شیعه نیوز | استفان والت، نظریه پرداز برجسته روابط بین الملل می گوید: اگر درگیری ادامه یابد که ممکن است برای ماه ها ادامه یابد، محتمل است که توانایی یا تمایل بیشتر قدرت های منطقه برای ایستادن در حاشیه درگیری کمتر شود. اگر جنگی جدی بین اسرائیل و حزب‌الله ایجاد شود، و اگر ایران مجبور شود فعالانه‌تر درگیر شود - که البته، ایالات متحده را به نفع اسرائیل به درگیری می‌کشاند - ناگهان با یک منازعه منطقه‌ای مواجه می‌شوید که ما اگر نگویم تا به حال ، در چندین دهه اخیر نداشته‌ایم.
استفان والت نظریه پرداز برجسته روابط بین الملل پر مصاحبه با فارن پالیسی به تحلیل تحولات و خطرات جهانی در سال جدید میلادی پرداخت.
به گزارش «شیعه نیوز»، بخش هایی از این مصاحبه در زیر می آید:
مغفول ترین خطر برای سال 2024 چیست؟ به عبارت دیگر، در مورد چه چیزی باید نگران باشیم که قبلاً نیستیم؟
استفان والت: یکی احتمال تشدید قابل توجه مناقشه در خاورمیانه است. خبر خوب این است که تا کنون هیچ یک از ناظران و طرف های ثالث در منطقه علاقه زیادی به درگیر شدن نداشته اند. کمی درگیری بین حزب الله و اسرائیل وجود دارد. حوثی ها چند موشک شلیک کرده اند. اما به طور کلی، به نظر می رسد همه می خواهند این را محدود نگه دارند.
اگر درگیری ادامه یابد که ممکن است برای ماه ها ادامه یابد، محتمل است که توانایی یا تمایل بیشتر قدرت های منطقه برای ایستادن در حاشیه درگیری کمتر شود. اگر جنگی جدی بین اسرائیل و حزب‌الله ایجاد شود، و اگر ایران مجبور شود فعالانه‌تر درگیر شود - که البته، ایالات متحده را به نفع اسرائیل به درگیری می‌کشاند - ناگهان با یک منازعه منطقه‌ای مواجه می‌شوید که ما اگر نگویم تا به حال ، در چندین دهه اخیر نداشته‌ایم.
در چند ماه آینده اوضاع بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها را چگونه می‌بینید؟ به نظر شما یک سال آینده ممکن است اوضاع چگونه باشد؟
استفان والت: متأسفانه، من فکر می‌کنم که یک سال بعد اوضاع آنقدرها متفاوت از الان به نظر نمی‌رسد. تا آن زمان، عمل خشونت آمیز به پایان خواهد رسید. نوعی آتش بس یا پایان کارزار اسرائیل در غزه وجود خواهد داشت. غزه تا حد زیادی ویران خواهد شد. بنابراین، این یک بحران انسانی با ابعاد عظیم خواهد بود، و این ماجرا طی یک سال یا بیشتر پایان نخواهد یافت.
مشکل اساسی - مشکل سیاسی چگونگی همزیستی اسرائیلی ها و فلسطینی ها در این فضای جغرافیایی - یک سال دیگر حل نخواهد شد. فکر نمی‌کنم شاهد تغییری در دولت اسرائیل باشید که ناگهان بگوید: «اکنون ما طرفدار پیگیری واقعی راه‌حل دو کشور هستیم». من فکر نمی کنم که شما شاهد یک تشکیلات خودگردان فلسطینی اصلاح شده و تقویت شده باشید. من فکر نمی کنم که شما شاهد حذف حماس باشید. حتی ممکن است حماس را در غزه و کرانه باختری بیشتر از قبل به عنوان نماد مقاومت فلسطین ببینید. خبر تأسف‌آور اینجاست که یک سال دیگر، وقتی این گفتگو را انجام دهیم، آن موضوع نیز مانند امروز حل‌ناپذیر و غیرقابل حل خواهد بود.
درباره توافق احتمالی اسرائیل برای عادی‌سازی روابط با عربستان سعودی چطور؟
استفان والت: درگیری‌ها فعلاً آن موضوع را متوقف کرده است، اما فکر نمی‌کنم در طولانی‌مدت آن را از بین ببرد، زیرا انگیزه‌های بازیگران مختلف برای توافق از بین نرفته است. در مورد آمریکا، انگیزه اولیه واشنگتن در واقع به درگیری اسرائیل و اعراب مربوط نمی شد. ما سعی می‌کردیم در دوره‌ای که عربستان سعودی حداقل تا حدی با چین معاشقه می‌کرد، نوعی ترتیبات امنیتی با ریاض ایجاد کنیم تا آنها را در کنار خود نگه داریم. راه رسیدن به آن در سیستم سیاسی آمریکا، پیوند دادن آن به عادی سازی با اسرائیل بود. این انگیزه، برای ادامه حفظ عربستان سعودی در مدار امنیتی آمریکا و عدم همسویی مجدد آن با چین، از بین نرفته است.
سعودی‌ها می‌خواهند بهترین توافقی را که می‌توانند امضا کنند و دوست دارند تضمین امنیتی از ایالات متحده دریافت کنند. اسرائیلی ها دوست دارند دستاورد نمادین توافق عادی سازی با عربستان سعودی را داشته باشند. من تصور می کنم که این ماجرا احتمالا احیا می شود. سوال این است که چقدر سریع احیا می شود– و این ممکن است بستگی زیادی به نحوه ادامه درگیری و نحوه واکنش مردم عرب داشته باشد.
نظر شما درمورد اینکه خشم ناشی از جنگ غزه چگونه ممکن است بر تحولات خاورمیانه و همچنین ایالات متحده تأثیر بگذارد چیست؟
استفان والت: افکار عمومی در جهان عرب همیشه بیشتر از سیاست‌های بسیاری از دولت‌هایشان نسبت به اسرائیل متخاصم‌تر و مطمئناً کمتر دلسوزانه بوده است. به ویژه در مصر، که در نهایت توافق صلح با اسرائیل را امضا رد. دولت اسرائيل و دولت مصر اساساً سال‌هاست كه به طور مشترك بر غزه سرپوش گذاشته‌اند. این با نظرات بسیاری از شهروندان مصری بسیار مغایرت دارد. و این نه تنها در عربستان سعودی بلکه در تعدادی از کشورهای خلیج فارس نیز صدق می کند، احتمالاً در اردن به وضوح نیز قابل مشاهده است.
این موضوع، تنشی عمیق را برای ایالات متحده آشکار می کند، جایی که از یک طرف می گوییم طرفدار دموکراسی هستیم و مردم باید حکومت کنند، اما می دانیم که وقتی صحبت از خاورمیانه به میان می آید، اگر مردم واقعاً تاثیرگذار بودند یا حتی صدای بلندتری در مورد اینکه سیاست ها چه خواهد بود، داشتند، مواضع بسیاری از آن دولت ها می بایست کاملاً متفاوت می بود.
