وقتی ثروت‌های ملی توسط خاندان آل‌سعود چپاول می شود

به گزارش «شیعه نیوز» ، "سالم القحطانی"،‌ نویسنده عربستانی در کتاب "ثروت‌های آل سعود: درآمدهای عربستان به کجا می‌روند"، به تبیین گوشه‌ای از نحوه خرج و حیف و میل درآمدهای نفتی عربستان توسط آل سعود می‌پردازد و در این راه پرده از حقایق بی‌شماری درباره خاندان آل سعود برمی‌دارد، درحالی که مردم این کشور در فقر و بدبختی غوطه‌ور هستند و تنها صرف بخش کوچکی از این هزینه‌ها و مخارج می‌تواند،‌ آنها را از محنتی که در آن گرفتار هستند،‌ نجات دهد.

آنچه در ادامه می‌آید، نگاهی به حیف و میل ثروت ملی عربستان و طرح‌های به اجرا درآمده توسط خاندان سعودی  دارد که آن را از طرح‌های لازم الاجرا برای پیشرفت و توسعه کشور خود می‌دانند.

جده شهر برج‌های سر به فلک کشیده

در جده، یکی از مهمترین شهرهای عربستان که بر سواحل دریای سرخ بنا شده، ظرف تنها چند سال 32 برج که یکی پس از دیگری در کنار هم ساخته شد.

این برج‌ها ساختمان‌های بسیار زیبا و مدرنی هستند که نگاه و توجه هر بیننده‌ را به خود جلب می‌کند، هریک از این برج‌ها در بردارنده حدود 2 هزار واحد مسکونی و تجاری و دفتر کار و زمین‌های بازی و استراحت و تفریح و حتی پناه‌گاه‌های ضد حملات هوایی است.

ساخت هریک از این برج‌ها برای رژیم سعودی بیش از یک میلیارد دلار هزینه دربرداشته است، اما بسیاری از واحدهای این برج‌ها با وجود گذر ربع قرن از ساخت آنها هنوز خالی هستند.

حلبی‌ آبادی‌های معروف جده

فقرای حلبی‌ آبادی‌هایی که در نزدیکی این برج‌های مجلل و مدرن برای خود خانه‌های محقری جهت سکونت ساخته‌اند، نقل مکان و سکونت در آپارتمان‌های مجلل این برج‌ها را که مساحت هریک از آنها به 220 متر مربع هم می‌رسد، رویایی دست نیافتنی برای خود می‌دانند.

وقتی با آنها در این‌باره به گفت‌وگو می‌نشینی آنها تاکید می‌کنند که توان پرداخت اقساط چنین آپارتمان‌هایی را ندارند که به ماهیانه هزار دلار یا معادل 3 برابر درآمد یک خانواده متوسط عربستانی در آن منطقه است، افزون بر این‌که سبک زندگی در این ساختمان‌ها و برج‌ها تناسبی با سبک زندگی این مردم ساده عربستان ندارد.

برج‌های جده و واحدهای خالی آن تنها گوشه‌ و نمونه‌ای کوچک از ده‌ها طرح بزرگ ساختمانی است که در عربستان سعودی توسط شرکت‌های آمریکایی با سودهای صدها میلیون دلاری احداث شده‌اند، بی‌آنکه کاربرد اجرای چنین طرح‌هایی در عربستان مد نظر قرار گیرد و این به شکلی جزیی نشان دهنده نحوه استفاده خاندان آل سعود از درآمدهای کلان نفتی است.

ویژگی‌های طرح‌هایی اجرایی آل سعود در عربستان

اسراف و ریخت‌ و پاش‌های بسیار و تلاش برای نشان دادن رشد و پیشرفت فریبنده اقتصادی و اجتماعی کشور از جمله مهمترین ویژگی‌های طرح‌های اجرایی در عربستان سعودی است تا به بیننده این احساس دروغین و کاذب را القا کند که طی سال‌های گذشته عربستان سعودی شاهد رشدی حیرت انگیز و تحسین برانگیزی بوده است و آل سعود درآمدهای نفتی کشور را صرف فراهم آوردن رفاه و آسایش مردم عربستان می‌کنند.

