حسینیه‌ها یا امام‌باره نماد شیعیان در بنگلادش

شیعه نیوز | «حسینیه‌ها» یا «امام‌باره» بخشی از تاریخ شبه قاره هند و فراتر از آن و کشورهای خاورمیانه است، امام‌باره به عنوان نماد شیعیان در بنگلادش است و «حسینی دالان» قدیمی‌ترین زیارتگاه و امام‌باره در داکا پایتخت بنگلادش به شمار می‌آید.

به گزارش «شیعه نیوز»، تاریخ توسعه تمدن‌ها و جوامع و پیشرفت و تغییرات در جنبه‌های مختلف زندگی بشر را نشان می دهد، تاریخ به ما کمک می‌کند به کشف چگونه توسعه و تغییر در زبان‌ها، فرهنگ‌ها و کشورها دست پیدا کنیم و نقاط عطف مختلف در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و علمی درباره جنگ و صلح و اشکال مختلف حکمرانی را به دست بیاوریم.

تحول و توسعه امام‌باره (حسینیه‌ها) بخشی از تاریخ شبه قاره هند و فراتر از آن و کشورهای خاورمیانه است. امام‌باره واژه ای اردو – فارسی است که ساختار کلی این بنا با ماه محرم الحرام مرتبط است. مکانی که مردم در آن گردهم می‌آیند و سالروز شهادت امام حسین(ع) و همراهانش را گرامی‌ می‌دارند.

به جز ماه محرم، مردم در طول یکسال در روزهای خاص در آنجا جمع می‌شوند و برنامه‌هایی برگزار می‌شود. در این مکان علمای دینی سخنرانی می‌کنند و فاجعه کربلا و نبردهای رخ داده در ساحل فرات را روایت می کنند. همچنین علما درباره قرآن کریم، زندگی پیامبر اکرم(ص) و تاریخ اسلام از زمان ظهورش سخنرانی می‌کنند و مبانی اسلام و نحوه عمل به آموزه‌های دین را تشریح می‌کنند.

امام‌باره نقش محوری در زندگی شیعیان به ویژه در حوادث تاریخی که بخشی از تاریخ اسلام را تشکیل می‌دهند، ایفا می‌کند. تزئین امام‌باره با پارچه نوشته‌ها و عبارت‌های اسلامی درباره امام حسین(ع) تزئین می‌شود.

همچنین ماکت‌هایی از حرم امام حسین(ع) در کربلا در امام‌باره وجود دارد.

یکی از قدیمی‌ترین حسینیه‌ها و امام‌باره در بنگلادش «حسینی دالان» است که در نیمه قرن ۱۷ در داکای بنگلادش ساخته شد. این امامباره برای جامعه مسلمان شیعه احداث شد. حسینی دالان به عنوان حسینیه اصلی و بزرگ ترین حسینیه در داکا یا مکانی برای مجالس یا تجمعاتی که در ماه محرم الحرام برپا می شود، به شمار می آید.

براساس گفته‌ها، شخصی به نام «میرمراد» که منصب داروغه را از نور مجلس کسب کرد و مسئول ساختمان‌های عمومی در این دوره بود، این بنا را ساخت. میرمراد، امام حسین(ع) را در رویا می بیند که تعزیه خانه یا خانه سوگواری را برپا می‌کند، همین مسئله به ساخت حسینی دالان منجر شد.

این بنا در دوره شاه شجاع، فرزند امپراطور مغول شاه جهان ساخته شد. ساخت این مکان شیعی درحالی انجام شد که شجاع مسلمان سنی بود، اما توجه ویژه ای به موسسه‌های شیعه داشت.

حسینی دالان پس از زلزله سال ۱۸۹۱ توسط نواب احسن الله بهادور بازسازی شد و بالکنی به ضلع جنوبی آن اضافه شد. مساحت این بنا ۸۸.۰۵ متر مربع است، در ضلع جنوبی آن یک استخر بزرگ به مساحت هزار و ۳۷۶ متر قرار دارد.

حسینی دالان بر صفه بلندی رو به استخر بزرگ قرار دارد. یک ساختمان بلند مستطیل شکل با یک درگاه قوسی شکل جذاب است. ورودی این ساختمان از شمال است. این ساختمان چهار ستون بزرگ دارد که در قرن سیزدهم در آخرین بازسازی در جلوی ایوان گذاشته شده است. معماری این ساختمان به سبک مغولی و بنگلادشی است.

این بنا دو تالار تودرتو دارد که نخستین تالار به نام شیرنی رو به جنوب و کاملا سیاه رنگ است که مناسب عزاداری است. تالار بعدی به نام خطبه رو به شمال است که یک منبر با هفت پله در آن قرار دارد. دو تالار فرعی نیز در دو طبقه یکی در سمت چپ و دیگری در سمت راست مخصوص بانوان قرار دارد.

این مکان یکی از بناهای گردشگری در داکا به شمار می‌آید.