این پروژه موسوم به «مطالعه پروازهای تحقیقاتی قمری» به همراه «پروژه 119-A» هیچ گاه عملی نشدند اما هدف اولیه آنها ایجاد ارعاب در اتحاد جماهیر شوروی آن هم بعد از پرتاب اولین ماهواره مصنوعی موسوم به «اسپاتنیک 1» این کشور بود که قدرت تکنولوژیکی شوروی را به نمایش گذاشت.
بر اساس این خبر، این وسیله هسته ای قرار بود از یک موشک و از مکانی نامعلوم به سمت ماه پرتاب شود. این پرتاب منجر به انفجاری عظیم در ماه می شد که از زمین قابل رؤیت بود.
این انفجار نتیجه یک بمب اتمی بود زیرا وزن یک بمب هیدروژنی برای حمل توسط یک موشک برای مسافت 238 هزار مایلی تا ماه بسیار سنگین بود.این ماموریت مخفیانه نهایتا به دلیل نگرانی های ایمنی درباره مواد رادیو اکتیو که می تواند فضا را آلوده کند، اجرایی نشد.
