به گزارش «شیعه نیوز»، امسال، سالروز «قتل عام» شیعیان هزاره در ارزگان افغانستان در حالی فرا رسیده است که این منطقه باردیگر شاهد «کشتار سیستماتیک» و «هدفمند» است.
روز (25 سپتامبر) مصادف بود با صدو سی و یکمین سالروز «قتل عام» شیعیان هزاره در ارزگان به دستور عبدالرحمان خان، پادشاه سابق افغانستان.
فعالان هزاره سالهاست که از این روز به عنوان روز «نسل کشی» و «قتل عام» هزاره ها یاد کرده و از قربانیان آن یاد بود به عمل می آورند.
دیروز نیز شهروندان هزاره با استفاده از هشتگ «نسل کشی هزاره ها را متوقف کنید» و سیاست مداران هزاره با صدور بیانیه از این روز یادبود کردند.
131 سال قبل در 25 سپتامبر سال 1892 میلادی، نیروهای عبدالرحمان آخرین خطوط مقاومت هزاره های افغانستان را در ارزگان را شکستاندند و بر اساس اسناد تاریخی اقدام به «قتل عام» هزاره ها کردند.
شماری از اسناد تاریخی نشان می دهد که در لشکرکشی عبدالرحمان به ارزگان، 400 هزار خانواده هزاره کشته شدند، زمین های آنها غصب و به پشتون ها داده شد و زنان و دختران جوان آنها به بردگی گرفته شد.
در صد و سی و یکمین سالروز این فاجعه، بسیاری از واکنش ها معطوف به وضعیت جاری هزاره ها در زیر سلطه طالبان بود که در این گزارش به شماری از آنها اشاره می شود.
«تداوم کشتار هزاره ها در زیر سلطه طالبان»
در سالروز «قتل عام» هزاره ها در ارزگان، شهروندان و رهبران سیاسی هزاره بیشتر از هر زمان دیگر به وضعیت امروز هزاره ها در زیر سلطه طالبان اشاره کردند.
هزاره ها در ارزگان خاص
بسیاری از فعالان فرهنگی و سیاسی جامعه هزاره در این روز با اشاره به حملات علیه هزاره ها در مناطق مختلف افغانستان گفتند که «نسل کشی هزاره ها» اکنون نیز ادامه دارد.
دکتر محمد امین احمدی، پژوهشگر و استاد دانشگاه که از ساکنان اصلی ارزگان خاص است به مناسبت این روز نوشت که « به یاد می آوریم رنج فراوان بازماندگان آن ها که صد و سی و یک سال است، زندگی شان را تحت تاثیر شدید نابرابری، رنج بی وطنی قرار داده است و همچون فلسطینی آواره، پراکنده در گوشه های مختلف جهان در داخل و خارج زندگی می کنند.»
آقای احمدی افزود که «به یاد می آوریم آوارگی و کشتار مجدد آن دسته از بازماندگان را که از بهار ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۸ که به صورت پراکنده و نقطه‌ای در این مناطق وسیع ( جاهایی چون شوی، بایلوغ ، بیتمور، شیره، دلغنه، کمیسو، دایه، هوطی، لرزآو، خاکیران، بکی، دهن آشوره، شیغجی، سنگو، پالو، سرتنگی، باغچار، بازارکهنه، تینه سیدو و بلنه سیدو، … ) در وضعیت نابرابر و تبعیض آشکار در سرزمین پدری شان زندگی می‌کردند، آواره‌تر و پراکنده‌تر شدند.»
این استاد دانشگاه و پژوهشگر برجسته افزوده که «به یاد می آوریم رنج و درد مردم جوی نو را که با بیل و کلنگ خود این جوی مهم را با شکافتن کوه و زدن تونل نیم قرن پیش آباد کردند و بعد با انگشتان دست خود زمین پر از سنگ آن را به کشت‌زارهای حاصل خیز و باغات شکر پاره تبدیل کردند اما امروز در معرض کشتار زنجیره‌ای و آتش انداختن به مال و منال‌شان قرارگرفته‌اند اما امید خویش را از دست نداده‌اند و مقاومت می‌کنند.»
