به گزارش «شیعه نیوز»، در آستانه آغاز مرحله دوم مذاکرات صلح، رهبران هزاره در کابل در نشستی در مورد صلح بحث کردند. این نشست به میزبانی کریم خلیلی؛ رهبر حزب وحدت اسلامی و اشتراک سرور دانش؛ معاون دوم ریاستجمهوری، محمد محقق؛ رهبر حزب وحدت مردم افغانستان و اعضای هیات مذاکره کننده دولت با طالبان انجام شدهاست.
دفتر سرور دانش گفته است که در این نشست در مورد ضرورت هماهنگیهای لازم در باره روند صلح تبادل نظر شدهاست.
همچنین خلیلی و محقق نیز در صفحههای فیسبوکشان اطلاعات مشابه را منتشر کردهاند.
این دیدار دو روز قبل از آغاز مرحله دوم مذاکرات صلح انجام شدهاست. به نظر میرسد که در این مرحله، تقسیم قدرت و آینده نظام افغانستان روی میز است.
از آنجاییکه طرف دیگر معادله طالبان است، مرحله دوم مذاکرات برای شیعیان- هزارهها مهم و حیاتی است. چون طالبان، سیتز آشکاری با شیعیان داشته و هنوز هم دارند.
پافشاری طالبان در مرحله اول بر مبنا قرارگرفتن فقه حنفی در مذاکرات، گواه این ادعا است که هیچ تغییری در میانه طالبان با شیعیان به میان نیامده است.
در دوران حاکمیت این گروه، شیعیان-هزارهها نه تنها که سهمی در قدرت نداشتند، بلکه بخاطر قومیت و مذهبشان سرکوب نیز شدند؛ نمونه بارز آن کشتار ۱۹۹۸ مزارشریف و همچنین در یکاولنگ بامیان در سال ۲۰۰۱ و به شهادت رساندن عبدالعلی مزاری.
پس از سقوط طالبان، هزارهها علیرغم بی عدالتی گامهای بلندی برداشتهاند.
این طیف قومی در طول ۲۰ سال گذشته، بیشترین تعهد، وفاداری و حمایت را نسبت به نظام، قانون اساسی و ارزشها و دستاوردهای آن نشان دادهاند؛ زیرا معتقد بودهاند که تنها در سایه استحکام چنین نظامی است که آنها امکان نفسکشیدن و وارستن از نادیدهانگاشتهشدن پیدا میکنند.
از اینرو، وقتیکه در مورد نظام و مناسبات قدرت روی میز با طالبان بحث میشود، هزارهها باید یک طرف فعال این معادله باشند. پس اکنون زمان آن فرارسیدهاست که رهبران و نخبگان سیاسی و قومی و مذهبی هزاره، اختلاف نظرها، منافع متعارض و رویکردهای متضادشان را کنار بگذارند و برای تعیین سرنوشت مشترک خویش، گرد یک محور بزرگ، متحد شوند. آنها باید برای صلح و پسا صلح، برنامه داشته باشند؛ برنامهای که متضمن حقوق بنیادین و جایگاه هزارهها را مشخص کند.
از اینرو گفتگوی رهبران هزارهها را باید به فال نیک گرفت. از آنان انتظار داشت که وحدت و یک پارچگی را وصل کنند به همذاتش در زمان قبل از شهادت مزاری. رهبر فقید با بنیانگذاری حزب وحدت به جنگ داخلی مناطق مرکزی پایان داد و جناحهای مختلف هزاره را زیر یک چتر متحد ساخت. با این اتحاد حزب وحدت، دیری نپائید که به نماد قدرت هزارهها تبدیل شد.