به گزارش «شیعه نیوز»، درب ورودی به سرداب مقدس از ناحیه شمال شرقی حرم باشکوه حضرت عباس (ع) و از دربی چوبی است. با ورود به این درب، به اتاقی می رسیم که دارای عرض ۳.۱۸ متر، عمق۲ متر است و تمامی آن با سنگ های مرمر سفید و آیینه کاری هایی نفیس، ضمن عملیات یاد شده در سال ۲۰۰۸ پوشانیده شده است.
پس از ورود به اتاق، به درب دیگری می رسیم که از جنس طلاست و در سال ۲۰۰۷ جایگزین دربی از جنس نقره گردیده است.
پس از گذر از این دو درب، به دربی آهنی بر روی سطح زمین می رسیم. برای ورود به محوطه ی سرداب، از این درب با نردبانی که دارای ۸ پله است، به سرداب منتقل می شویم.
این« نردبان» کاملا با مرمر پوشیده شده و به ابتدای راهرویی به طول چهار متر و به عرض ۱،۳۸ متر متصل می شود. این راهرو به راهرویی که زیر رواق های حرم مطهر حضرت عباس دور می زند، منتهی می شود همین راهرو منتهی به آخرین راهرویی است که آغاز سرداب حضرت عباس(ع) محسوب می شود.
راهروی زیر رواق های حرم حضرت عباس(ع) که می توان نام «رواق سُفلی» به آن داد-
از یک طرف تنگ است و از طرف دیگر به اندازه ای گشاد است که قابل رؤیت نیست(ازیک زاویه همه قابل دیدن نیست).
عرض این راهرو ۱.۲۷× ۱،۳۸متر است و دیوار رواق سفلی که به قبر نزدیک تر است، دارای ایوان هایی مسقف است که سقف آنها اندکی قوسی شکل می باشد. سقف راهروی رواق های سفلی به اندازه سقف ایوان های دیوار نزدیک به مقبره حضرت عباس «قوسی »شکل است.
در واقع محوطه داخل سرداب «حرم حضرت تا ارتفاع حدود یک متر و ۱۰ سانت در آب قرار دارد» و این قسمت از سرداب به گونه‌ای ساخته شده که یک نفر بیشتر نمی‌‌تواند از آن عبور کند. معمولا يك ماه يك بار آب سرداب كشيده مى شود. پس از يك ماه تا ارتفاع حدود ۱۰ سانت بر روی قبر مطهر حضرت آب ایستاده است. هنگام حضورم در كنار قبر مطهر ، در حالى كه پايم تا زانو در آب بود ، در آن لحظات این احساس به من دست داد که این« آب در اطراف قبر به حضرت اباالفضل(ع) التماس می‌کند» و اگر روزی پرده‌ها کنار رود، حقایق بزرگی مشخص می‌‌شود. السلام عليك يا ساقى عطاشا كربلا