به گزارش «شیعه نیوز»، گزارش فارن‌پالیسی با این مقدمه آغاز می‌شود که دختران- کلاس ششم به بالای- افغانستان در روزی که قرار بود شاهد بازگشایی مدارس دخترانه این کشور باشیم، از ورود به مدارس منع شده‌اند و طالبان در پاسخ اعتراض و نگرانی آن‌ها گفته که به زودی تکلیف این موضوع را روشن خواهد کرد.
فارن‌پالیسی در ادامه گزارشی درباره تحولات مربوط به این موضوع منتشر کرده- که حاوی نگرانی‌های فعالان اجتماعی در سراسر دنیاست.
در این گزارش می‌خوانیم:
امروز، یعنی درست هفت ماه بعد از این که دختران افغانستان پس از تسلط طالبان بر این کشور از درس و تحصیل بازماندند، قرار بود این دختران به مکاتب و مدارس‌شان بازگردند. و البته بسیاری از آن‌ها هم دست‌کم برای چند ساعت این کار را انجام دادند. اعلامیه دولت در آخرین لحظه، اما، نه تنها دختران افغان، که تمام دنیا را غافلگیر کرد. اعلامیه‌ای که حکایت از این داشت که بازگشت دختران به مدارس به تعویق افتاده است. طالبان در توضیح دلیل این تصمیم می‌گویند که تنها زمانی دست به بازگشایی مدارس برای دانش‌آموزان دختر خواهند زد که در مورد یونیفورم مناسب دختران- مطابق با قانون شریعت و سنت افغانستان- تصمیم مقتضی گرفته شده باشد.
مقامات جدید که در ابتدا دلیل تعطیلی دو ماهه مدارس و ممنوعیت حضور دختران را ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا عنوان کرده بودند، بعد از این که پس از این بازه زمانی به پسران و دختران زیر ۱۲ سال اجازه بازگشت به مدارس و مکاتب‌شان را دادند، تعطیلی مدارس دختران بالاتر از کلاس ششم را تمدید کردند. امروز اما می‌توانست نقطه پایانی باشد بر این محدودیت؛ و با حضور تقریباً تمام دختران مقطع متوسطه در مدارس- حتی به رغم محدودیت‌های تحمیلی جدید در زمینه لباس و حجاب و البته با وجود کمبود معلمان زن- نقطه عطفی در این زمینه رقم بخورد. اما…
به رغم این‌که جامعه بین‌المللی به‌عنوان پیش‌نیازی برای شناسایی و به عبارت بهتر به‌رسمیت شناختن مشروعیت دولت طالبان خواستار عدالت آموزشی بین دختران و پسران افغانستان شده؛ مقامات طالبان اما این موضوع را که اقدامات‌شان برای بازگشایی مدارس ارتباطی با فشارهای خارجی داشته باشد، به تاکید و صراحت رد کرده‌اند.
عزیز احمد رایان، سخنگوی وزارت آموزش و پرورش طالبان در این زمینه به خبرگزاری فرانسه گفته که «بازگشایی مدارس افغانستان نه برای خوشحال کردن جامعه بین‌المللی است، و نه به‌خاطر این که جهان ما را به رسمیت بشناسد. بلکه ما این کار را به عنوان بخشی از مسئولیت خود برای ارائه آموزش و سایر امکانات به دانش‌آموزان افغانستان انجام می‌دهیم».
انگیزه بازگشایی مدارس، اما، هرچه که باشد، بی‌تردید به وضعیت نامناسب و ناخوشایندی که در این کشور وجود دارد، اضافه خواهد کرد. کشوری که در ماه‌های اخیر شرایط خطرناک و نگران کننده‌ای داشته؛ و در حال حاضر هم بحران‌های مالی و اقتصادی در کنار مسایلی مانند خشکسالی، افزایش قیمت مواد غذایی و البته سوخت باعث شده استانداردهای زندگی مردمانش بیش از پیش کاهش یافته باشد.
سازمان ملل با ذکر این پیش‌بینی که ۹۵ درصد از افغان‌ها غذای کافی دریافت نمی‌کنند؛ روی این نکته تاکید کرده که تعداد افرادی که در افغانستان با گرسنگی شدید روبرو هستند، از ۱۴ میلیون نفر در جولای گذشته به ۲۳ میلیون در حال حاضر افزایش یافته است. ناامنی حیرت‌انگیزی که آشکارا به آسیب پذیرترین افراد آسیب می‌زند. از جمله بیشتر از سیزده هزار نوزاد نارسی که طبق برآورد وزارت بهداشت افغانستان، امسال بعد از تولد جان خود را از دست داده‌اند.
دیوید میلیبند، رئیس اجرایی کمیته نجات بین‌المللی، از سیاست‌های جامعه بین‌المللی برای نجات افغانستان از گرسنگی انتقاد کرده و در ادامه روش‌هایی از جمله استفاده از منابع مالی بانک جهانی برای پرداخت حقوق کارکنان بخش دولتی، شفاف‌سازی بیشتر در مورد سیاست تحریم، راه‌اندازی سریع سیستم بانکی افغانستان و… را پیشنهاد کرده است.
از آن‌جا که افغانستان نیاز فوری به پول نقد دارد، جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده در ماه فوریه تصمیم گرفت تا تنها نیمی از ۷ میلیارد دلار ذخایر بانک مرکزی افغانستان- که در ایالات متحده نگهداری می‌شود- برای تلاش‌های بشردوستانه مصرف شده و نیمی دیگر نیز برای حل و فصل پرونده‌های شکایت قربانیان تروریسم از دولت قبلی طالبان مورد استفاده قرار گیرد. تصمیمی که پس از اعلام، از همان لحظات آغازین با خشم مواجه شد.
خالد پاینده، آخرین وزیر دارایی افغانستان قبل از بازگشت طالبان می‌گوید که این تصمیم در قیاس با ۸ میلیارد دلار کمک سالانه- که عملاً ناپدید شد- ناچیز است. پاینده که اکنون به عنوان راننده اوبر در آمریکا مشغول به کار است، در مصاحبه‌ای با موسسه کوینسی گفته که «قطع کمک‌ها تأثیر بسیار مخرب‌تری نسبت به مسدود کردن دارایی‌ها داشته».
در پایان این ماه، دولت‌های بریتانیا، آلمان و قطر به طور مشترک میزبان یک برنامه بین‌المللی خواهند بود- که در آن تعهد خواهند داد بخشی از کمبود کمک‌ها به افغانستان را جبران کنند.
در این زمینه طبق تخمین سازمان ملل ۴.۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۲ برای جلوگیری از فاجعه بدتر در افغانستان مورد نیاز است.
انتهای پیام
