به گزارش «شیعه نیوز»، افرادی که مبتلا به تیک های عصبی هستند بسیار از این موضوع رنج می برند و نمی دانند چگونه باید آن را درمان کنند، راه های مناسبی برای درمان انواع تیک ها وجود دارد.
تیک عصبی چیست ؟ چه عللی منجربه بروز تیک عصبی در فرد می شود؟ نشانه های انواع تیک عصبی چیست ؟ آیا افراد خاصی دچار تیک عصبی می شوند ؟ آیا تیک عصبی قابل درمان است؟ اینها سوالات رایجی است که در ادامه به پاسخ آنها خوهیم پرداخت.
تیک عصبی چیست؟
تیک های عصبی می تواند با رفتارهایی مثل بالا انداختن شانه، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن یا چین دادن بینی دیده شود. در واقع تیک ها، حرکات بدنی یا صداهای کنترل نشده هستند و انواع مختلفی از تیک های عصبی وجود دارد. برخی افراد ممکن است تنها یک نوع تیک داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است چندین تیک داشته باشند. برخی از انواع متداول تیک ها در ادامه بخش سلامت نمناک توضیح داده شده اند.
انواع تیک های عصبی
انواع مختلفی از تیک های عصبی وجود دارند که برخی بر حرکت بدن (تیک موتوری) و بقیه بر صدا تاثیر می گذارند.
تیک های حرکتی:
تیک های عصبی که منجر به حرکات بدنی می شوند به عنوان "موتور تیک ها" شناخته می شوند.
مثال های معمول شامل موارد زیر هستند:
پلک زدن یا چرخاندن چشم ها
چین انداختن بینی و شکلک درآوردن
گاز گرفتن لب ها یا تکان دادن زبان ها
تکان دادن سر
چرخاندن گردن
چمباتمه زدن، خم شدن برای لمس کف اتاق
گاز گرفتن انگشت ها
بالا انداختن شانه ها
لمس کردن افراد یا چیزهای دیگر
انجام حرکات و ژشت های خاص
برخی اوقات تیک ها ممکن است به نظر عادی باشند، اما نمی توان آنها را کنترل کرد. برخی افراد می توانند یک تیک را برای مدتی کوتاه به تعویق بیاندازند، اما در نهایت میل به انجامش خیلی قوی می شود.
تیک های صدایی یا صوتی:
مثال های معمول تیک های صوتی شامل موارد زیر هستند:
سرفه
خر خر کردن
سر و صداهای حیوانات از قبیل واق واق کردن
خرناس
فیش فیش کردن
گلو را صاف کردن
جیر جیر کردن
تکرار یک صدا یا عبارت
استفاده از کلمات و عبارات زننده و توهین آمیز (این امر غیر معمول است)
گاهی اوقات جریان عادی گفتار ممکن است قطع شود، یا تیک عصبی ممکن است در آغاز یک جمله به روش مشابه با لکنت رخ دهد.
علایم تیک ها:
تیک ها - حرکات یا صداهای ناگهانی، کوتاه، متناوب - نشانه سندرم تورت هستند. آن ها می توانند از حد ضعیف تا شدید وجود داشته باشند.
علائم شدید ممکن است به طور قابل توجهی با ارتباط، کارکرد روزانه و کیفیت زندگی تداخل داشته باشند.
علل سندروم تورت
علت دقیق سندروم تورت معلوم و مشخص نیست. چنانچه در این بخش از سلامت نمناک می خوانید این، یک اختلال پیچیده و احتمالاً ناشی از ترکیب عوامل ارثی (ژنتیکی) و محیطی است. مواد شیمیایی که در مغز، ایمپالس های عصبی را منتقل می کنند (انتقال دهنده های عصبی)، از جمله دوپامین و سروتونین، ممکن است نقش ایفا کنند.
عوامل خطر سندروم تورت
عوامل خطر سندرم تورت، عبارتند از:
تاریخچه و سابقه خانوادگی:
داشتن سابقه خانوادگی سندرم تورت یا اختلالات عصبی دیگر می تواند خطر گسترش و رشد سندروم تورت را افزایش دهد.
