«شیعه نیوز»: زیارت اهل بیت علیهم‌السلام دارای خاصیت‌های معنوی منحصر به فردی است. این خاصیت‌ها به دلیل نورانیت و برکتی است که خداوند به این اعتاب مقدسه بخشیده و سبب شده هر کدام از قبور عترت تبدیل به داروخانه‌ای معنوی شود. این ویژگی درباره زیارت امام حسین علیه‌السلام بیشتر نمود دارد و احادیثی را به خود اختصاص داده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود.
امام باقر علیه‌السلام فرمود إِنَّ الْحُسَیْنَ صَاحِبَ کَرْبَلَاءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَکْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً [فَآلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ] وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا یَأْتِیَهُ لَهْفَانٌ وَ لَا مَکْرُوبٌ وَ لَا مُذْنِبٌ وَ لَا مَغْمُومٌ وَ لَا عَطْشَانٌ وَ لَا ذُو عَاهَةٍ ثُمَّ دَعَا عِنْدَهُ وَ تَقَرَّبَ بِالْحُسَیْنِ ع إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ کُرْبَتَهُ وَ أَعْطَاهُ مَسْأَلَتَهُ وَ غَفَرَ ذُنُوبَهُ [ذَنْبَهُ] وَ مَدَّ فِی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِی رِزْقِهِ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصار؛ یعنی امام حسین که صاحب کربلاء است، در حالى که مظلوم و اندوهگین و تشنه و غصهدار بود، شهید شد. بر خدا حق است که غصّهدار و اندوهگین و گناهکار و غمگین و تشنه و صاحب عیب و آفتى به زیارت آن حضرت نیاید، سپس نزد آن حضرت دعا کند و به واسطه آن جناب به خداوند تقرّب جوید، مگر آنکه خداوند حزن و اندوهش را بر طرف کرده و خواستهاش را عطا کند و گناهانش را آمرزیده و عمرش را طولانى کرده و رزقش را فراخ کند؛ پس اى صاحبان بصیرت عبرت بگیرید.
در این روایت امام به چند نوع از حالات باطنی منفی و درمان آنها به واسطه زیارت امام حسین علیه‌السلام اشاره می‌کنند:
* اولین مورد «لهفان» است و از ریشه «لهف» و هم‌ریشه با «لهوف» به معنای اندوهی است که سبب سوز و گداز فرد می‌شود. کتاب مقتل «لهوف» سید بن طاووس اشاره به همین معنا دارد.
* حالت منفی بعدی «مکروب» از ریشه «کَربَ» است که در ادعیه از آن زیاد استفاده می‌شود و به معنای اندوه زیاد است. درباره آن حزن مسلّط بر نفس گفته‌اند و راغب اصفهانی در «مفردات» خود قید شدّت را افزوده است. از همین معناست که امام حسین علیه‌السلام هنگام ورد به کربلا فرمود «اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَرْبِ وَ الْبَلَاءِ».
* حالت‌های بعدی «مُذنب»، «مغموم»، «عطشان» به معنای «گناهکار» و «اندوهگین» و حالت «تشنگی» به زیارت رفتن است.
* مورد بعدی که امام باقر علیه‌السلام به آن اشاره می‌کنند، «عاهة» به معنای آفت‌زدگی است و «اهْلُ العاهاتِ» به عده‌ای گویند که آفت‌زده شده‌اند؛ در بستر این روایت فردی است که به واسطه شیطنت‌ها و گناهان و نفسانیات احساس آفت‌زدگی دارد و به دنبال راهی برای رفع این حالت است.
حال خداوند علاوه بر اینکه این حالات منفی را به واسطه زیارت امام حسین علیه‌السلام از انسان مؤمن بر می‌دارد و گناهان را اصلاح و خواسته‌های او را اجابت و عمر و روزی زائر را فراخ می‌کند.
امام صادق علیه‌السلام در روایتی دیگر فرمود «إِنَّ إِلَى جَانِبِکُمْ لَقَبْراً مَا أَتَاهُ مَکْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ کُرْبَتَهُ وَ قَضَى حَاجَتَهُ»؛ یعنی در طرف شما قبرى است که هیچ حزین و اندوهگینى آن را زیارت نمىکند، مگر آنکه حق تعالى حزن و اندوهش را برطرف کرده و حاجتش را روا می‌کند. یا در دیگر روایت فرمود «إِنَّ الْحُسَیْنَ ع قُتِلَ مَکْرُوباً وَ حَقِیقٌ عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا یَأْتِیَهُ مَکْرُوبٌ إِلَّا رَدَّهُ اللَّهُ مَسْرُوراً.» حسین علیه‌السلام با حالى حزین و اندوه کشته شدند و سزاوار است بر خدا که هیچ حزین و اندوهگینى به زیارت آن جناب نرود مگر آنکه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.
انتهای‌پیام
