عطر مورد علاقه پیامبر(صلی الله علیه و آله) چه بود؟

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش سرویس جهان اسلام «شیعه نیوز» به نقل از ماهنامه موعود ، بشر همواره به دنبال عقاید و معلومات ویژه خود و افکار و عواطفی که او را احاطه کرده، به یک سلسله آداب و رسوم پای‌بند بوده است. آداب و سنّت‌ها در حقیقت، آینه و نمایشگر روح انسان‌ها و جوامع بشری است؛ زیرا تصوّرات، اندیشه‌ها و عقاید و افکار در آداب و رسوم ملّت‌ها و افراد جلوه‌گر می‌شود. از زمان هبوط حضرت آدم(علیه السلام) به زمین تا به امروز یک سلسله آداب و رسوم در میان خداپرستان و موحّدان مرسوم بوده که با سنن نوع بشر متفاوت است، این رجال و برگزیدگان به نام انبیا، مطالبی را به صورت وحی و الهام از دستگاه آفرینش دریافت کرده و به مردم جهان عرضه کرده‌اند.

سیره و روش زندگی حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) به عنوان خاتم پیامبران، از جمله روش‌هایی است که خداوند آن را به عنوان یک نمونه مورد تأیید برای انسان‌ها توصیه کرده است و به روشنی در قرآن کریم رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) را به عنوان یک اسوه و الگوی حسنه که متخلّق به اخلاق الهی و پسندیده می‌باشد، معرفی کرده است.

آداب نماز پیامبر(صلی الله علیه و آله)

در کتاب «مکارم الاخلاق» روایت شده که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «نور چشم من در نماز و روزه قرار داده شده است؛ یعنی آن دو را از هر چیز دوست‌تر دارم.» در کتاب «امالیِ» شیخ طوسی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: «ای اباذر! خدای عزّوجلّ روشنی چشم مرا در نماز قرار داده و آن را محبوب من گردانیده، همچنان که طعام را بر گرسنه و آب را بر تشنه محبوب ساخته است.» سپس فرمود: «آدم گرسنه با خوردن غذا و تشنه با نوشیدن آب سیر می‌شود؛ امّا من با خواندن نماز سیر نمی‌شوم.»

1. نمازهای مستحبّی پیامبر(صلی الله علیه و آله): پیامبر(صلی الله علیه و آله) دو برابر نمازهای واجب، نماز مستحبّی به جا می‌آورد، ایشان هنگام اذان ظهر هشت رکعت نافله، چهار رکعت نماز ظهر و سپس هشت رکعت نافله و چهار رکعت نماز عصر، سه رکعت نماز مغرب و سپس چهار رکعت نافله و چهار رکعت عشا و دو رکعت نمار شفع، سپس هشت رکعت نماز شب و سه رکعت وتر (2 رکعت شفع و یک رکعت وتر) و دو رکعت نماز نافله صبح و دو رکعت نماز صبح به جای می‌آورد.

2. نماز جماعت پیامبر(صلی الله علیه و آله): در «تنبیه الخواطر» آمده است که لقمان می‌گوید: پیامبر(صلی الله علیه و آله) صفوف ما را منظّم می‌کرد که گویا مانند چوب‌های تیر هیچ گونه کجی نداشت و گاهی که می‌دید ما غفلت داریم، تذکّر می‌داد و بنابراین روزی هنگام تکبیرi ‌الاحرام متوجّه مردی شد که سینه‌اش جلوتر از دیگران است. فرمود: بندگان خدا، صفوف خود را منظّم کنید؛ وگرنه بین دل‌هایتان اختلاف و تفرقه خواهد افتاد. پیامبر(صلی الله علیه و آله) در نماز دست‌ به شانه‌های ما می‌گذاشت و می‌فرمود منظّم و صاف بایستید؛ وگرنه دل‌هایتان دچار تفرقه خواهد شد.

آداب قرائت قرآن پیامبر(صلی الله علیه و آله)

شیخ ابوالفتوح رازی در «تفسیر» خود نقل کرده که رسول خدا(ص) نمی‌خوابید تا مستحبّات را تلاوت کند و می‌فرمود:در این سوره‌ها آیه‌ای است که از هزار آیه برتر است»، گفتند: چه سوره‌هایی است، فرمود: «سوره حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن.»در کتاب «مجمع ‌البیان» روایت شده که حضرت علی(علیه السلام) فرمود: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) سوره «سبّح اسم ربّک الاعلی» را دوست داشت و فرمود: اوّل کسی که گفت: «سبحان ربّی الاعلی» همانا میکائیل بود.»در مجمع البیان آمده است: پیامبر(صلی الله علیه و آله) وقتی که سوره اعلی را می‌خواند، می‌فرمود: «سبحان ربّی الاعلی».

