تقویم شیعه/ 10 ذی الحجه

2- شهادت عبدالله محض و جمعی از آل حسن (علیهم السلام)

در این روز در سال 145 هجری جناب عبدالله محض بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (علیه السلام) در سن 57 سالگی همراه با جمعی از برادران  و پسر عموهای خود در زندان منصور دوانقی لعنة الله علیه به شهادت رسیدند. زندان آنان به گونه ای بود که روز و شب در آن مشخص نبود.

بعضی از این بزرگواران مثل ابراهیم بن حسن زنده دفن شدند. بعضی دیگر هنگامی که داخل خانه بودند سقف را روی آنها خراب کرد و شهید شدند. مرقد آل حسن (علیهم السلام) در هاشمیه نزدیک بغداد است که مشهور به قبور سبعه است. (1)

منصور به خاطر عداوت خاصی که با اهل بیت (علیهم السلام) داشت مدتی قبل از شهادت آن بزرگواران در سال 144 هجری دستور داد آل حسن (علیهم السلام) را با غل و زنجیر برگردن و پا برمرکب های چموش و بدون رو انداز سوار کرده به ربذه ببرند. آنان را با این حال در مقابل آفتاب با بدن برهنه در مقابل منصور نگه داشتند. عبدالله محض خطاب به منصور فرمود: آیا ما در روز بدر با اسرای شما چنین کردیم؟ این کلام بر منصور گران آمد و برخاست و رفت.

هنگامی که آن بزرگوار را با این حال از مدینه بیرون می بردند امام صادق (علیه السلام) از پس پرده ای به آنان نگاه کرد و آنقدر گریست که اشک بر محاسن شریفش جاری شد و فرمود: به خدا قسم بعد از این جماعت حرمتی برای خداوند حفظ نکرده اند.(2)

3- نماز عید امام رضا (علیه السلام) درخراسان (3)

در این روز یا در عید فطر آقا و مولایمان حضرت ثامن الحجج (علیه السلام) به خواهش مأمون در خراسان برای نماز عید تشریف فرما شدند. مأمون با دیدن ازدحام مردم برای شرکت در نماز به امامت حضرت دستور داد از نیمه راه باز گردند چرا که ترسید مردم بر او شورش کنند. در مراجعت از این نماز بود که حضرت رضا (علیه السلام) از خداوند تقاضای مرگ فرمود.

منابع:

1- مراقد المعارف: ج 2 ص 15. مستدرک سفینة البحار: ج 5 ص 219.

2- بحار الانوار: ج 47 ص 305. تاریخ طبری: ج 6 ص 174.

3- کافی: ج 1 ص 489. عیون اخبارالرضا (علیه السلام): ج 1 ص 161.