امام على عليه السلام : التَّوفيقُ عِنايَةُ .
توفيق عنايتى است، توفيق خدا كسى را از براى كار خيرى آنست كه اسباب آنرا از براى او آماده كرده باشد و مراد اينست كه اين معنى از براى هر كه بشود عنايتى است از خدا در باره او و تفضلى بر او، پس بايد كه آنرا غنيمت شمارد و در كردن آن كار تقصير و تأخير ننمايد.
و ممكن است كه مراد به «توفيق» در اين عبارت توفيق خدا نباشد بلكه مطلق تهيه اسباب باشد و مراد به «عنايت» نيز عنايت خدا نباشد بلكه مطلق اهتمام باشد چنانكه معنى لغوى آنهاست و معنى اين باشد كه تهيه اسباب هر مطلبى اهتمام است بآن يعنى عمده همان است چه هر كه در كارى اهتمام داشته باشد غالب اين است كه آن ساخته مى‌شود چنانكه مشهور است كه: من طلب شيئا و جد وجد.
هر كه طلب كند چيزى را و جد كند در آن مى‌يابد آنرا، و بنا بر اين غرض از اين كلام اين است كه هر كه كارى را خواهد بشود بايد اهتمام بآن داشته باشد.
غرر الحکم 73