آداب دعا کردن پیامبر(صلی الله علیه و آله)

دعای پیامبر(صلی الله علیه و آله) هنگام برخاستن: هنگامی که پیامبر(صلی الله علیه و آله) از جایی برمی‌خاست، می‌فرمود: «سبحانک الّلهمّ و بحمدک اشهد ان لا اله ‌الّا انت استغفرک و اتوب الیک؛ یعنی منزّه هستی ای خداوند که به ستایش تو مشغولم گواهی می‌دهم که جز تو خدایی نیست و از تو آمرزش می‌خواهم و به سوی تو توبه می‌نمایم.»

دعای پیامبر(صلی الله علیه و آله) هنگام نگاه کردن در آینه: پیامبر(صلی الله علیه و آله) وقتی که در آینه نگاه می‌کرد، می‌فرمود: «الحمدالله الّذی اکمل خلفی و احسن صورتی و زان منّی ماسان من غیری و هدانی للاسلام و من علی بالنبوّه» به این معنا که ستایش خداوندی را که آفرینش من را کامل و صورت من را زیبا قرار داد و مقابل عیب دیگران مرا زینت بخشید، به اسلام هدایتم کرد و با نبوّت، نعمت بزرگی به من عطا کرد.

شمایل پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در دنیا و ناملایمات آن، هرگز به خشم نمی‌آمد و چون حقّی پایمال می‌شد، از شدّت خشم کسی او را نمی‌شناخت و از هیچ چیز پروا نداشت تا آنکه حق را یاری کند.امام حسین(علیه السلام) در خصوص برخی ویژگی‌های آن حضرت می‌فرماید: «از پدرم از وضع داخلی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) سؤال کردم، پس فرمود: «به منزل رفتنش به اختیار خود بود و چون به منزل تشریف می‌برد، اوقات خویش را به سه بخش تقسیم می‌کرد: قسمتی را برای عبادت خدا و بخشی برای اهل بیت خود و جزئی را به خود اختصاص می‌داد.

آن بخشی را که مربوط به خودش بود، به صادر کردن دستورهای لازم به خواصّ اصحاب و رسیدگی به کارهای عمومی مردم صرف می‌کرد.» در جای دیگر امام حسین(علیه السلام) می‌فرماید: «از پدرم امیرالمؤمنین(علیه السلام) از سیره رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در خارج از منزل پرسیدم، فرمود: «رسول خدا(صلی الله علیه و آله) زبان خود را از غیر سخنان مورد لزوم باز می‌داشت و با مردم انس می‌گرفت و آنان را از خود دور نمی‌کرد، بزرگ هر قومی را گرامی می‌داشت و او را بر قومش حاکم می‌کرد».»

باز هم از امام حسین(علیه السلام) نقل است که فرمود: «به طور دائم خوشرو و خوشخوی و نرم‌خوی بود، خشن و درشتخو و فحّاش و عیبجو نبود و کسی را زیاد مدح نمی‌کرد و از چیزی که به آن رغبت و میل نداشت، غفلت می‌ورزید و به طوری که مردم از او نه مأیوس و نه ناامید می‌شدند. هرگز کسی را سرزنش نمی‌کرد و از او عیب نمی‌گرفت و لغزش و عیب‌های مردم را جست‌وجو نمی‌کرد و سخن نمی‌گفت: مگر در جایی که امید ثواب در آن داشت.»

امام محمّد غزالی در کتاب «احیاء العلوم» خود، پیرامون برخی از آداب و سنن پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می‌گوید: رسول خدا(ص) گفتارش از همه فصیح‌تر و شیرین‌تر بود، سخنانش همه کوتاه و جامع و خالی از فضول و وافی به تمام مقصود بود و کلمات گفتارش به یکدیگر پیوستگی داشت.

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در خصوص خصوصیّات فردی خود در جایی می‌فرماید: «بدانید که هر عبادتی در ابتدا شدّت و افراطی دارد، بعد این حالت به فترت و سستی بر می‌گردد، پس کسی که شدّت عبادتش بر طبق سنّت من بشود، راه را پیدا کرده و هر کس مخالف سنّت شد، گمراه گشته و عمل او تباه خواهد بود، مردم بدانید من نماز می‌خوانم، می‌خوابم، روزه می‌گیرم، افطار می‌کنم،می‌خندم و گاهی می‌گریم. پس هر کس از راه روشن سنّت من اعراض کند، از من نیست.»

