به گزارش «شیعه نیوز»، کودکان در افغانستان، قربانیان اصلی جنگ و منازعات مسلحانه بوده است و اکنون نیز قربانی تنش سیاسی بین گروه طالبان و کشورهای جهان است.
برنامه جهانی غذا (WFP) در تازه ترین گزارش خود گفته است که سه میلیون و دوصد هزار کودک در افغانستان دچار سوء تغذیه حاد هستند.
این نهاد در گزارش خود اعلام کرده که امنیت غذایی 20 میلیون شهروند افغانستان با «تهدید شدید» روبرو است و شش میلیون نفر با «نیازهای اضطراری» طبقه بندی شده است.
در گزارش سازمان جهانی غذا که از نهادهای مربوط به سازمان ملل متحد است، آمده که چهار میلیون نفر در افغانستان با «سوء تغذیه حاد» مواجه هستند که سه میلیون و 200 هزار نفر آنها کودک هستند.
برنامه جهانی غذا می گوید که در سال 2023 میلادی، 28.3 میلیون نفر در افغانستان به کمک های بشردوستانه در چندین بخش نیاز دارند.
این نهاد افزوده که «افغانستان همچنان با بالاترین میزان شیوع مصرف ناکافی مواد غذایی در سطح جهان مواجه است و از هر دو خانواده یک خانواده برای زنده‌ماندن تقلا می‌کند.»
در گزارش برنامه جهانی غذا آمده است که «به طور متوسط ۸۸ درصد از درآمد خانواده ها صرف غذا می شود، زیرا ۹۲ درصد مردم افغانستان با مصرف ناکافی مواد غذایی روبرو هستند.»
کودکان قربانی قدرت طلبی طالبان
از زمان تسلط گروه طالبان بر افغانستان، فقر در این کشور به شدت افزایش یافته و بحران اقتصادی دامنگیر شهروندان این کشور شده است.
بر اساس گزارش برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد، 81 درصد از مردم برای مقابله با گرسنگی و بحران اقتصادی، از دو شیوه استفاده می کنند؛ یکی قرض گرفتن و دیگری کاهش وعده هایی غذایی بزرگسالان.
این نهاد نگرانی اقتصادی را یکی از «بزرگترین» نگرانی های مردم افغانستان دانسته و گفته از هر 10 خانواده، چهار خانواده نگران از دست دادن شغل خود هستند.
این وضعیت، بیشتر از هر گروه سنی دیگر، کودکان را در افغانستان تحت تأثیر قرار داده و باعث شده است که بیش از سه میلیون کودک در وضعیت حاد غذایی قرار گیرد.
متاسفانه پس از تسلط گروه طالبان، زمینه دسترسی خانواده ها در روستاهای افغانستان به مراکز درمانی برای درمان کودکان مبتلا به سوء تغذیه کاهش چشم گیر یافته است.
بر اساس گزارش نهادهای حقوق بشری، بسیاری از شهروندان افغانستان هزینه مراجعه به مراکز درمانی را برای درمان کودکان شان ندارند و زمینه درمان رایگان این کودکان از سوی نهادهای امداد رسان نیز کاهش یافته است.
وزارت صحت عامه گروه طالبان از زمان روی کار آمدن این گروه، در موارد متعدد ناکارآمدی خود را در مقابله با بحران های که دامنگیر مردم شده است، نشان داده است که از جمله آنها مقابله سوء تغذیه کودکان است.
این وزارت تاکنون هیچ برنامه ای را برای درمان کودکان مبتلا به سوء تغذیه در افغانستان اعلام نکرده است و به نظر می رسد که تنها در انتظار نهادهای کمک کننده جهانی نشسته است.
علاوه بر این، محدودیت های که از سوی گروه طالبان بر کار زنان امداد رسان ایجاد شده است، نیز باعث شده است که بسیاری زنانی که در بخش امداد رسانی، به خصوص در بخش صحت، کار می کردند، دیگر نتوانند به امداد رسانی به مردم ادامه دهند و بیشترین آسیب را از این ناحیه نیز، کودکان متحمل می شوند.
بی مهری جهان به کودکان افغانستان
بر اساس آماری که سازمان نجات کودکان(Save The Children) در اوایل سال جاری خورشیدی اعلام کرده بود، 14 میلیون کودک در افغانستان از گرسنگی رنج می بردند.
این نهاد خواستار توجه به وضعیت افغانستان شده بود و از کشورهای کمک کننده خواسته بود که به کمک های به افغانستان ادامه دهند.
اما در یک سال گذشته، با وجود اینکه هر هفته 40 میلیون دلار زیر نام کمک بشردوستانه به افغانستان سرازیر شد، اما از این پول برای کاهش فقر و درمان کودکان مبتلا به سوء تغذیه استفاده درست صورت نگرفت.
برنامه جهانی غذا اعلام کرده در سال گذشته به 23 میلیون نفر که دچار ناامنی غذایی بودند، کمک کرده است که شامل 12 میلیون زن و دختر می شود.
اما توجه ویژه به وضعیت کودکان افغانستان نشده است و به همین دلیل اکنون بیش از سه میلیون کودک در این کشور دچار سوء تغذی حاد هستند که شدیدترین مرحله سوء تغذیه به شمار می رود.
کودکان آسیب پذیرترین قشر یک جامعه هستند و نیاز است که برای حفاظت از آنها برنامه های جدی روی دست گرفته شود.
اما متاسفانه در زمانی که گروه طالبان به فقط به قدرت طلبی و حفظ قدرت فکر می کند، سازمان های جهانی نیز برنامه خاصی برای حفاظت از کودکان افغانستان ندارند.
سوء تغذیه کودکان یکی از مشکلات جدی در اکثر کشورهای در حال توسعه است؛ اما در کشور بحران زده مثل افغانستان، این بیماری می تواند به صورت افسار گسیخته افزایش یابد و جان کودکان زیادی را با خطر مواجه کند.
انتظار شهروندان افغانستان کشورهای جهان و سازمان های بین المللی این است که برنامه های ویژه برای حفاظت از کودکان افغانستان روی دست گیرند و مراکز درمانی بیشتری در روستاها و مناطق دور دست ایجاد کنند تا خانواده به با سهولت بیشتر بتوانند کودکان شان را درمان کنند.
انتهای پیام
