به گزارش «شیعه نیوز»، مسلمانان فرانسه امروز فراتر از پنج میلیون نفر رفته و به شش میلیون نفر نزدیک شده است. به همین دلیل می توان گفت که یک نیروی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را تشکیل می دهند که نمی توان آنها را نادیده گرفت.
حضور اسلام در کشور فرانسه نسبت به کشورهای دیگر قدیمی تر است. این مسئله نتیجه نزدیکی فرانسه به عنوان یک کشور استعمارگر به کشورهای اسلامی است. به طوری که نخستین مهاجرت به فرانسه در تاریخ 1914 میلادی رخ کرد و نزدیک به 30 هزار مسلمان از الجزایر و مراکش به دلیل کمبود نیروی کار وارد کارخانه های فرانسه شدند. این تعداد در سال 1950 میلادی باتوجه به درخواست شدید کارخانه ها، مراکز صنعتی و مزارع فرانسه برای جذب نیروی کار آفریقایی به خصوص الجزایری، مراکشی و تونسی به 500 هزار نفر رسید.
شاید رشد جمعیت مسلمانان در کشور فرانسه باعث شد تا مسئولان و تصمیم گیران فرانسوی متوجه شوند که حضور مسلمانان در این کشور نمی تواند گذرا و بی اثر باشد. باتوجه به افزایش تعداد مسلمانان و خطر آنها برای فرهنگ و سنت های اجتماعی و فرهنگی فرانسه، برای ایجاد سازگاری و انطباق مسلمانان با سنت ها فرانسوی که به تلاش های فرهنگی و اجتماعی «ادغام» معروف است، تلاش کردند.
اما بیشتر این تلاش ها ناموفق بود، زیرا بیشتر مسلمانان فرانسه به سنت ها و آداب و رسوم اسلام پایبند هستند و از سنت های فرانسوی استقبال نکردند، بنابراین ازدواج بین جوانان در خانواده های اسلامی صورت می گیرد و آموزش همچنان حفظ قرآن کیم و تدریس علوم آن بین خانواده های اسلامی است. این خانواده ها بیشتر پس انداز خود را برای ساخت مدارس و ساخت مساجد در بیشتر مناطق مهم شهرهای فرانسه هزینه می کنند.
اداره آمار و مهاجرت فرانسه تنوع در مذاهب اسلامی از جمله شیعه امامیه، شیعه اسماعیلیه و صوفیه ا که از غرب آفریقا یعنی سنگال و مالی به این کشور آمده اند، ثبت کرده است. هر کدام از گروه ها توانایی سازماندهی امور اعضای خود و استقبال از مذاهب اسلامی در جشنواره ها و مناسبت های اسلامی مانند اعیاد و سالروز میلاد پیامیر(ص)، رمضان و مراسم عاشورا را دارند.
مسلمانان از نظر وضعیت معیشتی باتوجه به تبعیض های قومیتی در پایین ترین سطح فرانسه قرار دارند. فرانسوی تبار فرانسوی شهروند درجه اول به شمار می آید و اولویت در کار، استخدام و تجارت با شهروند درجه اول است. بیشتر مهاجران کشورهای مختلف شهروند درجه دوم هستند. به همین دلیل بیکاری بین جوانان مسلمان حتی با مدارک دانشگاهی بیداد می کند. همین وضعیت در مورد مهاجران غیرمسلمان لهستانی، روسی، کامبوجی و هندی و سایر کشورها نیز حکم می کند. به طوری که آنها نیز برای اسکان و مکانی امن و دستیابی به شغل مناسب رنج می برند و مجبور هستند کارهایی مانند قصابی، کشاورزی، بنایی را بپذیرند.
زندگی سخت مسلمانان با مسایل دیگر که آنها را آزار می دهد و زندگی شان را مختل کرده است، قابل مقایسه نیست. به طوری که قوانین دولت سکولار اجازه افتتاح مساجد در هرمکان منتخب شده توسط مسلمانان را نمی دهد.این درحالی است اجازه تعطیلی مراکز تفریحی حرام در مناطق مسلمان نشین را نمی دهد.
مسلمانان به سختی مجوز افتتاح قبرستان مخصوص مسلمان را به دست می اورند تا براساس سنت ها و آداب و رسوم شان روش دفن اموات صوت گیرد. مسلمان همچنین از اجرای آداب رسوم شان مانند پخش اذان از بلندگو، برپایی شب های ماه رمضان، مراسم عاشورا منع می شوند و امور مستحبی در میان مسلمانان براساس قوانین سکولار قابل قبول نیست.
شاید این فقر که با سرکوب، سرخوردگی و احساس بی عدالتی همراه است، از مهم ترین دلایلی است که جوانان مسلمان فرانسوی را به پذیرش جنبش های بنیادگرای افراطی و پیروی از سرکرده های سلفی ها آنها مانند جریان وهابیت سوق می دهد. عناصر این جنبش های افراطی در خیابان ها و محله و کوچه ها و مساجد برای قانع کردن رویاپردازانی می چرخند که برپایی دولتی مشابه رسول اکرم(ص) را در سرمی پرورانند. این جنبش های افراطی این رویا را وسیله ای قرار می دهند تا با شستشوی مغزی آنها اقدامات خود را اجرایی کنند.
با همه مشکلات پیش روی مسلمانان خواه مشکلات مربوط به قوانین سختگیرانه فرانسه یا فشارهای مربوط به کشورهای اسلامی برای تجارت با جمعیت بی شمار مسلمان فرانسه، آنها توانستند براساس وابستگی خود هویت فرهنگی را حفظ کنند و در برابر سیاست همگون سازی و همسان سازی دولت فرانسه مقاومت کنند و این سیاست با شکست مواجه شده است. به همین دلیل مسئولان فرانسه برای قانع کردن مسلمانان به اصل گفتگو با آنها روی آورده اند.
انتهای پیام
