SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شفقنا، گزیده ای از سخنان پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه معموم(علیه السلام) در خصوص مزاح و شوخی در پی می آید:
خنده، سیره پیامبر(ص)
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: من هم نماز میخوانم و هم میخوابم؛ هم روزه میگیرم و هم غذا میخورم؛ هم میخندم و هم گریه میکنم؛ پس کسی که از راه و روش من روی گرداند، از من نیست.(2)
نفرت خداوند از ترشرویی
در سیره آن حضرت آمده است که وقتی یکی از اصحاب خود را غمگین میدید، او را به شوخی کردن شاد میکرد و میفرمود: «خداوند نفرت دارد از ترشرویی فرد در چهره برادرش»(3)
شاد بودن چهره مؤمن
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «مؤمن، شوخ و شنگ است و منافق، ترشرو و خشمگین»(4)
ضرورت شادی
امام علی(علیه السلام) میفرماید:
«شادی، روح را باز میکند و نشاط را برمیانگیزد»(5)
«کسی که سرورش اندک باشد، آسودگی او در مرگ است»(6)
«وقتی روز شادی در اختیارت قرار گرفت، از آن دوری نکن؛ زیرا وقتی در دست روز اندوه قرار بگیری، از تو صرف نظر نخواهد کرد»(7)
پاداش شخص شاد کننده
امام علی (علیه السلام) فرمود: «ای کمیل! خانوادهات را فرمان ده که روزها در به دست آوردن بزرگواری و شبها در رفع نیاز خفتگان بکوشند. سوگند به خدایی که تمام صداها را میشنود، هر کس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برای او قرار دهد»(8)
ملاک غم و شادی
امام علی (علیه السلام) میفرماید: «خوشحالی تو از چیزی باشد که در آخرت برایت مفید است و اندوهت برای از دست دادن چیزی از آخرت باشد؛ آنچه از دنیا به دست میآوری، تو را خشنود نسازد و برای آنچه در دنیا از دست میدهی، زاریکنان تأسف مخور»(9)
شوخی بهجا
حضرت علی (علیه السلام) میفرمود: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) هرگاه یکی از اصحاب خود را اندوهگین میدید، او را با شوخی و مزاح خوشحال میکرد»(10)
شاد کردن مؤمنان، عبادت در نزد خدا
امام باقر(علیه السلام) نیز فرمود: «در نزد خدا عبادتی محبوبتر از شاد کردن مؤمنان نیست»(11)
شوخی و خوش اخلاقی
یونس شیبانی میگوید: روزی امام صادق(علیه السلام) از من پرسید: شوخی کردن نزد شما چه جایگاهی دارد؟ گفتم: اندک است؛حضرت فرمود: پس اینگونه نباشید.
«بیگمان، شوخی از خوشاخلاقی است و تو با این کار، برادر خود را شاد میکنی؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با افراد شوخی میکرد و میخواست آنان را شاد کند»(12)
اهمیت شاد کردن
امام کاظم (علیه السلام) فرمود: «به درستی که زیر عرش خدا، سایهای است که ساکن نمیشود در آن، مگر کسی که کار خیری برای برادر دینیاش انجام دهد یا گرفتاری او را برطرف و یا قلبش را شاد گرداند»(13)
شادی های پسندیده
امام رضا (علیه السلام) به ریان بن شبیب فرمود: «اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش»(14)
نکوهش حزن و اندوه
حضرت عیسی (علیه السلام) فرمود: «کسی که حزن و اندوه او زیاد باشد، بدنش مریض است»(15)
امام علی (علیه السلام) فرموده است: «حزن و اندوه نصف پیری و درهمشکستگی است»(16)
«غصه و اندوه، بدن را آب میکند»(17)
پی نوشت:
1. بحارالانوار، ج 16، ص 116.
2. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ح 1، ص 319.
3. میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج 8، ص 321.
4. تحف العقول، ص 49.
5. تمیمی آمدی، غررالحکم و دررالکلم، ح 2023.
6. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 75، ص11.
7. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 20، ص 286، حکمت 270.
8. نهج البلاغه، ترجمه: دشتی، ص 487، حکمت 257.
9. همان، ص 357، نامه ی 22.
10. مستدرک الوسائل، ج 8، ص 407.
11. وسائل الشیعه، ج 11، ص 569.
12. محمد بن یعقوب کلینی رازی، الکافی، تحقیق: علی اکبر غفاری، ج 2،ص 663.
13. بحارالانوار، ج 84، ص 174.
14. همان، ج 44، ص 286.
15. شیخ صدوق، امالی، ج 3، ح 436.
16. ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص 214.
17. غررالحکم و دررالکلم، ح 1039.
