به گزارش «شیعه نیوز»، بزرگداشت دکتر احمد مهدوی دامغانی اسلام شناس و ایران شناس برجسته جهان و استاد دانشگاه هاروارد (دوشنبه 30 خرداد ماه) در فضای مجازی برگزار شد.
محمدجواد ظریف در این مراسم گفت: در هر حوزه ای که ما فکر می کردیم و با ایشان بحث می کردیم، ایشان جامع بود و بسیاری از این حوزه ها را ما حتی ورود اندکی هم نداشتیم؛ ولی دوستان من که در حوزه ادب و فلسفه هستند می گفتند در هر بحثی با دکتر مهدوی وارد می شدیم ایشان را جامع آن بحث می دیدیم. من از باب ابراز ارادت و دینی که احساس می کنم ایرانی ها نسبت به مفاخری همچون مرحوم استاد مهدوی دامغانی دارند در این جلسه حاضر شدم.
دکتر محمد جواد ظریف وزیر سابق امور خارجه افزود: سعادت این را داشتم در طول چند سالی که در نیویورک بودم، چه سه سالی که از سال 68 تا 71 در خدمت آقای دکتر خرازی معاون ایشان بودم و همین طور چند سالی که سفیر بودم و به نیویورک سفر می کردم و بعد از آن در دوران وزارت همیشه سایه مرحوم دکتر مهدوی دامغانی بر سر ما بود و اگر مراسمی بود حضور پیدا می کردند. اگر قرار بود جمع دانشوران ایرانی گرد هم بیایند دکتر مهدوی همراه با مرحوم پروفسور فضل الله رضا و استاد فرشچیان مشوق تلاش هایی بودند که برای جمع کردن ایرانی ها در آمریکا صورت می گرفت.
وی ادامه داد: دکتر صادق خرازی نقش بسیار خوبی در این تلاش ها داشتند و در واقع از زمان سفارت آقای دکتر خرازی افتخار نصیب ما در نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد شد که گاهی خدمت بزرگانی مثل دکتر مهدوی دامغانی برسیم. فکر می کنم در فاصله سال های 71 تا 80 یک افتخار دیگری هم داشتند که از کلاس درس استاد هفتگی استفاده می کردند و استاد برای علاقه مندان خارج از محیط دانشگاهی درس می گذاشتند؛ گرچه حضور و صحبت عادی استاد هم درس بود.
ظریف تصریح کرد: ایشان به شکلی با احاطه کامل به ادبیات و آیات و احادیث صحبت می کرد که نه تنها گفتنش برای ما دشوار بود، فهمیدنش هم فراتر از سواد و فهم ما بود. واقعا درّ گرانبهایی بود که از دست رفت و چه بهتر بود که در دوره حیاتش بهتر قدرش را می دانستیم.
وی تأکید کرد: نکته دیگری که به عنوان خاطره می گویم، ارادت عجیب ایشان به اهل بیت عصمت و طهارت بود. بعد از اینکه روابط ما با عراق عادی شده بود هر وقت من را می دید می گفت من را کربلا نمی بری؟ خوشحالم که سال گذشته ایشان موفق شدند به عتبات مشرف شوند و محضر آیت الله العظمی سیستانی هم رسیدند. در واقع هم زیارت عتبات عالیات کردند و هم دیدار دوست و هم مباحثه قدیمی شان را داشتند.
وزیر سابق امور خارجه افزود: علاقه ایشان به اهل بیت بی نظیر بود. بعضی از دوستان کلیپی را دیدند که ایشان هر روز زمان خروج از منزل به حضرت علی بن موسی الرضا(ع) سلام می دادند و شاید برای بعضی ها عجیب باشد. برای بنده که خدمت ایشان ارادت داشتم اصلا عجیب نیست و این ارادت واقعی ایشان بود. عشق ایشان به ایران و ایرانی واقعا پاکدلانه بود و ایشان علی رغم سختی هایی که تحمل کرده بودند ولی در همه مراسم هایی که از ایشان دعوت می شد با علاقه و بزرگواری شرکت و صحبت می کردند.
وی اظهار داشت: واقعا این مرد خیلی متخلق بود و آدم را شرمنده می کرد. در طول مدتی که تهران بودم برای اعیاد فکس می فرستادند و تبریک می گفتند و همه ما را شرمنده می کردند. دیگر افتخار خدمت در وزارت خارجه را ندارم و در دانشگاه هستم. همکاران سابق من در وزارت خارجه که افتخار آشنایی با دکتر مهدوی را داشتند خاطرات بسیار شیرینی از این مرد بزرگ دارند؛ که این دریای علم همیشه متواضع و خندان بود و مؤدبانه شوخی های بسیار شیرینی می کرد.
ظریف در پاسخ به سؤالی در خصوص دیدار با دکتر مهدوی دامغانی در دانشگاه هاروارد، گفت: اول اینکه جناب استاد مهدوی محبت بیش از حد بنده برای من داشتند و همیشه من شرمنده محبت ایشان بودم. نکته دوم اینکه متأسفانه به خاطر محدودیت هایی که دولت آمریکا برای ما گذشته بود نمی توانستیم از نیویورک خارج شویم و لذا این افتخار را نداشتیم که در هاروارد یا پنسیلوانیا خدمت استاد برسیم. ایشان محبت می کردند و گاهی برای مراسمی که بود و یا برای اینکه درسی به ما بدهند به نیویورک تشریف می آوردند.