فرودگاه جده نمادی دیگر از اسراف آل سعود

از جمله طرح‌هایی اسراف و ریخت و پاش خاندان سعودی در آن به اوج خود رسیده و بی‌سیاستی و بی‌تدبیری این خاندان در اداره کشور را به خوبی به نمایش می‌گذارد، طرح احداث فرودگاه جده است.

در توصیف فرودگاه جده باید گفت که این فرودگاه از حیث وسعت یک و نیم برابر دو فرودگاه کندی و لاگواردیا در نیویورک و فرودگاه شیکاگو و لس آنجلس در آمریکاست.

برج‌ها و بناهای مجللی که در فرودگاه جده احداث شده و دیوارها و زمین‌هایی که با سنگ‌های مرمر ایتالیایی پوشانده شده‌‌اند، نمونه‌ای از این اسراف و ریخت و پاش‌هاست.

تمام بناها و ساختمان‌های فرودگاه جده مجهز به تاسیسات و تجهیزات بسیار مدرن و پیشرفته است. مسئولان سعودی این فرودگاه را حتی به استخرها و مساجد و پارکینگ‌های خودروها و هتل‌ها و فروشگاه‌ها و رستوران‌ها و بانک‌ها و ایستگاه‌های شیرین سازی آب مجهز کرده‌اند و در گوشه‌ای از این فرودگاه یک جنگل‌ مصنوعی نیز احداث شده است. این جنگل مصنوعی با  27 هزار اصله درخت و 2.5 میلیون اصله نهال ایجاد شده که تمامی درختان و نهال‌های جنگل جده از کشورهای مناطق استوایی وارد عربستان شده‌اند.

چنین وضعیتی تنها وضعیت حاکم بر فرودگاه‌های عربستان نیست، بلکه دیگر طرح‌های اجرایی این کشور نیز به همین ترتیب به اجرا درآمده‌اند، از جمله بنادر و هتل‌ها درحالی که باید توجه داشت، کشور عربستان اصلا کشوری سیاحتی یا ترانزیتی نیست که نیازمند اجرای چنین طرح‌های بزرگ باشد، آیا باید گفت که تمام این طرح‌ها به زیان ملت عربستان است و بیانگر عدم تدبیر آل‌ سعود در اداره و هزینه کردن درآمدهای نفتی است.

مهمترین و بزرگترین طرح‌های اجرایی آل سعود

بنابر ادعای رسانه‌های سعودی از جمله مهمترین و بزرگترین طرح‌هایی که توسط آل‌ سعود در این کشور به اجرا در آمدند احداث دو مجتمع بسیار بزرگ صنعت فولاد و پتروشیمی یکی بر سواحل دریای سرخ و دیگری در جبیل بر سواحل خیلج فارس است.

هزینه اجرای این دو طرح که اواخر دهه نود به اجرا گذاشته شدند، 15 میلیارد دلار عنوان شده است، همچنین تاکید شده برای اجرای این دو طرح از 30 هزار مهندس و تکنیسین و کارگر خارجی کمک گرفته شد که از 40 کشور جهان به عربستان فرا خوانده شدند.

این رسانه‌ها در ادامه گزارش خود از بزرگترین و مهمترین طرح‌های به اجرا در آمده توسط آل سعود اعتراف می‌کنند که اگر چه هزینه اجرایی این دو طرح بر روی کاغذ 15 میلیارد دلار عنوان شده، اما عملا آل سعود 100 میلیارد دلار برای اجرای آن‌ها هزینه کرده بود.

نکته مهم آنکه ملک فهد، پادشاه وقت عربستان همواره از این طرح به عنوان یکی از بزرگترین موفقیت‌های دوران سلطنت خود یاد می‌کرد، درحالی تمام کارشناسان جهان از اجرای آن انتقاد کرده و آن را اقدامی بیهوده در عربستان دانستند،‌ چون اعتقاد داشتند، هزینه اجرا و راه ‌اندازی این دو طرح بسیار بیشتر از قیمت تمام شده محصولی است که قرار است توسط این دو مجتمع صنعتی راهی بازارهای جهانی شود.

