف)
حضرت یوسف هم ایشان را رد نکرد و به ایشان اشکال نکرد که چرا از من حاجت می خواهید، و بروید از خدا بخواهید! بلکه حاجت ایشان را روا کرد... در حالیکه برادران او ، از او حاجت خواسته بودند نه مستقیم از خداوند.
6- این همه معجزاتی که در حرم حضرت امام رضا (سلام الله علیه) و سایر حرمها نقل شده که حاجات حاجت خواهان داده شده ، نشانه رضایت معصومین (علیهم السلام) از «حاجت خواستن از خودشان» می باشد. که اصل آن متواتر نقل شده ، اگرچه هر یک از آنها متواتر نباشد...
7- هر کس کوچکترین اطلاعی از تاریخ ائمه هدی (سلام الله علیهم) داشته باشد، به وفور می بیند که اصحاب می آمدند و حاجت می خواستند و آنها هم حاجت می دادند و مهم اینکه نفرمودند از ما حاجت نخواهید، بروید از خود خدا بخواهید!!، بلکه حاجتِ حاجت خواه را روا فرمودند که نشانه تایید این کار از طرف معصوم است.
خلاصه مطلب آنقدر ادله و شواهد زیاد دارد که هیچ انسان عاقلی در این که حاجت خواستن مستقیم از خود اهل البیت (علیهم السلام) عمل صحیحی است ، تردیدی نمی کند.
البته با این اعتقاد که این ذوات مقدسه -که خزائن آسمانها و زمین در دستشان است، - آنچه دارند از خداوند و به اذن او دارند.
بلکه وقتی خداوند بفرماید که باید به آستان اهل البیت (علیهم السلام) روی آورید، آنگاه کسی از این کار استکبار کند، همین فردی که به اهل البیت علیهم السلام رو نیاورده مشرک است.
شکی نیست که اگر از این افراد که چنین اشکال بی مبنا و بی دلیلی مطرح کرده اند، سوال کنید که «خداوند» - که قرار است ما از او حاجت بخواهیم،- را به ما بشناسان که چیست؟ قطعا از جواب عاجزند...
و فرصت شرح مطلب نیست...
آیه 3 از سوره زمر هم که در پیام بالا اشاره شده، درباره بت پرستان قبل از اسلام است که می خواستند به وسیله بت ها به خداوند تقرب بجویند. مهم این است که اشکال آیه به آن مشرکین این نیست که چرا بوسیله ی غیر خداوند به خداوند تقرب می جستید، بلکه اشکال به آن مشرکین این است که چرا با وسیله ای که خودتان ساخته اید می خواهید به سوی خداوند تقرب جوئید. یعنی عمل صحیح آنست که با وسیله ای که خود خداوند برای تقرب به او قرار داده باید یه سوی خدا تقرب جوئید ، نه با وسیله ای که خودتان قرار داده اید.
بر همین مبناست که بنا به روایات متواتر شیعه، اهل تسنن را مشرک می دانیم. چرا که امام و خلیفه ای که خداوند قرار داده (یعنی ائمه اثنی عشر علیهم السلام) را مخالفت کردند، ودر عوض به ائمه ای که خودشان قرار دادند توسل جستند.
و السلام علی من اتبع الهدی
اگر سوال یا اشکالی هست بحول الله و قوته پاسخگو هستم:am.tehrani.n@gmail.com
وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ۞
کساني را که در راه خدا کشته شدهاند مرده مپندار، بلکه زندهاند و نزد پروردگارشان به ايشان روزي ميدهند.
...شما به ما بگید که خدا کجا نیست. که ما بگیم امامان ما آنجا نیستند (عند ربهم یرزقون)
جناب هادی یک سوال را به شکل مبهم مطرح کرده که من اولا سوال ایشان را می شکافم سپس اشاره ای اجمالی به جواب میکنم.