داوود ناجی، فعال سیاسی و فرهنگی هزاره نیز به این مناسبت نوشت که «نسل کشی هزاره ها» در 131 سال گذشته هر از گاهی تکرار شده «در مزار شریف، در یکه‌ولنگ، در میرزا اولنگ و جای جای دیگر.»
عارف رحمانی، نماینده مجلس نمایندگان دولت پیشین افغانستان نیز نوشته است که «متاسفانه این جنایت شنیع(نسل کشی هزاره ها) هرگز متوقف نشده است. هزاره ها تا امروز با حملات و خشونت های منظم روبرو هستند. همین دوره طالبان، کوچی ها به چندین روستا در سراسر هزارستان حمله کرده و مشغول دزدی و غارت محصولات کشاورزی و از بین بردن احشام شدند.»
یک روز پیش از فرار رسیدن سالروز «قتل عام» هزاره ها نیز حزب وحدت اسلامی افغانستان به آنچه اکنون در منطقه ارزگان و در زیر حاکمیت طالبان در جریان است، واکنش نشان داده بود.
خاکسپاری پدر و پسری که اخیرا در منطقه جوی نو ارزگان کشته شدند
این حزب با نشر یک اعلامیه گفته بود که آنچه در ارزگان اتفاق می افتد «ادامه نسل کشی هزاره ها» است که از «گذشته‌های دور تا حال ادامه داشته و امروز به صورت عریان تحت حاکمیت طالبان جریان دارد.»
حزب وحدت اسلامی افغانستان گفته بود که «این حوادث در ارزگان، بخشی از یک روند عمومی در تحت اداره طالبان است که در آن هزاره ها با تبعیض سیستماتیک مواجه و از تمامی حقوق شهروندی محروم گشته اند.»
«درخواست به رسمیت شناسی نسل کشی»
در صد و سی و یکمین سالروز «قتل عام» هزاره ها در ارزگان، شماری از جریان های سیاسی و شهروندان افغانستان خواستار به رسمیت شناسی «نسل کشی هزاره ها» از سوی سازمان ملل متحد و کشورهای جهان شدند.
حزب کنگره ملی افغانستان به رهبری عبدالطیف پدرام، با نشر یک اعلامیه، خواستار به رسمیت شناسی «نسل کشی هزاره ها» و نام گذاری 25 سپتامبر در تقویم رسمی کشور به نام «روز نسل کشی هزاره ها» شد.
در اعلامیه این حزب آمده است که بر اثر لشکرکشی عبدالرحمان به ارزگان «چهارصد هزار خانواده هزاره بی رحمانه قتل‌عام شدند، ملک و مال آنها تاراج و سرزمین های شان به قبایل پشتون توزیع گردید.»
این حزب افزوده که در آن زمان هزاره ها از سرزمین های بومی و اجدادی شان کوچ داده شدند و بسیاری از زنان، دختران و جوانان آنها همانند برده، در بازارهای برده‌فروشی کابل، قندوز، قندهار و کویته به فروش رسیدند.
حزب کنگره ملی افغانستان گفته است «جنایتی که امیر تبهکار و حاکمانش مانند عبدالقدوس خان بر مردم هزاره روا داشتند، مصداق واقعی و انکار‌ناپذیر نسل‌کشی است.»
نهادی موسوم به «مرکز اتحاد جهانی هزاره» نیز خواستار به رسمیت شناسی «نسل کشی هزاره ها» از سوی سازمان ملل متحد شده است.
این نهاد گفته است که در تمام جهان، کشتارهای مشابه به کشتار هزاره ها در افغانستان، به عنوان نسل کشی شناخته شده و اما عدالت در این مورد تا اکنون در حق هزاره ها اجرا نشده است.
هزاره های افغانستان تا اکنون در اعتراض به حملات مرگبار بر آنان تظاهرات های بزرگ در سطح جهان راه اندازی کرده اند و خواستار به رسمیت شناسی «نسل کشی هزاره ها» هستند.
اما کشورهای جهان و سازمان ملل متحد با وجود اینکه بارها حملات بر هزاره را با انگیزه «قومی» و «مذهبی» و یک «جنایت سیستماتیک» دانسته اند، هنوز «نسل کشی هزاره ها» را در افغانستان را به رسمیت نشناخته اند.
انتهای پیام
