شیعه نیوز | خبرگزاری الجزیره در مطلبی نوشته که این روزها در شرایطی که جهان توجه خود را به مناطقی مانند غزه و اوکراین معطوف کرده، سودان به دور از توجه جهان در حال گرسنگی است و برای نجات مردم این کشور که در آستانه تحمل بزرگ‌ترین بحران گرسنگی روزگار قرار گرفته‌اند، نیاز به یک سری اقدامات عاجل و فوری احساس می‌شود.
به گزارش «شیعه نیوز»، [در ماه‌های اخیر] خطر بروز یک قحطی ویرانگر در سراسر سودان به طور تصاعدی در حال افزایش بوده است. طبق گزارش اخیر مونیتور (ناظر) گرسنگی سازمان ملل؛ «وخامت شدید وضعیت امنیت غذایی» در شش ماه گذشته باعث شده سودان که در چند وقت اخیر به دلیل جنگ ویرانی‌های عظیمی را تجربه کرده، در آستانه سقوط به پرتگاه یک فاجعه غیرقابل تصور قرار گرفته باشد».
در حال حاضر بیش از هشت میلیون نفر در ۱۴ ایالت از ۱۸ ایالت سودان با چنان کمبودی در زمینه مواد غذایی مواجه هستند که می‌تواند به سوء تغذیه حاد و مرگ منجر شود. حدود ۷۵۰۰۰۰ نفر از این افراد در آستانه خطر گرسنگی کامل قرار دارند. طبق تحلیل موسسه «کودکان را نجات دهید» بیش از ۱۶.۴ میلیون کودک- که شامل سه کودک از هر چهار کودک این کشور می‌شود- در حال حاضر با سطوح «بحرانی»، «اضطراری» یا «فاجعه‌بار» گرسنگی مواجه‌اند. نکته جالب در این میان این که این رقم در دسامبر گذشته ۸.۳ میلیون نفر بود.
با این حال، و به‌رغم تهدید فرا رسیدن قریب‌الوقوع یک فاجعه انسانی بی‌سابقه، جامعه بین‌المللی و به ویژه جهان غرب علاقه چندانی نسبت به سودان و درگیری‌های دیرینه و طولانی‌مدت آن نشان نمی‌دهد- و نه در تیتر و سرتیترهای رسانه‌ها، نه در اعتراضات دانشجویی و خیابانی، و نه در کمپین‌ها و کارزارها و مداخلات و مطالبات مردمی برای پاسخگویی دولت‌ها و اشخاص درگیر نشانی از این بحران را نمی‌بینیم.
این در حالی است که درگیری‌های چند سال اخیر سودان نزدیک به ۱۰ میلیون نفر را آواره کرده، باعث کشته شدن ده‌ها هزار نفر شده و میلیون‌ها نفر را نیز گرسنه و آسیب‌دیده به حال خود رها کرده- که امید چندانی به آینده ندارند. در سودان، هر روز یک تراژدی است، اما به نظر می‌رسد که جهان هیچ توجهی به این تراژدی ندارد.
با این حال بی‌علاقگی آشکار جامعه بین‌المللی به رهبری غرب در قبال بحران سودان، اگر چه بی‌شک ناامیدکننده جلوه می‌کند، ولی به هیچ‌وجه تعجب‌آور نیست. بارها و بارها در زمان‌های مختلف دیده‌ایم که غرب و رهبران آن تا زمانی به یک بحران در آفریقا یا خاورمیانه اهمیت می‌دهند که بحران یا تحول دیگری- که تبعات بیشتر یا پیامدهای مرتبط با منافع ملی بیشتری دارد یا حتی صرفاً جالب‌تر است- آن را کاملاً به وادی فراموش بسپارد. و در ادامه برای این بحران جدید هم همان اتفاق روی می‌دهد و اتفاق دیگری آن را تحت‌الشعاع قرار داده و توجه رسانه‌ها، سیاستمداران و توده‌ها را به خود جلب می‌کند.
در واقع سودان تنها بحران فراموش‌شده عصر ما نیست. به عنوان مثال، سوریه هم‌چنان در حال تجربه یک بحران وحشتناک است، اما جهان از جنگ سوریه خارج شده و دیگر توجه زیادی به تراژدی‌هایی که هنوز بر مردم سوریه تأثیر می‌گذارند، نمی‌کند.
مردم جمهوری دموکراتیک کنگو نیز این روزها هم‌چنان در بحبوحه نبردهای مداوم بین شورشیان و ارتش کشته، معلول و آواره می‌شوند، اما به نظر می‌رسد که رنج آن‌ها جز در پاورقی رسانه‌های غربی جایی نداشته نباشد.
جنایات جاری در غزه از آغاز دور اخیر درگیری‌ها به دلایل مختلف مورد توجه جامعه بین‌المللی قرار گرفته است. اما حالا که ایالات متحده، فرانسه و بریتانیا همه تمرکز خود را به انتخابات و سیاست داخلی خود معطوف کرده‌اند، به نظر می‌رسد که جنگ و بحران انسانی غزه نیز به تدریج دارد تبدیل به یکی از نگرانی‌های ثانویه این کشورها می‌شود.
بحران‌های جنوب جهانی همیشه نیازمند نبردی سخت برای جلب توجه جهانی بوده. با این حال، زمانی که جامعه بین‌المللی یک بحران یا درگیری را در سودان، سوریه، کنگو یا جاهای دیگر به فراموشی می‌سپارد، به این معنا نیست که آن بحران از بین رفته، بلکه به معنای بدتر شدن آن بحران خواهد بود. در واقع فقدان نظارت بین‌المللی به این معنی می‌تواند باشد که نیازهای بشردوستانه و نقض حقوق بشر در آن مناطق افزایش خواهد یافت. این اتفاق این روزها در سودان نیز در حال وقوع است و مردم این کشور را در آستانه تجربه بدترین گرسنگی جمعی دوران قرار داده است.