ایه ای اشاره شده، (که من هم در متن فوق اشاره کردم و بر مبنای آن ثابت شد که ائمه هدی علیهم السلام را نباید مرده به حساب آورد)
ظاهر اشکال ایشان اینست که : چون هیچ جایی نیست که بتوان گفت خداوند آنجا نیست ، و چون ائمه هدی (علیهم السلام) بنا به ایه مذکور «نزد خداوند » هستند، پس چرا شما سراغ ضریح و حرم ائمه هدی (علیهم السلام) می روید ، ائمه و خدا همه جا هستند ، نه فقط در حرمها؟!!
پاسخ: انسان با عقل فطری و به برکت تعالیم اهل البیت (علیهم السلام) به روشنی وجدان می کند که کیفیت و نحوه ی بندگی خداوند ، باید به همان نحوی باشد که خود او فرموده است . من یا هیچ مخلوق دیگری حق نداریم از طرف خودمان و به دلخواه خودمان بگوییم که نحوه ی جلب رضایت خداوند فلان گونه است . چرا که در این حالت خودمان را بندگی کرده ایم، نه خداوند را!
ماجرای مشهوری که همه شنیده ایم اینست که وقتی خداوند به ابلیس (علیه اللعنه) امر کرد که به آدم (علیه السلام) سجده کن، او استکبار کرد و گفت من این کار را نمی کنم، ولی در عوض چنان خدا را عبادت می کنم که ... اما خداوند او را لعنت کرد و راند . چرا که در بندگی خداوند باید کاری را کرد که خداوند دستور داده نه کاری که من دلم می خواهد.
آیا کدام عقل می پذیرد که اگر همه جا می توان متذکر خدا شد، پس مثلا لازم نیست برای ادای فریضه ی حج به مکه بروید، چون خدا همه جا ....!!؟؟
متون وارده از ائمه معصوم (علیهم السلام) - که کلام ایشان تنها راه فهم مراد و رضایت خداوند است - به تواتر تصریح دارد که خداوند ویژگی و برتری ای به اماکن شریفه اطراف مزار ائمه هدی (علیهم السلام) عطا فرموده که سایر مکانها نداده است.
بله صحیح است که عنایت ائمه هدی (علیهم السلام) در همه ی مکانها هست، امابنا به فرمایش خودشان، مزارهایشان دارای ویژگی خاصی هست که در سایر جاها نیست.
همانطور که در آیه شریفه قرآن داریم : فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه....
پس چرا خداوند در قرآن بعضی جاها را خاص قرار داده؟!
نکته دیگری که در پاسخ به جناب هادی باید روشن شود اینست که برای بکار بردن این تعابیر برای خداوند سبحان، باید متذکر مبنای صحیحی در اعتقاد به توحید خداوند باشیم. خداوند به فرمایش خودش غیر از مخلوقات است. کاملا با مخلوقاتش مباین است. هیچ شباهت و هیچ شراکتی با هیچ مخلوقی ندارد.
چه آنکه فرموده : لیس کمثله شیئ
پس این جمله که: خدا همه جا هست، چه معنایی دارد؟باید مراقب باشید که شباهت و اشتراکی بین او و خلقش قائل نشوید. که اساس توحید را باطل کند.
بحث مفصل است. اجمالا اینکه هر چیزی که در مکان ها باشد (مثل ما ) ، مخلوق است ، نه خالق .
خداوند ، «مکان» را آفرید ، پس خودش در بند مکان نیست . مثلا همین که ایه فرموده «عند ربهم» ، باید فهمید مراد خداوند از «عندیت » چیست؟ بدون تردید مراد این نیست که همه ی مکانها با هم برابر هستند... همچنین «عندیت» هر جا که باشد، مکان است، اما «خود خداوند » غیر از «عندیت خداوند» است.
آیات قرآن در اینکه خداوند به بعضی مکان ها عنایت خاصی کرده که به سایر مکانها نکرده فراوان است ...