به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از فارس، صبح روز 11 نوامبر 1982 (آبان ماه 1361) جوان 19 ساله لبنانی، بعد از نماز صبح سوار پژوی 504 خودش شد و از ولایت پدری‌اش دیرقانون النهر خارج و به سمت «صور» به راه افتاد، جوان کم سن و سالی بود، اما افکاری بلند در سر داشت، در آن زمان بیشتر بخش های لبنان از سوی رژیم صهیونیستی اشغال شده بود، او می خواست کاری جاودانه انجام دهد و شجره مقدسی را پایه گذاری کند که تا سالها و دهه ها بعد بتواند خار چشم دشمن صهیونیستی باشد.
«احمد قصیر» 11 نوامبر را به روز سیاه در طول تاریخ رژیم صهیونیستی تبدیل کرد و اولین و مهم‌ترین عملیات شهادت طلبانه را علیه رژیم صهیونیستی انجام داد. این عملیات سرآغاز عملیات‌های شهادت‌طلبانه علیه رژیم صهیونیستی بود که به عنوان روز شهید نام گذاری شد و مقدمات پیروزی های مقاومت اسلامی در سالهای 2000 و 2006 را رقم زد.
ساعت 7 صبح روز پنجشنبه 11 نوامبر سال 1982میلادی صدای انفجار مهیبی در مقر فرماندهان نظامی ارتش رژیم صهیونیستی واقع در جنوب لبنان به گوش رسید که آتش و دود غلیظی منطقه را فرا گرفت. چند روز بعد روزنامه‌های رژیم صهیونیستی آمار این عملیات شهادت طلبانه را 141 کشته و 10 مفقود اعلام کردند. مقامات این رژیم در میان حیرت به تحلیل های مختلف نظامی در این خصوص پرداختند و در نهایت این روز به عنوان بزرگترین روز اندوه در سرزمین‌های اشغالی نامگذاری شد.
سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان که در آن زمان از سران این حزب بود، 3 سال بعد از آن حادثه یعنی در سال 1985 میلادی در مراسم گرامیداشت یاد شهدای مقاومت در منطقه دیر قانون النهر زادگاه احمد قصیر پرده از راز این عملیات برداشت و همه فهمیدند که چگونه این شهید 19 ساله سوار بر ماشین پژوی بمب گذاری شده خود مقر ساختمانی که دفاتر مربوط به اطلاعات رژیم صهیونیستی و مقر یگان وابسته به سران این رژیم در جنوب و همچنین استراحتگاه افسران و درجه داران نظامی این رژیم بود را منفجر کرد.
شرط احمد قصیر برای انجام عملیات شهادت طلبانه
دوستی که احمد قصیر را برای عملیات استشهادی به حزب الله معرفی کرده بود، مسئول جمع آوری مواد منفجره و آماده سازی خودروی سفید رنگ پژو 504 احمد قصیر شد. احمد قصیر در اولین گفتگویی که در این باره با رهبران حزب الله از جمله سید حسن نصرالله، دبیر کل کنونی حزب انجام داد، اعلام کرد که تنها شرط او برای انجام این عملیات بزرگ تعیین زمان (روز و ساعت) اجرای عملیات توسط خودش بود.
این شرط پذیرفته می‌شود تا خودرو آماده شود. دوست احمد قصیر پس از آماده کردن خودرو و جا سازی مواد منفجره به شهید قصیر می‌گوید که تصمیم حزب تغییر کرده و او [دوست احمد قصیر] باید عملیات را به اجرا بگذارد که با مخالفت شدید احمد مواجه می‌شود. وی با بهانه کردن خودرو و این که مالکیت خودرو از آن اوست، سران حزب الله را در معذوریت شرعی می گذارد و با موافقت یکی از رهبران حزب الله خودروی بمب گذاری شده در اختیار او قرار می‌گیرد.
قصیر برای تعیین ساعت و روز عملیات سه روز متوالی استخاره میکند، اما هر بار استخاره بد می آید، به گونه‌ای که مسئولان حزب‌الله گمان می‌کنند که وی در انجام عملیات مردد شده است، لذا تصمیم به تعویض او با فرد دیگری می‌گیرند، اما بالاخره برای بار چهارم و در یک روز بارانی و در حالی که باران به شدت می‌بارید استخاره خوب می‌آید و بامداد یازدهم نوامبر احمد قصیر به طرف مقر صهیونیست‌ها به راه می‌افتد.
یکی از شاهدان عینی می‌گوید که بین ساعت شش و نیم تا هفت صبح پژوی احمد قصیر چندین بار طول خیابان را طی کرده و دوباره باز می‌گردد. بعدها مشخص شد که علت آن همه تردد و رفت و آمدهای قصیر در خیابان پیش از انجام عملیات برای چه بوده، در واقع در آن ساعت هر لحظه بر شدت باران افزوده می‌شده و همین موضوع صهیونیست‌هایی را که خارج از ساختمان بودند، وادار میکند برای در امان ماندن از باران به داخل آن ساختمان هشت طبقه محل استقرار خود بروند و شهید منتظر بوده تا تعداد بیشتری از آنها وارد ساختمان شوند.
پس از این که احمد قصیر اطمینان حاصل می کند که اکثر قریب به اتفاق صهیونیست‌ها برای فرار از باران به ساختمان پناه برده‌اند، ماشین خود را روشن کرده و با آخرین سرعت خود را به طبقه اول ساختمان می‌کوبد تا در عرض تنها چند ثانیه تمامی ساختمان به تلی از خاکستر تبدیل شده و بر اثر این عملیات استشهادی 151 صهیونیست به هلاکت برسند که جنازه های 10 نفر از آنها هرگز پیدا نشد.
