شیعه نیوز: در تمام این موارد اگر مخاطب را از تحکمات و تهدیدات متکلم خوش نیاید با نهایت تندی و خشونت جواب می‌دهد: (برو آنجا که عرب نی انداخت) اکنون ببینیم این عرب کیست، این نی چیست و نی انداختن چگونه بوده است که آنرا ضرب‌المثل قرار داده اند:
کسانیکه از تاریخ قدیمه عالم اطلاع دارند و بوضع جغرافیائی شبه جزیره عربستان آشنا هستند بهتر می‌دانند که در این شبه جزیره آنهم در ازمنه قدیمه ساعت و حساب نجومی دقیقی وجود نداشت، وسعت و همواری بیابان، عدم وجود قلل و اتلال رفیع و بلند مانع از آن بود که ساعت و زمان دقیق روز و شب را معلوم نمایند. مردم معاملاتی با هم داشتند که سر رسید آن فی‌المثل غروب فلان روز بود، عبادات و سنتهائی وجود داشت که بساعت و دقیقه معینی از روز معین ختم می‌شد، یا اعمال و مناسک حج که هر یک در مقام خود شامل ساعت و زمان دقیق و مشخصی بود که تشخیص زمان صحیح درآن بیابان صاف و بی آب و علف بهیچ‌وجه امکان نداشت زیرا عده‌ای قائل بودند که غروب نشده و زمان جزء شب نیست، برخی می‌گفتند که روز بانتها رسیده و این ساعت و زمان جزء شب محسوب است….
چون بیابان صاف و وسیع بود و کوهی که آخرین شعاع خورشید را در قله آن ببینند در آن حوالی مطلقا وجود نداشت لذا اشخاص و افرادی بودند که کارشان نیزه‌پرانی بود واز این رهگذر اعاشه و ارتزاق می‌کردند. این نیزه پرانها برای آنکه معلوم شود در سمت‌الرأس آن منطقه هنوز آفتاب موجود است و یا اینکه اشعه زرین خورشید بافول رفته است نی یا نیزه را با قدرت هر چه تمامتر بهوا و بسوی آسمان پرتاب می‌کردند. اگر نوک نیزه بنور آفتاب برخورد می‌کرد آن ساعت وزمان را روز و گرنه شب بحساب می‌آوردند.
از آنجائیکه نی اندازی در صحاری دور از آبادی انجام می‌گرفت لذا مثل (برو آنجا که عرب نی انداخت) کنایه از منطقه و جائی است که فاقد آب و آبادی باشد یعنی بجائی برو که برنگردی.
بعنوان حسن ختام بی‌مناسبت نمی‌داند رباعی ذیل را از ادیب نیشابوری (۱۲۸۱ – ۱۳۴۴ ه.ق) که در آن صنعت ارسال المثل بکار رفت و ضرب‌المثل بالا بوجه بدیعی در آن گنجانیده شده نقل کند:
تیغ آخته تا خطه خوزستان تاخت سردار سپه چو قد مردی افراخت
رفتند بجائیکه عرب نی انداخت.
منبع: ichodoc.ir