جنسیت:
مردان در حدود سه تا چهار برابر بیشتر از خانم ها ریسک این سندرم را دارند.
مشکلات :
افراد مبتلا به سندروم تورت اغلب زندگی سالم و فعالی دارند.
اما سندرم تورت اغلب شامل چالش های رفتاری و اجتماعی است که می تواند به تصویر از خود آسیب برساند.
شرایطی که اغلب مرتبط با سندروم تورت هستند، عبارتند از:
اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)
اختلال وسواسی جبری (OCD)
اختلال طیفی اوتیسم
ناتوانی های یادگیری
اختلالات خواب
افسردگی
اختلالات اضطراب
درد مربوط به تیک ها، به ویژه سردرد
مشکلات مدیریت خشم
تیک ها، سریع و حرکات عضلانی تکراری هستند که به طور ناگهانی و سخت برای کنترل تکان های بدن و یا صدا به وجود می آیند. آن ها در دوران کودکی تا سن 5 سالگی رایج هستند. گاهی اوقات ممکن است تا بزرگسالی هم ادامه پیدا کنند.
تیک ها معمولاً جدی نیستند و در طول زمان بهبود می یابند. اما آن ها می توانند نا امید کننده باشند و در فعالیت های روزمره دخالت می کنند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
تیک ها معمولاً جدی نیستند. اگر تیک هایتان ملایم و خفیف هستند و باعث ایجاد مشکلی نمی شوند، همیشه نیازی نیست که به پزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات آن ها می توانند به همان سرعتی که ظاهر می شوند، ناپدید شوند.
اگر نسبت به تیک های کودکتان نگران هستید، به پزشک خود مراجعه کنید، یا اگر تیک ها اینگونه هستند:
اگر به طور منظم اتفاق می افتند و یا به صورت مکرر و یا شدیدتر می شوند.
داشتن مشکلات اجتماعی یا احساسی، مانند شرمندگی، قلدری یا انزوای اجتماعی.
باعث درد یا ناراحتی می شوند.
در فعالیت های روزمره، مدرسه یا کار تداخل پیدا می کنند.
به همراه دیگر حالات و رفتارهاست، مانند عصبانیت، افسردگی و یا به خود زیان زدن.
پزشک شما باید قادر به تشخیص یک تیک از توصیف یا دیدن یک ویدئو کوتاه باشد، اما مراقب باشید که بیش از حد توجه خود را به تیک ها نیندازید، وگرنه ممکن است بدتر شوند.
تیک های عصبی چقدر طول می کشند؟
در اغلب موارد، تیک ها به طور قابل توجهی در طول زمان بهبود می یابند یا به طور کامل متوقف می شوند. گاهی اوقات ممکن است چند ماه طول بکشد، اما اغلب آن ها چند سال می مانند. از حدود هشت سالگی تا دوران نوجوانی به شدت جدی هستند و معمولاً بعد از بلوغ شروع به بهبود می کنند.
تحقیقات اظهار دارند که:
از هر سه تا چهار نفر، 1 نفر هیچ وقت در زندگی اش تیک ندارد.
از هر سه نفر، 1 نفر تیک ملایمی در بزرگسالی دارد.
از هر سه نفر، 1 نفر تیک شدیدی را در بزرگسالی دارد.
درمان های تیک ها
اگر تیک شما ملایم است و باعث مشکلات دیگری نمی شود، درمانی برایش لازم نیست.
نکات خود درمانی، مانند اجتناب از استرس و یا خستگی، اغلب برای اکثریت مردم مفید هستند. اگر تیک شدید تری دارید و فعالیت های روزمره شما را تحت تاثیر قرار دهند، معالجاتی برای کاهش تعداد دفعات آنها توصیه می شود.
