به گزارش «شیعه نیوز»، پس از آنکه امریکا از خروج نیروهایش تا یازدهم سپتمبر خبر داد، خشونت‌ها و جنگ شدت یافت و برخی ولسوالی‌ها در شماری از ولایات به تصرف طالبان درآمد.
گزارش‌های تازه می‌رسانند که دیشب ولسوالی‌های پشترود و جوین ولایت فراه و ولسوالی ارغنداب در ولایت زابل به دست طالبان افتاده، اما منابع حکومتی تا حال این خبر را تأیید نکرده‌اند.
ساکنان این ولسوالی‌ها می‌گویند که به دلیل ادامه جنگ با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند.
آنها دلیل سقوط ولسوالی‌ها را نرسیدن تجهیزات و کمک‌های به موقع به نیروهای امنیتی افغان می‌دانند.
سید احمد باشنده ولسوالی پشترود ولایت فراه گفت: “سقوط ولسوالی پشترود این بود که با نیروهای مستقر در ولسوالی کمک‌های استخباراتی، زمینی و هوایی صورت نگرفت. پس ولسوالی را تسلیم دادند. در این درگیری به غیرنظامیان نیز تلفاتی وارد شده است.”
ولسوالی اشکمش نیز سه روز پیش به دست طالبان افتاد.
صبغت‌الله صمیم، باشنده این ولسوالی به رسانه ها گفت: “ولسوالی اشکمش ولایت تخار از چند ماه به این طرف تحت محاصره قرار داشت. درگیری شدید جریان داشت. بیشتر قربانیان آن افراد ملکی بودند. حالا که فصل جمع‌آوری حاصلات است، ما همه چیز را رها کرده‌ایم. حالا هم آنجا جنگ جریان دارد.”
برخی از ساکنان ولسوالی‌هایی که در ارزگان و فاریاب سقوط کرده‌اند، نیز نظر مشابهی دارند و می‌گویند که با مشکلات مختلفی روبه‌رو هستند.
در باره دست به دست شدن ولسوالی‌ها میان نیروهای دولتی و طالبان گفته‌های ضد و نقیضی وجود دارند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که در یک هفته گذشته (ولسوالی‌های قیصار و دولت‌آباد در ولایت فاریاب، شهرک و تولک در غور، گیزاب و چنارتو در ارزگان، جغتو و آب‌بند در غزنی، سنگ آتش و جوند در بادغیس، اشکمش و چاه‌آب در تخار، ارغنجخواه در بدخشان، پاتو در دایکندی، سوزمه قلعه در سرپل و زارع در بلخ به دست طالبان افتاده‌اند.
این یافته‌ها براساس گزارش خبرنگاران محلی به دست آمده، اما مقام‌های رسمی محلی این رقم را تأیید نمی‌کنند.
در این حال، ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان ادعا کرده که در حدود ۴۰ روز ۳۰ ولسوالی را در ولایات مختلف به تصرف این گروه درآمده‌اند.
ذبیح‌الله مجاهد فهرست ولسوالی‌هایی که به دست طالبان افتاده را چنین برشمرده است: ولسوالی چرخ در ولایت لوگر، ولسوالی‌های مندول و دواب در نورستان، ولسوالی دولتشاهی در ولایت لغمان، ولسوالی بورکه در بغلان، ولسوالی‌های مرغاب، قادس و سنگ آتش در بادغیس، ولسوالی‌های ده‌یک و جغتو در غزنی، ولسوالی‌های شینکی و ارغنداب در زابل، ولسوالی‌های گیزاب و چنارتو در ارزگان، ولسوالی ارغستان در کندهار، ولسوالی واشیر در هلمند، ولسوالی فارسی در هرات، ولسوالی‌های نرخ و جلریز در میدان وردک، ولسوالی‌های شهرک و تولک در غور، ولسوالی‌های قیصار و دولت آباد در فاریاب، ولسوالی‌های چاه اب و اشکمش در تخار، ولسوالی ارغنجخوا در بدخشان، ولسوالی سوزمه قلعه در سرپل، ولسوالی زارع در بلخ، ولسوالی‌های پشترود و جوین در فراه.
اما وزارت دفاع افغانستان گفته که طالبان یک ولسوالی را هم تصرف نکرده است، بلکه نیروهای دولتی در برخی مناطق عقب‌نشینی تاکتیکی کرده‌اند.
روح‌الله احمدزی، سخنگوی این وزارت می گوید که کار پس‌گیری این ولسوالی‌ها به شدت ادامه دارد و به زودی پاکسازی می‌شوند: “طالبان یک ولسوالی را هم تصرف نکرده‌اند. در برخی مناطق بخاطر جلوگیری از تلفات سربازان و غیر نظامیان به گونه موقت عقب‌نشینی تاکتیکی شده است. این بدین معنی نیست که ما برای تصرف دوباره آن برنامه نداریم. برنامه ما به جدیت ادامه دارد. به بسیاری از ولایت‌ها نیروهای تازه‌دم فرستاده شده است. اکمالات صورت گرفته. یکبار دیگر این مناطق به زودی تصفیه می‌شوند و وضعیت به گونه عادی برمی‌گردد.”
آقای احمدزی افزود که در چند روز گذشته نیروهای دولتی ولسوالی چاه‌آب را دوباره تصرف کرده‌اند و حالا در آن ولسوالی عملیات پاکسازی ادامه دارد.
در این میان وژمه صافی، عضو کمیسیون امنیت داخلی ولسی جرگه می‌گوید که عقب‌نشینی تاکتیکی فشار بر مراکز ولایات را بیشتر کرده و ممکن است مراکز ولایات هم با سقوط روبه‌رو شود که پس‌گیری آن به گفته وی برای دولت به قیمت زیادی تمام خواهد شد.
انتهای پیام
