در این خطبه، امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:
پیامبر اسلام قوانینی را اجرا فرمود که به قرار زیر بود :
- تبیین توحید و کلمه لا اله الا الله
- پرورش علمی و عملی دین، اخلاق، مسائل اقتصادی-فرهنگی، احکام حلال و حرام
- ملغی کردن امتیازات نژادی و اعلان برابری حقوق بشر
- الغاء اشرافیت بنی امیه و محو بدعت ها و امتیازات جاهلیت
- تشویق به کار و جهاد و تولید ثروت
- تنظیم توزیع ثروت با عدالت و رفع حاجات مردم با تشویق به زراعت و دامداری و انفاقات مردمی و اقتصاد سالم
- الغاء فواصل طبقاتی بین فقیر و غنی با توزیع عادلانه امکانات
- ممنوع شدن احتکار و اختلاس و انباشت ثروت در میان گروه اندک سرمایه داران
- ریشه کنی استبداد و استکبار و تعصبات قبیله ای .[1]
و....اجرای عدالت در همه زمینه ها .
منافقین و غاصبین صدر اسلام پس از شهادت پیامبر کودتای سقیفه را به راه انداختند و قرآن را تحریف و احادیث نبوی را سوزاندند و امت را به سوی ارتجاع اموی و قومیت و عصبیت و استبداد سوق دادند.
در جلد دوم کتاب الکافی کلینی کتاب الحجه باب کسی که به ناحق دعوی امامت کند، آمده است:
امام صادق علیه السلام : « هرکس ادعای امامت کند و معصوم نباشد کافر است».
امامت و واژه امام خاص معصوم است و استفاده برای غیر شرک است.
اگر رهبر و پیشوای جامعه امام عادل نباشد خطر سقوط و انحراف و بدعت و ظلم فراوان است.
در فرهنگ اسلام جایی برای قطب، مرشد، پیر یا امام غیر معصوم وجود ندارد.
صوفیه خود را اهل طریقت پنداشته و احکام شرعی را رعایت نمی کنند و خود را فوق قوانین قرآن می پندارند، تفسیر به رای می کنند و رهبران خود را مولا دانسته و اطاعت می کنند. موجودات عالم را عین خدا می دانند و وحدت وجودی اند و این شرک است همانند عقاید مسیحیت و یهود .
انواع سماع و رقص و خانقاه دارند و معتقد به پلورالیسم یا همه خدایی هستند یعنی هر قرائتی در هر دینی از خدا داشتی درست است حتی اگر خدارا عین مخلوقات پنداشتی!!.
(رجوع شود به کتاب جلوه حق، مکارم شیرازی).
نام برخی از مدعیان مهدویت :
ابو مسلم خراسانی،
علی محمد باب بهایی،
احمد حسن بصری یا یمانی،
گروه یزیدیه که معتقدند یزید بن معاویه به آسمان رفته،
فرقه شیخیه معتقد به شیخ احمد احسایی قرن 19 میلادی بعنوان مهدی موعود هستند که رکن رابع و نماینده امام زمان است.
برای امامان شیعه مقام ربوبیت قائلند و از غلات هستند. با اجتهاد مخالفند و بیشتر به مستحبات مشغولند. [2]
مفهموم امام :
(و کل شیئ احصیناه فی امام مبین) یس: 12
همه چیز را در کتاب خدا بر شمرده ایم. در تاویل، امام مبین یعنی علی بن ابی طالب علیه السلام.
البته در قرآن از ائمه کفر هم نام برده است (توبه: 12).
پیشوایان کفر همان فراعنه و طاغوت ها، رهبران وهابیت و منافقین غاصب صدر اسلام و کسانی که خود را امام می نامند هستند.
امامان معصوم اهل بیت پیامبر اسلامند که تنها آنان باید اطاعت شوند .
در سوره نساء 59 فرموده است تنها از خدا و رسول و اولی الامر یعنی معصومین اطاعت کنید. [3]
روز قیامت هر کسی با امام و رهبر و پیشوای خود محشور می شود. اگر پیشوایش معصوم باشد با معصومین و اگر پیشوایش هوای نفس و پادشاهان و رهبران غیر معصوم باشند با آنان محشور می شوند.
نتیجه بحث :
امام و رهبر حقیقی همان معصومین هستند چهارده گانه اند. هرکس دیگری ادعای امامت کند یا خود را امیر المومنین بداند کافر، مشرک و منافق است.
وظیفه شیعیان حقیقی است که همواره تاریخ معصومین را از کتب معتبر شیعه مطالعه کنند و در شرایط گوناگون الگوی عملی خودرا از سیره معصومین در گفتار و عمل صالح اخذ کنند تا به انحراف و بدعت و نفاق مبتلا نشوند.
هرجا و هر زمان شیوه و عملی بر خلاف سیره پیامبر اسلام و روش زندگی معصومین دیدند و یا استبداد و نفی آزادی های خداداد احساس کردند از آنان پرهیز کنند و راه عدالت و اخلاق عظیم پیامبر را دنبال نمایند تا رستگار شوند.
مدعیان امامت و مهدویت و عدالت فراوانند اما آنان تنها منافع این جهانی و مادی خود و هوای نفس خود را دنبال می کنند .
[1] اصول کافی ، ج2 کتاب الحجه ، ص250
[2] کتاب ادیان و مهدویت ، محمد بهشتی / ربانی گلپایگانی ، فرق و مذاهب ص 207 / علوی زاده ، شیخیه
[3] قندوزی سلیمان ، ینابیع الموده ، ج1 ص 341