درمان های اصلی تیک ها، عبارتند از:
درمان معکوس عادت :
این روش به شما یا کودکتان کمک می کند تا حرکات ارادی را یاد بگیرید که با تیک هایتان "رقابت" کنید، بنابراین پرش تیک نتواند در آن زمان اتفاق بیفتد.
قرار گرفتن در معرض جلوگیری از پاسخ (ERP) :
این هدف به شما کمک می کند تا شما و یا کودک تان به احساس های ناخوشایندی عادت کند که اغلب درست قبل از یک تیک، که می تواند تیک را متوقف کند، به کار رود.
همچنین داروهایی وجود دارند که می توانند به کاهش تیک ها کمک کنند. این درمان ها ممکن است در کنار درمان های روان شناختی یا پس از امتحان درمان ها استفاده شوند.
نکات خود درمانی برای تیک ها:
برخی چیزهای ساده وجود دارند که شما می توانید انجام دهید تا به خودتان کمک کند که تیک خود یا فرزندتان را بهبود ببخشید.
از استرس، اضطراب و خستگی اجتناب کنید :
برای مثال سعی کنید یک فعالیت آرامش بخش و لذت بخش را داشته باشید (مانند ورزش یا سرگرمی).
از بیش از حد خسته شدن خودداری کنید :
سعی کنید هر زمان که ممکن است بخوابید. سعی کنید تیک کودک خود را نادیده بگیرید و زیاد به آن توجه نکنید - توجه به آنها ممکن است بدترشان کند. هنگامی که تیک کودکتان رخ می دهد، به او چیزی نگویید.
خیال کودکتان را راحت کنید که هیچ دلیلی ندارد که احساس شرمندگی کند. به افراد دیگر اجازه دهید تا با آن ها در ارتباط باشند.
اگر کودک شما در مدرسه مشکل پیدا کرد، با معلم او درباره راه های مقابله با مشکلش صحبت کنید. به عنوان مثال، اگر اجازه ترک کلاس را می خواهد، به او این اجازه را بدهند.
درمان های رفتاری برای تیک ها:
درمان های رفتاری اغلب به عنوان یکی از درمان های اولیه توصیه می شود. یکی از انواع اصلی درمان تیک ها، روش معکوس عادت است.
این اهداف عبارتند از:
در مورد وضعیت خود آموزش ببینید. این کار شما را در زمانی که استرس دارید، آگاه می سازد و هر گونه خواسته را می توانید در آن زمان تشخیص دهید. یک تکنیک به نام مواجهه و پیش گیری واکنشی (erp) نیز گاهی استفاده می شود.
هدف از این کار، کمک به خودتان در یادگیری جلوگیری از افزایش احساس نیاز به تیک است تا زمانی که فروکش کند. ایده این است که در طول زمان به این احساس عادت خواهید کرد و نیاز به tic در پاسخ، کاهش خواهد یافت.
این تکنیک ها معمولاً نیازمند چندین جلسه و مشاوره هستند.
داروها برای کنترل تیک :
داروهایی وجود دارند که می توانند به کنترل تیک ها کمک کنند. برخی از داروهایی که مورد استفاده قرار می گیرند در متن زیر آمده است.
کلونیدین :
دارویی که می تواند به کاهش استرس و درمان نشانه های اختلال کاستی توجه و بیش فعالی کمک کند.
نورولپتیک برای تیک ها:
نورولپتیک که همچنین داروهای ضد روان پریشی هستند، داروهای اصلی برای تیک ها هستند. آن ها با تغییر اثرات مواد شیمیایی در مغز به کنترل حرکات بدن کمک می کنند.
عوارض جانبی نورولپتیک عبارتند از:
افزایش وزن
دید تار
یبوست
خشکی دهان
برخی افراد می توانند اثرات بیشتری از نورولپتیک را داشته باشند، مانند خواب آلودگی، لرزش.
کلونازپام :
داروهایی که می توانند به کاهش شدت استرس در برخی افراد کمک کنند، به وسیله تغییر روشی که مواد شیمیایی خاص در مغز انجام میدهند.