آداب معاشرت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)

در این باب نیز روایات بسیاری نقل شده که هر یک بیانگر خلق و خوی و آداب معاشرت نیکوی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) است که می‌تواند راهنمای مناسبی برای پیروان آن حضرت باشد.دیلمی در کتاب «ارشاد القلوب» روایت کرده که: آن حضرت اگر به خوردن چیزی دعوت می‌شد، آن را کوچک نمی‌شمرد؛ هر چند خرمایی پوسیده باشد.‌ مخارج زندگی ایشان سبک و دارای طبع بزرگ و خوش معاشرت و خوش‌رو بود.

بدون اینکه بخندد، همیشه تبسّمی بر لب داشت، بدون اینکه چهره‌اش درهم کشیده باشد، اندوهگین به نظر می‌رسید، بدون اینکه از خود ذلّتی نشان دهد، همواره متواضع بود، بدون اینکه اسراف بورزد، سخی بود. دل‌نازک و به همه مسلمانان مهربان بود و هرگز دست طمع به سوی چیزی دراز نکرد.

تواضع و فروتنی از خصوصیّات بارز آن حضرت بود تا آنجا که ایشان در جایی می‌فرماید: «از چند چیز تا هنگام مرگ دست بر نمی‌دارم، روی زمین با بردگان غذا خوردن، لباس پشمینه پوشیدن و به کودکان سلام کردن تا اینکه بعد از من سنّت شود.»در کتاب «اخلاق» از ابوالقاسم کوفی نقل شده که گفت: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برای خود از کسی انتقام نگرفت؛ بلکه از آنان که آزارش می‌دادند، می‌گذشت و آنان را عفو می‌کرد.

پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز در روایات مختلف به رفتار و آداب معاشرت خود اشاره کرده است؛ چنان که در کتاب «کافی» از امام صادق(ع) در حدیثی از پیامبر(صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: «پروردگارم! به من فرمان داد که مسلمانان فقیر را دوست بدارم.» همچنین در حدیثی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله)‌ نقل شده که فرمود: «جبرئیل از جانب پروردگارم بر من نازل شده و گفت: ای محمّد بر تو باد که حسن خلق را بر خود ملازم سازی؛ زیرا که بدخلقی خیر دنیا و آخرت را از بین می‌برد»، سپس آن حضرت فرمود: «آگاه باشید که شبیه‌ترین شما به من کسانی هستند که اخلاقشان از همه نیکوتر باشد.»

خداوند بزرگ نیز در قرآن کریم هنگامی که می‌خواهد پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) را به انسان‌ها معرفی کند، بزرگ‌ترین مدالی را که به برگزیده‌اش می‌دهد، ستایش خلق نیکوی اوست، به طوری که خطاب به آن حضرت می‌فرماید: «انّک لعلی خلق عظیم؛ به راستی که ای پیامبر تو به نیکو خلقی آراسته‌ای.»

آداب سفر کردن رسول خدا(صلی الله علیه و آله)

شیخ صدوق در «فقیه» از امام باقر(علیه السلام) روایت کرده که فرمود: «رسول خدا(ص) روز پنجشنبه مسافرت می‌کرد.» در کتاب «من لا یحضره الفقیه» روایت شده که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) با مؤمنانی که می‌خواستند به مسافرت روند، تودیع می‌کرد و می‌فرمود: «خداوند تقوا را توشه شما قرار دهد و هر خیری را به سوی شما پیش آورد و حاجات شما را برآورد و دین و دنیای شما را نگه دارد و شما را به سوی من سالم برگرداند.»

قطب راوندی در «لبّ الالباب» روایت کرده که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از منزلی به منزل دیگر کوچ نمی‌کرد؛ مگر آنکه در آن دو رکعت نماز می‌خواند و می‌فرمود: «تا برایم به نماز خواندن گواهی دهد.»همچنین از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمود:‌ «رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در سفر چون از بلندی‌ها سرازیر می‌شد، می‌گفت: «سبحان الله» و چون بر بلندی‌ها بالا می‌رفت، می‌گفت: «الله اکبر».در «کافی» از ابوالحسن(علیه السلام) روایت شده که فرمود: «رسول خدا(صلی الله علیه و آله) صبحگاهان از «منی» که حرکت می‌فرمود، از راه «ضب» می‌آمد و هنگام برگشتن از راه میان «معشر و عرفه» بر می‌گشت و به طور کلّی آن حضرت از راهی که می‌رفت، در مراجعت از راه دیگری برمی‌گشت.»

آداب لباس پوشیدن پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)

غزالی در «احیاء العلوم» در خصوص نحوه لباس پوشیدن رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می‌گوید: آن حضرت لباس سبز را دوست داشت، قبایی داشت از سندس که چون بر تن می‌کرد، رنگ سبز آن با سفیدی رنگ آن حضرت نمایی جذّاب و زیبا داشت. اغلب لباس‌هایش سفید بود و می‌فرمود: «زنده‌های خود را سفید بپوشانید و مردگان خود را در آن کفن کنید.»

