مصيبت فرزندان و برادران زينب (سلام اله علیها)

«شیعه نیوز»: روز عاشورا ، هنگامي كه ناگزير بودن كارزار مسجّل شد، اصحاب نگذاشتند كه تا زنده هستند فرزندان رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به ميدان روند و كشته شوند. اما هنگامي كه تمامي ياران امام(علیه السلام) جانفشاني كردند و به شهادت رسيدند، نوبت اهل بيت پيامبر(صلی الله علیه وآله) شد كه خود را فداي حق و حقيقت نمايند. 

در اين لحظات سخت فرزندان علي(علیه السلام)، جعفر طيار، عقيل، امام حسن(علیه السلام) و سيدالشهداء(علیه السلام) گردهم آمدند، يكديگر را در آغوش كشيدند و با هم وداع كردند. 

در حديثي است از رسول خدا(صلی الله علیه وآله) كه روزي به چند تن از جوانان قريش نگريست كه صورتهايي زيبا و نوراني داشتند. پيامبر(صلی الله علیه وآله) با ديدن آنان اندوهگين شد. پرسيدند: «يا رسول الله! تو را چه شد؟» فرمود: «ما خانداني هستيم كه خداوند، آخرت را براي ما برگزيده است نه دنيا را. يه ياد آوردم آنچه را كه امت من بر سر فرزندانم خواهند آورد و آنان را مي‌كشند يا آواره مي‌سازند». 

«عون»، «محمد» و «عبيدالله» سه پسر عبدالله بن جعفر و حضرت زينب(سلام الله علیها) بودند كه به همراه مادر خويش در ركاب امام(علیه السلام) به كربلا آمده بودند.  آنان وقتي كه تنهايي دايي و امام خويش را ديدند يك به يك به ميدان رفتند و جان خود را فداي اسلام كردند.  «عون» در مقابل چشمان نگران مادرش زينب به سوي ميدان تاخت در حالي كه مي‌خواند:

إن تنكروني فـأنا بن جعفر

شهيد صدق في الجنان ازهر

يطير فيها بجناح اخضر

كفی بهذا شرفا في المحشر

«ابوالفضل العباس»، «عبدالله»، «جعفر» و «عثمان» چهار برادر ناتني امام حسين و زينب كبری(سلام الله علیها) از «فاطمه ام البنين» بودند. 

هنگامي كه ابوالفضل‌العباس مشاهده كرد كه بسياري از اهل بيت به شهادت رسيده‌اند با سه برادر مادري خود گفت : «برادران عزيزم! دوست دارم كه در مقابل من به ميدان رويد تا اخلاص شما را در راه خدا و رسول ببينم». 

سه برادر يك به يك به ميدان رفتند و در رجزهايشان خود را «فرزند علي» معرفي كردند و پس از كارزاري قهرمانانه به شهادت رسيدند. 

عثمان بن علي ـ كه اميرالمؤمنين(علیه السلام) فرمود : «او را به ياد برادرم عثمان بن مظعون (صحابي صديق رسول الله) عثمان ناميدم» ـ جواني 21 ساله بود. هنگامي كه جنگ دلاورانه‌ي او را ديدند براي كشتن او به تيراندازي متوسل شدند. «خولي» تيري به پهلوي او زد و عثمان از اسب به زير افتاد. سپس يكي از دشمنان بر او تاخت و وي را به شهادت رساند و سرش را از تن جدا نمود.