مَن اَحبَّ اَعداءَنا فَقَد عادانا وَ نَحنُ مِنهُ بَراءٌ واللهُ عزَّ وجلَّ مِنهُ بَریءٌ.
پیشخوان / فرهنگی و اجتماعی
۰

دو داروي آرام‏بخش در قرآن

قرآن مجيد نسخه شفابخش جان‏هاي دردمند، از جانب خداوند سبحان است : وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا(1) که توسط پيامبري مهربان و فداکار، بر جان‏هاي حقيقت‏طلب و عاشق، رسانده شد. در کتاب مقدس مسلمانان - قرآن مجيد - دو داروي آرام‏بخش تجويز شده است که در نوع خود، بي‏نظيرند؛ هم آرام بخشند و هم درمان‏گر. هر يک از اين دو دارو، ويژگي خاص خود را دارند که به توصيف آنها مي‏پردازيم.
کد خبر: ۴۰۲۶
۰۰:۰۰ - ۱۴ مهر ۱۳۸۷
1. ياد خدا
«أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ با ياد خدا، قلب‏ها آرام مي‏گيرند».2

در نگاه يک مسلمان، خداوند سبحان، قدرت مطلق و صاحب همه ملک و ملکوت است و تمامي نظام هستي، سربازان اويند؛ هيچ قدرتي، جز قدرت او نيست؛ هيچ کس، نمي‏تواند بدون اذن الهي، ضرري برساند و همه هستي، فرمانبردار اويند. صاحب و مؤثر در هستي، فقط خداست؛ «لا اله الا هو»3، «لا مؤثر في الوجود الا الله»، «لله جنود السموات و الارض»4 و «و ان من شي‏ء الا يسبح بحمده».5 پس، تنها اوست که قدرت و مالکيت دارد و به هر کس که بخواهد، مي‏بخشد و از هر کس که بخواهد، مي‏ستاند؛ «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِي الْمُلْکَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِکَ الْخَيْرُ إِنَّکَ عَلَيَ کُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ».6

نکته ديگر اين که تمامي گرفتاري‏ها، دلتنگي‏ها، ترديدها، بيم‏ها و اميدهاي بشر، در دو چيز نهفته است:

الف) از دست دادن چيزي يا کسي.

ب) به دست نياوردن چيزي يا کسي.

اگر به طور دقيق به تمامي دغدغه‏ها و نگراني‏هايمان - از کودک، نوجوان، جوان و... - بنگريم، از اين دو حال بيرون نيست؛ يا نگران آنيم که آن چه داريم، از مال و جان و فرزند و موقعيت اجتماعي و...، از دستمان برود و يا اندوهناک آنيم که آن چه در آرزوي آن بوديم و برايش روز و شب تلاش کرديم، به دست نياوريم و يا مانعي پديد آيد و ما از رسيدن به مطلوب و مقصود، باز مانيم.

چه بسيارند افرادي که با اين دو نگرش، شب و روز در ترس، دلهره، خستگي و افسردگي به سر مي‏برند و ساعت‏ها، عمر شريف را به بيهودگي و بطالت مي‏گذرانند که شايد... .

پسر جواني که در آرزوي دختر دلخواه خويش است و دختري که منتظر خواستگار عاشق خويش است، هر دو نگران حوادث آينده هستند.

اسلام با کلام وحي، بشارت مي‏دهد که نگران نباشيد و ترسي نداشته باشيد. اگر رابطه درست با صاحب نظام هستي برقرار کرده‏ايد، بر او توکل کنيد و نگران نباشيد؛ چون همه هستي در يد قدرت اوست و «حتي برگ درختي، بي‏اذن او نمي‏افتد»7 و او «هر آن چه را در آسمان‏ها و زمين است، مي‏داند» و حتي «آن چه را در دل‏ها پنهان و نهان است، مي‏داند»8 و «نگاه خيانت‏کار را مي‏شناسد و به خيانت نگاه هم داناست».9

قطره‏اي کز جويباري مي‏رود

از پي انجام کاري مي‏رود

پس انسان با ياد اين همه عظمت، قدرت و رحمت بيکران، بخشندگي بي‏انتها، غفران، آمرزندگي و پوشاندن عيب‏ها و خطاها، توبه‏پذيري و فرصت‏سازي، پاک‏کنندگي و تبديل سيئات به حسنات، اميددهي و جبران‏سازي، آرام مي‏گيرد و اميد را از دست نمي‏دهد؛ توان دوباره مي‏يابد؛ دل به او مي‏سپارد و آرام آرام به ساحل نجات دست پيدا مي‏کند.