لباسی که روی همه لباس‌ها می‌پوشید، با زعفران رنگ شده و بسا با همان یک لباس با مردم نماز جماعت می‌خواند. چون لباس نو می‌پوشید، لباس‌های کهنه خود را به فقیر می‌داد و می‌فرمود: «هر مسلمانی که برای رضا خدا، لباس‌های کهنه خود را به یک مسلمان بپوشاند، مادامی که آن لباس به تن فقیر است، در ضمانت و نگه‌داری و خیر خداوند خواهد بود، خواه دهنده لباس زنده باشد یا در قید حیات نباشد.»شیخ صدوق در کتاب «خصال» از امام صادق(علیه السلام) روایت کرده که فرمود: «رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از پوشیدن چیزی که به رنگ سیاه باشد، کراهت داشت؛ مگر در سه چیز: عمّامه، کفش و عبا.»

آداب نظافت و زینت پیامبر(صلی الله علیه و آله)

نظافت و زینت از جمله مواردی بود که پیامبر(صلی الله علیه و آله) برای آن اهمّیت و ارزش بسیاری قائل بود و همواره به دیگران نیز توصیه می‌کرد تا خود را پاک و پاکیزه نگه دارند. حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) عطر را بسیار دوست داشت و اگر عطری به ایشان تعارف می‌شد، خود را با آن معطّر می‌ساخت. در «ذخیر العباد» نقل است که محبوب‌ترین عطرها پیش آن حضرت مشک بود. در «کافی» از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمود: «رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بیش از آن مقداری که برای خوراک خرج می‌کرد، به عطر پول می‌داد.»

در کتاب «مکارم» روایت شده که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به حضرت علی(علیه السلام) فرمود: «یا علی! بر تو باد که هر جمعه خود را خوشبو کنی؛ زیرا که آن از سنّت من است و تا زمانی که بوی آن از تو استشمام شود، برایت حسنه می‌نویسند.» در کتاب «عروس» تألیف جعفر بن احمد، از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: «دوستم جبرئیل به من گفت: یک روز در میان خود را معطّر ساز و روزهای جمعه حتماً این کار ترک نشود.»

آداب فراش حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله)

طبرسی در «مکارم» گوید: زیرانداز رسول خدا(صلی الله علیه و آله) یک عبا و متّکایش از پوست و بار آن از لیف خرما بود، دیگری نیز از پوست داشت که بار آن از لیف خرما بود و یک عبای دیگر داشت که به هر جا نقل مکان می‌فرمود، آن را برایش دو طاقه فرش می‌کردند. در «مکارم» همچنین نقل است که آن حضرت(صلی الله علیه و آله) گاهی از اوقات روی حصیر می‌خوابید و جز همان حصیر چیز دیگری زیرانداز نداشت.در «خصال» از امام صادق(علیه السلام) از آباء گرامی‌اش از امام علی(علیه السلام) در حدیث اربعماه روایت شده که فرمود: «بیداری آخر شب، باعث تندرستی و خوشنودی پروردگار و در معرض رحمت حق قرار گرفتن است، علاوه بر اینکه تمسّک به شیوه پیغمبران است.»

در کافی از محمّد بن مروان روایت شده که: امام صادق(علیه السلام) فرمود: «آیا به شما خبر بدهم، هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به بستر خواب می‌رفت، چه می‌گفت؟ من عرض کردم: بلی بفرمایید. امام صادق(علیه السلام) فرمود: آن حضرت «آیـه الکرسی» را می‌خواند، سپس می‌گفت: « به نام خدا، ایمان به خدا دارم و از طاغوت بیزارم، بار الها! در خواب و بیداری مرا حفظ فرما.»

سیّد بن طاووس در «فلاح السّائل» از امام هادی(علیه السلام) روایت می‌کند که آن حضرت فرمود: «ما اهل بیت موقع خوابیدن چند چیز را رعایت می‌کنیم، طهارت داشتن، صورت بر کف دست راست نهادن، 34 مرتبه الله اکبر، 33 مرتبه سبحان‌ الله، 33 مرتبه الحمدالله و آیه «شهد ان لا اله ‌الّا هو» را تا آخر خواندن، پس هر کس به آن عمل کند، بهره خود را از شب گرفته است. در کتاب «التّهذیب» از حضرت صادق(ع) روایت شده که فرمود: «بر ما باد که نماز شب را ترک نکنید؛ زیرا که سنّت پیغمبران است.»