به گزارش «شیعه نیوز»، گزارشگران شبکه تلویزیونی ام.اس.ان.بی.سی در گزارشی درباره اسارت زنان و دختران افغانستان در دام تحجر طالبان ادعا کرده‌اند که پیشروی گام به گام و روزافزون طالبان در پیگیری قوانین و سیاست‌های متحجرانه گام‌های بلندی را که در افغانستان در زمینه ترقی و پیشرفت در امور زنان برداشته شده است، به خطر انداخته و در آستانه نابودی قرار داده است. به عقیده گزارشگران این شبکه تلویزیونی؛ فعلاً در شرایط حال حاضر افغانستان تنها کاری که از دست سازمان‌های دنبال‌کننده حقوق زنان برمی‌آید، ایجاد و البته تعمیق آگاهی در زنان و دختران است.
گزارش شبکه تلویزیونی ام.اس.ان.بی.سی با اشاره به مبارزات خستگی‌ناپذیر فعالان حقوق تحصیل، باروری و سیاسی زنان در افغانستان بعد از سرنگونی طالبان در سال ۲۰۰۱ آغاز می‌شود- که به پیشرفتهای زیادی در این زمینه منجر شده است. پیشرفت‌هایی به نفع تمام ۱۴ میلیون زن و دختر افغان، که حالا بعد از تسلط ناگهانی طالبان بر افغانستان- که این کشور را دچار یک بحران انسانی پردامنه کرده- در آستانه خطر و نابودی قرار گرفته است.
شبکه تلویزیونی ام.اس.ان.بی.سی در این زمینه از یاسمین حسن، مدیر اجرایی سازمان حقوق بشری «به دنبال برابری» نقل قول می‌کند- که سرعت از دست رفتن تمام دستاوردهای زنان افغان را شگفت‌انگیز خوانده و می‌گوید که «این که بعد از سال‌ها کار در زمینه حقوق، آموزش و مشارکت سیاسی زنان، به این سرعت به نقطه اول بازگشته‌ایم، هم ترسناک است و هم برای آینده این کشور بسیار بسیار نگران‌کننده».
در ادامه گزارش می‌خوانیم:
از سرنگونی طالبان در سال ۲۰۰۱ به این سو، در تمام این بیست سال، فعالان اجتماعی و برابری‌خواهان افغان برای برابری زنان در حقوق تحصیل، باروری و سیاسی مبارزه کرده‌اند. در واقع به گفته کارشناسان این امر، اگرچه در بیست سال گذشته برابری جنسیتی هرگز به یک اولویت اصلی برای دولت افغانستان تبدیل نشد، اما در طول این چند دهه پیشرفتهای زیادی در این زمینه حاصل شده و زنان زیادی توانستند لباس قضاوت یا افسر پلیس را تن کنند. نکته جالب درباره پیشرفتهای زنان افغان این که در سال ۲۰۲۰، پارلمان افغانستان درصد زنان بیشتری نسبت به کنگره ایالات متحده داشت.
شبکه تلویزیونی ام.اس.ان.بی.سی در اداکه به صحبت‌های یاسمین حسن اشاره می‌کند- که با اشاره به این که «پیشرفت‌هایی که در زمینه تحصیل و اشتغال زنان در دو دهه اخیر به دست آمده بود، مدیون حرکت زنان شجاع و سرسختی بود که واقعاً رو به جلو حرکت می‌کردند»؛ از سرعت بازگشت به عقب زنان افغانستان بعد از بازگشت طالبان ابراز نگرانی می‌کند. در واقع به گفته نویسنده این گزارش او هم مانند بسیاری دیگر از زنان افغان با توجه به دیدگاه‌های متعصبانه طالبان از بابت از دست رفتن پیشرفتهای حاصله هراس دارد. نگاهی که با توجه به دیدگاه‌های افراطی طالبان طبیعی نیز به نظر می‌رسد.
نویسنده گزارش با اشاره به رسوایی سیاسی و اخلاقی آمریکا در سپردن کشور و مردم افغانستان به دست گروهی با دیدگاهی تاریک و متحجر- که بیزاری دنیای اسلام از آن‌ها را در صحنه‌های دردناک فرار شهروندان درمانده افغانستان از این کشور می‌توان به خوبی دید-؛ بر پیشرفت‌هایی تاکید می‌کند که زنان افغانستان در بیست سال اخیر به دست آورده و با برداشتن گام‌هایی بلند از اسارت عقب‌ماندگی طالبان رهایی یافته‌اند. زنانی که با حفظ حجاب و اعتماد به نفس‌شان توانستند با موانع و چالش‌های بسیاری دست‌وپنجه نرم کرده و تصویری شایسته از یک زن مسلمان به نمایش بگذارند- که آشکارا از افراط‌گرایی کلیشه‌ای طالبان دور بوده است. نویسنده گزارش البته بلافاصله بعد از این مقدمه به این واقعیت تلخ اشاره می‌کند که در یکی دو هفته اخیر، با صدور دستور طالبان مبنی بر این که مجریان زن افغانستان در همه شبکه‌های تلویزیونی باید از این پس صورت خود را هم بپوشانند، افغانستان دوباره وارد دور دیگری از افراط‌گرایی شده و به ورطه عمیق‌تری سقوط کرده است.
البته در مقابل این فشارها مجریان زن افغان مقاومت‌هایی کرده‌اند. اما آن‌طور که سونیا نیازی به خبرگزاری فرانسه گفته؛ «طالبان شبکه‌های تلویزیونی را تحت فشارهای زیادی قرار داده و حتی مجریان را تهدید کرده که اگر بدون پوشش صورت بر تلویزیون ظاهر شوند، باید به دنبال یافتن شغل دیگری باشد و البته وعده داده که مردانی را هم که همسران و دختران‌شان صورت خود را نپوشانند، هم، مجازات خواهند کرد»!
این یعنی بازگشت پدیده افراط‌گرایی در شدیدترین شکل ممکن- که البته زنان افغانستان اگر متوجه وضعیت دشوار خودشان باشند و در راستای حفظ دستاوردها و حقوق مسلم خود بکوشند، به جایی نخواهد رسید.
انتهای پیام
