به گزارش «شیعه نیوز»، پس از آنکه مقتدی صدر از سیاست رسمی در عراق کناره گیری کرد، به نظر می رسد که او منزوی تر از قبل شده و رقبایش که مورد حمایت ایران قرار دارند، حضورشان پررنگتر شده است. ایران اکنون ممکن است فرصتی برای گسترش نفوذ خود بر دولت عراق داشته باشد که بدترین سناریو برای ایالات متحده و متحدانش است.
اگرچه مقتدی صدر در انتخابات سال ۲۰۲۱ اکثریت پارلمانی را به دست آورد، اما پس از یک سال تلاش ناکام برای تشکیل کابینه بدون حضور گروه های نزدیک به ایران، در ماه اوت تصمیم به کناره گیری از سیاست گرفت.
تصمیم صدر موجب رانده شدن تعدادی از پیروانش شده که به او کمک کرده بودند پس از سرنگونی صدام حسین به محور سیاست عراق تبدیل شود.
علی العقابی، یکی از فعالان صدری، به رویترز گفت که برخی از پیروانی که از سید مقتدی حمایت می کنند، شروع به شکایت کرده اند که عقب نشینی از سیاست و پارلمان راه را برای احزاب دیگر جهت کنترل دولت بازتر می کند.
چهار مقام امنیتی به رویترز گفتند که محمد السودانی، نخست وزیر جدید، چندین پست ارشد امنیتی را تغییر داده و مقامات نزدیک به احزاب مورد حمایت ایران را، از جمله در سمت حساس رئیس اطلاعات نظامی، منصوب کرده است. این جایگاه قبلاً در اختیار یک مقام غربگراتر بود.
پنج قانونگذار شیعه و دو مقام ارشد صدری گفتند، البته سودانی به طور خصوصی درخواست مخالفان صدر برای اخراج مقامات دولتی هوادار صدر را رد کرده است، زیرا بیم آن دارد که عراق را به خشونت بازگرداند.
برنامه ریزی مقتدی صدر برای بازگشت؟
طرفداران مقتدی صدر پس از کناره گیری وی از سیاست به خیابان ها آمدند و کشور برای مدت کوتاهی به سمت جنگ داخلی بین جناح های شیعه حرکت کرد تا اینکه اعتراضات متوقف شد.
یکی از مقامات دولتی شیعه که در جلسات هفتگی کابینه شرکت می کند، گفت: «سودانی در تلاش است تا اژدها را بیدار نکند.»
برخی از نزدیکان به این روحانی غیرقابل پیش بینی که پیش از این هم از سیاست عقب نشینی کرده و دوباره برگشته بود، انتظار دارند که این عقب نشینی هم موقتی باشد.
یکی از نزدیکان وی به رویترز گفت: «به محض اینکه نشانه ای از انتخابات جدید وجود داشته باشد، صدر ثبت نام خواهد کرد.»
صدر که پس از کناره گیری از سیاست چندین دفتر خود را بسته است، برای اظهار نظر در دسترس نبود.
یک نماینده او در شهر کربلا گفت: «صدر از نزدیک شاهد تحولات سیاسی و عملکرد دولت سودانی است که به اعتقاد او (صدر) بیشتر دوام نخواهد آورد.»
در کنار از دست دادن برخی حمایت های خیابانی، به دلیل عدم تمایل به عمل گرایی بیشتر در تشکیل دولت ائتلافی با گروه های مورد حمایت تهران، دست صدر خالی تر شده است.
روحانیون طرفدار مقتدی صدر، قانونگذاران سابق و تحلیلگران می گویند که صدر برای اولین بار از سال ۲۰۰۵ هیچ نقش سیاسی مشخصی ندارد و در ضعیف ترین وضعیت خود از زمان ورود به سیاست عراق قرار گرفته است.
انتهای پیام