تترابنازین :
داروهایی که می توانند باعث کاهش استرس در افراد با مشکلات زمینه ای شوند که باعث بروز حرکات سریع و مکرری مانند بیماری هانتینگتون می شود.
تزریق سم بوتولینیوم :
اینها را می توان به ماهیچه های ویژه تیک برای استراحت و پیش گیری از آن ها زد، اگرچه این اثراتشان معمولاً تا سه ماه می مانند. این درمان ها هرکدام دارای اثرات جانبی هستند. اگر نگرانی هایی دارید، با پزشک خود در این باره صحبت کنید.
جراحی:
نوعی جراحی به نام تحریک عمقی مغز در درمان بعضی موارد سندرم های تورت مفید است.
این، شامل قرار دادن یک یا چند الکترود (دیسک های فلزی کوچک) در ناحیه ای از مغز شماست که با آن ها مرتبط است. الکترودها با استفاده از سوزن های نازک از سوراخ های کوچکی در جمجمه شما عبور می کنند. این کار، تحت بی هوشی عمومی (جایی که شما خواب هستید) انجام می شود.
سیم های نازک از الکترودها به یک مولد پالس (دستگاهی شبیه ضربان ساز) که زیر پوست سینه شما قرار دارد وصل هستند. این کار یک جریان الکتریکی را برای کمک به تنظیم سیگنال های مغزی شما و کنترل آن ها می دهد.
تحقیقات در زمینه تحریک عمقی مغز تا حدی مثبت است, اما درمان هنوز نسبتاً جدید است و تحقیقات زیادی در این زمینه صورت نگرفته است.
درمان طبیعی سندروم تورت و تیک عصبی :
بعد از بررسی روش های درمان دارویی و طب مدرن تیک عصبی در بخش سلامت نمناک به سراغ نسخه های گیاهی و طب سنتی می رویم.
منیزیم برای تیک های عصبی :
منیزیم از سیستم عصبی مرکزی پشتیبانی می کند و عمل و واکنش ماهیچه های مناسب را ترویج می کند. محلول های خوراکی منیزیم و ویتامین B6، مجموع میزان تیک کودکان مبتلا به سندرم تورت را کاهش می دهد. محققان هیچ گونه عوارض جانبی در این باره ندیده اند. مطالعات بیشتر مورد نیاز است.
علاوه بر شواهد کمک به کاهش پیوند تیک با تورت، افراد دارای کمبود منیزیم ممکن است که از اضطراب، افسردگی و خستگی مزمن رنج ببرند. سعی کنید غذاهای غنی از منیزیم بیشتری را در رژیم غذایی خود جای دهید.
گل ساعتی برای مدیریت اضطراب :
محققان دریافتند که عصاره گل ساعتی برای مدیریت اضطراب موثر است و میزان اختلال عملکرد را در مقایسه با اگزازپام بیشتر کاهش می دهد. افراد مبتلا به تورت اغلب دچار مشکل در خواب، اضطراب و افسردگی هستند و اغلب اختلال کم توجهی بیش فعالی دارند. گل ساعتی برای کمک به این شرایط معروف است.
ویتامین های B:
ویتامین های B از سیستم عصبی پشتیبانی می کنند، پوست و مو سالم را تقویت می کنند، با استرس و افسردگی مبارزه می کنند، با رادیکال های آزاد مبارزه می کنند، کلسترول HDL را افزایش می دهند، وضعیت خواب را تنظیم می کنند و التهاب را کاهش می دهند.
چون استرس یک محرک متداول برای تورت است، مهم است که از توانایی بدن برای مبارزه با استرس حمایت کنیم. ویتامین B 12 نیز، بویژه، می تواند با افسردگی و اضطراب مبارزه کند و تمرکز و عملکرد شناختی را بهبود بخشد.
ویتامین D مناسب برای سیستم عصبی :
این باور وجود دارد که نزدیک به 90 درصد از مردم کمبود ویتامین D دارند. ویتامین D اغلب به عنوان یک ماده مغذی ضروری نادیده گرفته می شود و در سیستم عصبی، سلامت ماهیچه و افسردگی نقش حیاتی ایفا می کند. رابطه قوی بین ویتامین D و افسردگی وجود دارد.
