الکترومیوگرافی و مطالعات هدایت عصبی، آزمایشاتی هستند که فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب بدن، معمولاً بازو یا پا را اندازه گیری می کنند. این آزمایشات به علت کاربردهای بسیاری که دارند برای معاینه دقیق‌تر انجام می‌شوند.
MRI و یا اشعه ایکس برای بررسی ستون فقرات می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد ساختار آن ارائه دهد، الکترومیوگرافی و آزمایش‌های مطالعات هدایت عصبی داده‌هایی درباره نحوه عملکرد عضلات و اعصاب ارائه می‌دهند. این آزمایش‌ها اطلاعات ارزشمندی را به آنچه که پزشک از سابقه، معاینه فیزیکی و اسکن‌های تصویربرداری می‌داند، اضافه می‌کند.
به عنوان مثال، در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال سرنخ هایی در مورد مشکل اصلی ستون فقرات از دست دادن عضله یا "آتروفی"، از دست دادن رفلکس ها، ضعف و یا نواحی بی حس می گردد. دقت این معاینه ساختاری با آزمایشات تصویربرداری و با بررسی داخل بدن، اسکلت، ماهیچه‌ها و اعصاب توسط اشعه ایکس، MRI و یا سی‌تی میلوگرام گسترش می‌یابد.
یک مثال خوب، خرید یک ماشین دست دوم است. ابتدا به ساختار خودرو نگاه می کنید: آیا آسیبی به بدنه خودرو وارد شده است و یا نشتی روغن وجود دارد؟ مهم نیست که چقدر خوب به نظر می رسد، شما بدون رانندگی خودرو برای آزمایش عملکرد، آن را نمی خرید، در نتیجه ماشین را در هنگام حرکت بررسی می کنید. چگونه هدایت می شود و آیا ترمز دارد؟ صدای موتور چگونه است؟
به روش مشابه مثال خودرو، اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی میلوگرام همگی نگاهی به ساختار ستون فقرات، استخوان ها، دیسک ها و اعصاب دارند. اشعه ایکس به ما در مورد تراز استخوانی (اسکولیوز) یا خارهای استخوانی (آرتریت) می گوید. اسکن های ام آر آی جزئیات مربوط به فتق دیسک گردن و کمر یا تنگی کانال های عصبی و عوارض آن مانند درد عصب سیاتیک را به ما نشان می دهد.
ام آر آی ممکن است گیرافتادگی عصبی را نشان دهد، اما این روش محدودیت هایی نیز دارد. MRI گرفته شده، تنها می تواند یک نقطه از زمان را نشان دهد. به عبارت دیگر نمی توان تشخیص داد که آیا عصب از سه هفته پیش تحت فشار قرار گرفته یا اینکه در حال حاضر تحت فشار است. عصب قبلا با تورم آسیب دیده، یا در حال حاضر تورم کمتر شده است.
بنابراین، همانند خریدار خودرو که نیازمند بررسی ماشین فراتر از ظاهر است و به همین دلیل درخواست تست رانندگی می کند، پزشک شما نیز قبل از تصمیم گیری در مورد درمان، با اسکن و آزمایش توسط CTوMRI به فراتر از ظاهر نگاه می کند.
یک مطالعه الکترومیوگرافی و هدایت عصبی معادل یک تست رانندگی است زیرا ارزیابی می کند که اعصاب از ستون فقرات چگونه اطلاعات را به و از بازوها، پاها و عضلات پا منتقل می کنند.
الکترومیوگرافی و مطالعه هدایت عصبی به صورت سرپایی در کلینیک یا بیمارستان انجام می شود. متخصصان مغز و اعصاب و فیزیوتراپیست های آموزش دیده این آزمایش را انجام می دهند.
روز آزمایش می توانید به طور معمول غذا بخورید. داروهای تجویز شده خود را مصرف کنید مگر اینکه دستور دیگری داده شده باشد. از هیچ لوسیون یا پودری در ناحیه مورد آزمایش استفاده نکنید. لباس های گشادی بپوشید که اجازه دسترسی به ناحیه مورد آزمایش را می دهد یا به راحتی درآورده می شود. آزمایش معمولاً 30 تا 60 دقیقه طول می کشد.
شوک های مطالعه هدایت عصبی دو بخش عصبی اصلی را ارزیابی می کند:
پزشک سنسورها را روی پوست قرار می دهد. یک پالس الکتریکی کوچک، شبیه شوک ساکن پس از راه رفتن روی فرش، برای فعال کردن عصب اعمال می شود. عضله شما ممکن است منقبض شود. سرعت، اندازه و ثبات پاسخ عصب ثبت و تجزیه و تحلیل می شود. شوک های مطالعه هدایت عصبی خفیف هستند و هیچ آسیبی ایجاد نمی کنند.
الکترومیوگرافی فعالیت الکتریکی عضله در حالت استراحت و هنگام انقباض آن را ارزیابی می کند، مشابه EKG عضله قلب. پزشک یک پین سیمی منفرد و کوچک با پوشش تفلون را در عضلات انتخاب شده برای مطالعه قرار می دهد. نوک پین مانند یک آنتن عمل می کند و فعالیت الکتریکی را از ماهیچه ای که روی صفحه نمایش شنیده و دیده می شود، می گیرد. از شما خواسته می شود که عضله را منقبض کنید.
الکترومیوگرافی و آزمایش های مطالعه هدایت عصبی عوارض جانبی کمی دارند. گاهی اوقات، معاینه توسط پین می تواند باعث کبودی کوچک شود. این در بیمارانی که از داروهای رقیق کننده خون (کومادین، پلاویکس) یا داروهای ضد التهابی (ایبوپروفن، آسپرین) استفاده می کنند، بیشتر دیده می شود. با توجه به دفاع طبیعی پوست و اندازه کوچک پین، عفونت در محل های پین نادر است. ممکن است برای یک یا دو روز بعد از آزمایش کمی احساس درد کنید. هیچ محدودیتی برای فعالیت وجود ندارد و می توانید بعد از آن به خانه رانندگی کنید. این آزمایش ها بی خطر هستند و می توانند برای افرادی که دارای ضربان ساز یا دفیبریلاتور هستند نیز انجام شود.
نتایج آزمایش تجزیه و تحلیل می شود و گزارش برای پزشکی که آزمایش را تجویز کرده است، ارسال می شود. تست منفی به این معنی است که نتایج نرمال است. نتیجه آزمایش مثبت درجاتی از آسیب عصبی (نوروپاتی) را نشان می دهد.
آزمایش معمولاً 45 تا 80 دقیقه طول می کشد. بیماران می توانند قبل از انجام آزمایشات تمام فعالیت های عادی مانند خوردن، رانندگی و ورزش را انجام دهند.
تست الکترومیوگرافی سیگنال‌های الکتریکی را که ماهیچه‌ها هنگام استراحت و زمانی که در حال استفاده هستند، بررسی می‌کند. یک مطالعه هدایت عصبی میزان سرعت و چگونگی حرکت سیگنال‌های الکتریکی بدن به اعصاب شما را اندازه‌گیری می‌کند.
انتهای پیام
