به گزارش «شیعه نیوز»، آیت‌الله سید‌نورالدین طاهری شیرازی، از شاگردان و معتمدان آیت‌الله بروجردی است. وی که هم‌اکنون در آستانه 90 سالگی قرار دارد، 16 سال در محضر این استاد و عالم وارسته به تحصیل پرداخته و خاطرات بسیاری از بزرگترین مرجع تقلید شیعیان جهان دارد.
طاهری شیرازی در آستانه فرارسیدن 13 شوال، پنجاه‌وسومین سالگرد وفات آیت‌الله بروجردی در گفت‌وگو با خبرنگار آیین و اندیشه فارس به بیان خاطره‌ای از این عالم ربانی پرداخت و که مشروح آن در پی می‌آید.
اواخر سال 1324 که آیت‌الله بروجردی به قم آمد والد بنده به بیماری مبتلا بود. قرار بود پدرم ابتدا از شیراز به قم آمده و سپس به بیمارستان فیروز‌آبادی شهرری برود تا معالجه شود. پدرم از علمای بزرگ شیراز بود لذا در قم اکثر علما از جمله آیت‌الله بروجردی به دیدن ایشان آمدند.
آیت‌الله بروجردی به پدرم گفتند: از عمل جراحی هراس نداشته باش. من نیز در بروجرد به بیماری شما گرفتار بودم و درد بعضی اوقات آنقدر شدید بود که بی‌هوش می‌شدم! شبی هنگام نماز من از حال رفتم و دیگر چیزی نفهمیدم... اطرافیان و اطبا گفتند باید مرا به بیمارستان فیروز‌آبادی برسانند. بین راه که می‌رفتیم یک مرتبه چشمم باز شد و در میان صحرا چراغ‌هایی را دیدم. از کسی که همراهم بود پرسیدم این چراغ‌ها چیست؟ او گفت: این چراغ‌های شهر مقدس قم و حرم حضرت معصومه(س) است.
آیت‌الله بروجردی با دیدن چراغ‌ها گفتند: این به هوش آمدن من از برکات حضرت فاطمه‌معصومه(س) است و همان جا فرمودند: من نذر می‌کنم بعد از عمل، 40 روز در قم بمانم و اکنون که عمل کرده‌ام، آمده‌ام که نذر خویش را ادا کنم.
این 40 روز سبب برکات فراوانی شد و ایشان کلاس درسی در قم برپا کرد و همانند بحر مواجی بود که علمای حوزه علمیه قم با خواهش و تمنا نگذاشتند ایشان از قم بروند.
در آن زمان با وجود اینکه آیت‌الله حجت کوه‌کمره‌ای، آیت‌الله مرعشی نجفی، آیت‌الله محقق داماد، آیت‌الله اراکی، آیت‌الله سید‌محمد‌تقی و سید‌احمد خوانساری از بزرگان و علما در قم وجود داشتند اما همگی بر مرجعیت آیت‌الله بروجردی اقرار داشته و در تبعیت ایشان بودند و از آنجایی که به جایگاه ایشان پی برده بودند، مانع از بازگشت آیت‌الله العظمی بروجردی از قم به بروجرد شدند.
ایشان از جمله علما و مراجع بزرگی بود که از زمان شیخ طوسی تا زمان حاضر، کمتر فردی نظیر ایشان پیدا می‌شود.