بهترین راه برای مصرف ویتامین D که نیاز دارید از طریق نور خورشید است؛ در طول ماه های زمستان، حداقل 20 دقیقه در روز بیرون بروید، مهم است که مصرف غذاهای غنی از ویتامین D را افزایش دهید.
کاهش اضطراب با استفاده از بابونه:
بیش از 5000 سال است که استفاده از بابونه به خاطر بهبود بی خوابی، زخم ها، آلرژی ها، آرتروز و مبارزه با اضطراب و افسردگی و اسپاسم ماهیچه مورد استفاده قرار می گیرد. بابونه اضطراب را در بیماران با اختلال اضطرابی کاهش می دهد.
خوشبختانه، چای بابونه، طعم دهنده و روغن هایش در فروشگاه های مواد غذایی در دسترس هستند. برای کمک به تسکین تنش و بهبود خواب، استفاده از روغن بابونه را امتحان کنید.
شما هم چنین می توانید از یک فنجان چای (یا چای یخی) در هر زمانی از روز لذت ببرید تا از این گل قدرتمند بهره مند شوید.
آرامش کامل بدن :
مطالعه ای که در ژورنال رشد عاطفی چاپ شد، نشان داد که تمدد اعصاب ذهن می تواند به تعدیل فعالیت های مغزی در چند ناحیه که در آن پردازش هیجانی یافت می شود، کمک کند.
برای ایجاد یک واکنش آرامش بخش کامل در بدن، کودک خود را از طریق گروه های مختلفش عضلانی و منقبض کنید. از پاها شروع کنید و به سمت بالا حرکت کنید، ماهیچه ها را محکم تا شماره 5 فشار دهید و سپس به شماره 15 برسید. سپس به گروه ماهیچه های بعدی بروید و تکرار کنید تا زمانی که به بالای سر برسید.
اسیدهای چرب امگا 3 برای تیک های عصبی :
اسیدهای چرب امگا 3 می توانند باعث کاهش آسیب های مربوط به تیک عصبی باشند. برای حمایت از سلامت قلب، سلامت مغز و پیش گیری از سرطان، مواد غذایی غنی از اسیدهای چرب 3 را زیاد بخورید.
طب سوزنی برای درمان سندرم تورت :
محققان چینی طب سوزنی را برای داشتن میزان موثر 97.1 % در درمان سندرم تورت پیدا کردند. نتیجه گیری این بود که طب سوزنی یک روش درمانی بسیار موثر برای تورت است، این یک روش ایمن برای کمک به بی خوابی، درد، استرس و هم اکنون تورت است.
ورزش:
تمرینات هوازی در طول ورزش و پس از ورزش به میزان قابل توجهی تیک ها را کاهش می دهد. در حالی که این مطالعه، شدت یا طول زمان برای جلسات تمرین مشاهده شده را مشخص نکرده است، اما هر روز فعالیت هوازی معمولی را برای بهترین نتیجه برای تیک ها در نظر گرفته است.
نظرات نهایی
افرادی که مبتلا به سندرم تورت هستند، نمی توانند مهارت های فیزیکی و گفتاری خود را کنترل کنند. اختلال تیک یک شرط توسعه عصبی است که درمانی ندارد، اما درمان هایی برای تسکین علایم و اختلالات در دسترس هستند.
ژنتیک، محیط و ذرات آلرژن ممکن است همگی در سندرم تورت نقش ایفا کنند. افسردگی، تنهایی و عزت نفس ضعیف عوامل رایجی هستند.
بسیاری از داروهای تجویز شده معمولاً اثرات جانبی ترسناکی دارند، به خصوص برای کودکان و نوجوانان. درمان های طبیعی می توانند به شدت و علائم اختلالات همزمان کمک کنند.
انتهای پیام
منبع: نمناک