افزون بر اینکه عربستان برای راه‌اندازی این دو مجتمع نیاز به وارد کردن نیروی کار خارجی پیدا کرده بود که هزینه تمام شده محصول تولیدی این دو کارخانه را باز هم افزایش می‌داد و این اصلا به سود اقتصاد ملی این کشور نبود.

جالب آن که این طرح توان جذب نیروی کار سعودی را ندارد که بیکاری در میان آن بنابر آمار رسمی به 12 درصد و به اعتراف منابع بین المللی به 30 درصد بویژه بین تحصیل‌کردگان و کارگران غیر حرفه‌ای و ماهر می‌رسد.

بی‌توجهی آل سعود به خیل عظیم بیکاران

صاحبنظران بین المللی بی‌توجهی آل سعود به این خیل عظیم بیکاران را از جمله عواملی می‌دانند که سرانجام سرنگونی این رژیم را رقم ‌خواهد زد، چون در کنار بیکاری جوانان عربستانی، بر گسترش پدیده فقر میان مردم عربستان نیز تاکید می‌کنند و درحالی که میانگین بیکاری به اعتراف منابع بین المللی در عربستان سعودی به 30 درصد می‌رسد، 7 میلیون کارگر خارجی در این کشور مشغول به کار هستند که اکثر آنها را مهندسان و کارشناسان غربی تشکیل می‌دهند که مبالغی کلان را به عنوان حقوق ماهیانه خود دریافت می‌کنند.

بنابر آمارهای رسمی منتشره حقوق یک کارشناس و مهندس خارجی در عربستان 5 برابر دستمزد یک نیروی کار بومی عربستانی در همان پست و منصب است و این موضوع به شکلی ویژه نیروهای شاغل در شرکت آرامکو را دربرمی‌گیرد که عربستانی‌‌ها آن را دولتی دورن دولت خود می‌دانند و این شرکت را عامل نابودی کشور خود ملاحظه می‌کنند.

درآمدهای اختصاص یافته به مردم

پس از آن آنچه از این درآمدها باقی می‌ماند، صرف مردم عربستان می‌شود که نه‌ تنها این مبلغ اندک بوده، بلکه همین میزان باقی مانده از درآمدها هم به دادن رشوه به شیوخ قبایل و افراد با نفوذ و روحانیون وهابی تعلق می‌گیرد، ‌بنابراین آنچه از این درآمد به شکلی واقعی به دست مردم می‌رسد، نمی‌تواند تغییری قابل ملاحظه در سطح معیشتی و رفاهی مردم عربستان ایجاد کند.

نحوه سرمایه‌گذاری درآمدهای آل سعود در خارج

اموال و دارایی‌های موجود در دست خاندان سعود که به صدها میلیارد دلار می‌رسد، به عنوان سپرده به نام شاهزادگان و امرا و شیوخ سعودی در بانک‌های آمریکایی و سوئیسی سرمایه‌گذاری می‌شود، به عنوان مثال شاهزاد "ولید بن طلال بن عبد العزیز" از این سپرده‌ها شرکت سرمایه‌گذاری بزرگی تاسیس کرد تا با به کار انداختن این سرمایه‌ها از آنها سود به دست آورد، فعالیت اصلی این شرکت سرمایه‌گذاری بر خرید سهام شرکت‌های بزرگ غربی و حضور در بورس و اجرای طرح‌های گردشگری و خدماتی مانند احداث هتل‌های زنجیره‌ای در سراسر جهان و سرمایه‌گذاری در رسانه‌های بزرگ و ایجاد شبکه‌های و ایستگاه‌های بزرگ تلویزیونی متمرکز است تا به کذب موفقیت‌های ال سعود را به رخ جهانیان بکشاند.

آن‌گونه که رایج و متداول است، شاهزاده‌های سعودی در طرح‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که برای آنها سودی آسان و سریع به دنبال داشته باشد، این موضوع موجب می‌شود تا آنها از اجرای هرگونه طرح تولیدی پرهیز نمایند که برای مردم عربستان سودمند باشد و به جای آن به اجرای طرح‌هایی در بخش‌های خدمات و گردشگری و احداث و تاسیس کافه ‌تریاها و بانک‌ها در کشورهای اروپایی و آمریکایی روی می‌آورند.