وی افزود: چندین جلسه هم اتفاق افتاد در جلساتی که ایشان صحبت می کردند، بعضا بنده یا جناب آقای دکتر خرازی هم صحبت داشتیم، از بیانات آقای دکتر مهدوی استفاده می کردیم که همواره با ادبیات بسیار شیرین همراه بود و همیشه برای هر کلامشان به چند جا استناد و از چند جای نقل می کردند و واقعا زبان قاصر از این است که در مورد دریای علم و معرفت ایشان صحبت کند؛ و حافظه عجیبی که ایشان داشتند و اشعار و روایات طولانی را ایشان به راحتی و بدون مراجعه مطرح می کردند.
کمال خرازی نیز در این مراسم گفت: مرحوم آقای دکتر مهدوی دامغانی چهره بسیار برجسته و مثال زدنی بود و از نسلی بودند که دیگر این نسل رو به اتمام است. شخصیت های بسیار بزرگی در دوران معاصر داشته ایم که متأسفانه داریم از وجودشان بی نصیب می شویم. از جمله مرحوم آقای اسلامی ندوشن که اخیرا فوت کردند، مرحوم آقای محمدرضا حکیمی که سال پیش فوت کردند، مرحوم باستانی پاریزی و مرحوم زرین کوب و امثال این عزیزانی که در تاریخ ادبیات، ایران شناسی و اسلام شناسی یک نسل نمونه بودند.
رئیس شورای راهبردی روابط خارجی افزود: اینها کسانی بودند که واقعا زندگیشان را وقف علم کرده بودند؛ با دانششان تجارت نمی کردند بلکه ذوب در علم و دانش و مطالعه بودند. مرحوم آقای مهدوی دامغانی از جنبه های مختلف برجسته بود. اولا دانشمند بسیار برجسته ای بود و هم دوره ای آیت الله العظمی سیستانی بودند و به همین دلیل آیت الله العظمی سیستانی پیام تسلیتی برای فوت ایشان دادند؛ رابطه نزدیکی هم داشتند. سال 93 که آیت الله سیستانی برای معالجه به لندن تشریف بردند آقای مهدوی دامغانی هم آنجا تشریف بردند و خدمتشان رسیدند و گزارش می دادند از اینکه چه ارتباط نزدیکی با آیت الله العظمی سیستانی داشته اند.
وی تأکید کرد: اندیشمندان و فضلا و اهل ادب باید در زمینه های علمی ایشان صحبت کنند ولی ما واقعا وفاداری، صداقت، قدردانی، فروتنی و آمادگی ذهنی قوی از ایشان سراغ داشتیم. زیّ استادی که همراه با فروتنی و مناعت طبع بود، در ایشان به مراتب عالی مشاهده می شد. از نظر مذهبی ارادت ویژه ای به ائمه اطهار داشت و همه اعیاد و وفات ها تماس می گرفت و تبریک یا تسلیت می گفت و واقعا نظم خاصی در این قضیه داشت و این نشان دهنده ارادت ایشان به ائمه اطهار(ع) بود. به خصوص امام رضا(ع) که ایشان زاده مشهد بود و دائما نسبت به حضرت امام رضا(ع) ذکر ارادت می کرد.
خرازی یادآور شد: از جهت اشراف به ادبیات عرب، ادبیات فارسی، تاریخ اسلام، تاریخ تمدن اسلامی و فقه، اصول و علم رجال واقعا شخصی نمونه و یک دایرة المعارف زنده بود و رجال معاصر را خیلی خوب می شناخت به طوری که می دانست پدران آنها چه کسانی بوده اند و اطلاعات بسیار زیادی نسبت به افراد مختلف داشت.
وی افزود: نکته ای که در مورد دکتر مهدوی دامغانی باید همیشه ذکر کنیم حلقه وصل بودن ایشان بین نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در نیویورک و اهل فضل و ادب و ایرانیان مقیم آمریکا بود و با توجه به احترامی که نسبت به ایشان قائل بودند، این ارتباط به خوبی برگزار می شد. ایشان و مرحوم پروفسور رضا نقش بسیار بزرگی در ایجاد ارتباط بین ایرانیان مقیم آمریکا و نمایندگی جمهوری اسلامی ایران داشتند. برای اینکه بتوانند خدمات بیشتری را داشته باشند.
رئیس شورای راهبردی روابط خارجی اظهار داشت: در زمینه آموزش نونهالان مرحوم آقای دامغانی سعی بلیغی داشت؛ برای آموزش زبان فارسی به جوان و کسانی که آنجا به دنیا آمده بودند و پدر و مادرشان دوست داشتند اینها با زبان بومی و ایرانی خودشان آشنا شوند. ایشان و مرحوم پروفسور رضا مجله ای را به نام «گلستان» منتشر می کردند که در واقع مسائل ادبیات ایران را آنجا به بحث می گذاشتند.
وی تأکید کرد: واقعا شخصیت نمونه ای بود و از دست دادن ایشان جبران ناپذیر بود و امیدواریم که درجات عالی تری را نزد ائمه اطهار(ع) داشته باشند و از اساتید و دانشمندان بتوانند از آثار ایشان استفاده کنند و همه بتوانیم از علم و شخصیت و دانش ایشان بهره ببریم. ما باید از چنین بزرگوارانی درس بگیریم و روش و منش آنها را دنبال کنیم و ان شاء الله جوانان ما بتوانند تأسی کنند.
منبع : سایت جماران
مانند بسیاری از خوبان گمنام بودند.