2. همسر
دومين آرام‏بخش که در قرآن مجيد به آن اشاره شده و از نشانه‏هاي خداوند به شمار مي‏آيد، چيزي جز همسر آدمي نيست.

در قرآن چنين آمده است:

«وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً ».10

دوره جواني، دوره‏اي است که انسان، حس استقلال‏طلبي و شخصيت پيدا مي‏کند و مي‏خواهد دوست‏داشتني باشد و ديگران را دوست بدارد؛ حس عجيبي در خود احساس مي‏کند و نمي‏داند چه خواهد شد.

از يک طرف، ميل او به غيرهمجنس، فزوني مي‏يابد و از جانبي ديگر، احساس شخصيت و استقلال، باعث اندکي جدايي از بافت دوره کودکي و نوجواني، در خانه و خانواده مي‏شود؛ هم گرايش او به سمت و سويي ديگر است و هم علاقه‏اش به کسب اعتبار و جايگاه تازه.

از ديگر سو، غريزه سرکش جنسي، قوي مي‏شود و ارضاي صحيح آن، باعث بهبودي روحي و رواني مي‏شود. اگر قربانيان بيماري‏ها در جهان، بررسي شوند، شايد بيشترين قرباني، مخصوص بيماري‏هاي جنسي باشد. آثار زيان‏بار و وحشتناک اين بيماري‏ها، در تمامي عرصه‏هاي زندگي، قابل مشاهده است.

اسلام عزيز، در جهت آرامش بخشي، ازدواج را راهکار مناسبي در نظام آفرينش مي‏داند. انسان در دوران جواني، نيازمند رسيدن به همدم و مونسي است تا با عشق‏ورزي و مهرباني، ادامه مسير را با او رهسپار گردد. دوستي‏ها، هيچ گاه و براي هيچ کس، آرام‏بخش نيستند؛ بلکه خود عرصه‏اي تازه در ايجاد دغدغه‏ها، نگراني‏ها، خستگي‏ها و... مي‏باشند؛ اگر چه به ظاهر، هيچ کدام از دو طرف، بدان اعتراف نکنند.

بنابراين، آرام‏بخش دوم در قرآن، همسر نام دارد که در کنار وي، انسان از خستگي‏ها رهايي مي‏يابد و احساس مي‏کند که جهاني جديد شکل گرفته است. دو شخصي که با هم هيچ حس خاصي نداشته‏اند، چنان شيفته و دوستدار هم مي‏شوند که حتي ساعتي بدون هم را نمي‏توانند تحمل کنند؛ بدون هم، احساس خستگي مي‏کنند؛ براي هم بي‏تابي مي‏کنند؛ به هم هديه مي‏دهند و خالصانه‏ترين محبت‏ها را نثار هم مي‏کنند.

پس بايد با ياد خدا، براي جهاني پر از اميد و آرزوهايي زيبا و زندگي و سرزندگي و بندگي، انديشيد و همسري برگزيد که تا بهشت برين، همدم و مونس و همراه انسان باشد.

--------------------------------------------------------------------------------

1. اسراء، آيه 82.

2. رعد، آيه 28.

3. بقره، آيه 255.

4. فتح، آيه 7.

5. اسراء، آيه 44.

6. آل‏عمران، آيه 26.

7. انعام، آيه 59.

8. غافر، آيه 19.

9. همان.

10. روم، آيه 21
لینک کوتاه: shia-news.com/00012w
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: