به گزارش «شیعه نیوز»، یکی از اولین مناطق مسلمان نشین در قلمرو روسیه «ولژسکایا بلغارستان» یا «بلغارستان در ساحل رودخانه ولگا» بود. ولژسکایا بلغارستان اکنون بخشی از جمهوری خودمختار تاتارستان است اما پیش از این یک کشور مستقل بود.
این کشور در اواخر قرن نهم یا اوایل قرن 10 ظهور کرد و برای یک مدت طولانی تنها کشور توسعه یافته در نوک شرقی اروپا بود. جمعیت این کشور از اطراف «دریای آزوف» آمده و قبایل محلی ترک را فتح کردند.
از بزرگ ترین شهرهای این کشور می توان به بلغار و بیلیار اشاره کرد که جمعیت آنها حتی بیشتر از لندن ، پاریس ، کی اف (پایتخت روسیه باستان در آن زمان) و نوگورود (شهری آباد در روسیه) بود.
ولژسکایا بلغارستان با آسیای مرکزی ، چین ، بیزانس و روسیه روابط تجاری داشت که عمدتا شامل گندم ، خز ، چوب ، چرم ، کفش و غیره بود. هر ساله نمایشگاه های تجاری در این کشور برگزار می شد که بازرگانانی از بغداد ، دمشق ، اسکاندیناوی و حتی اسپانیا در آن شرکت می کردند. بسیاری از مأموریت های تجارت خارجی محل های خاص خود را در پایتخت ولژسکایا بلغارستان داشتند.
ساختمان هایی در پایتخت بلغارستان در قرن 10 تا 14 از سنگ و آجر ساخته شد که کف آن ها با استفاده از سیستم گرمایشی ویژه از پایین گرم می شد. هنوز هم می توانیم ویرانه های «خانه سیاه» متشکل از یک مناره ، مقبره و یک مسجد را ببینیم.
در سال 922 اعضای هیئتی از بغداد از ولژسکایا بلغارستان دیدن کردند و طی یک جلسه همه قبایل محلی تصمیم گرفتند که اسلام را به عنوان دین رسمی بپذیرند و حاکم آن آن نام اسلامی جعفر بن عبدالله را برای خود انتخاب کرد.
نام جعفر بن عبدالله بر روی سکه های نقره این کشور دیده می شود. طبق یک داستان محلی ، مقبره های دو صحابه پیامبر نیز که در شهر بلغار وجود دارد.
با پذیرش اسلام ، ولژسکایا بلغارستان قدرت پیدا کرد زیرا می توانست به پشتیبانی سایر کشورهای مسلمان اعتماد کند و این به بلغارستان کمک کرد که با همسایه قدرتمند روسیه ، توافق نامه های صلح و تجاری نیز امضا کند.
پذیرش اسلام به توسعه فرهنگی نیز منجر شد. جاوی جایگزین نوشته های ترکی قدیمی شد. در سال 1928 ، با ایجاد جمهوری خودمختار تاتار ، جاوی با خط رومی جایگزین شد و بعداً با زبان سیریلیک در سال 1938 جایگزین شد.
در نیمه اول قرن 12 ، دانشمندی به نام «یعقوب بن نعمان» كتابی درباره تاریخ ولژسكایا بلغارستان نوشت. محقق مسلمان دیگری به نام «برهان بن بلغاری» كتابی در مورد فن بیان و طب نوشت.
مردم ولژسکایا بلغارستان جواهرسازان و صنعتگران ماهری بودند که صفحات طلا ، نقره ، برنز ، مس و ظروف چینی با کنده کاری های پیچیده ، جواهرات از فلز ، قفل های مسی به شکل حیوانات ، کالاهای چرمی و لباس های دوخته شده با مهره و نخ نقره می ساختند و در همه آنها از هنر اسلامی استفاده می کردند.
بسیاری از اشیاء میراثی نیز به لطف علاقه به فرهنگ «پیتر کبیر» حفظ شدند. در سال 1722 ، پیتر در سفر خود در نزدیکی ولگا در ویرانه های بلغار توقف کرد و دستور داد تا کتیبه های بیش از 50 سنگ قبر را کپی کنند. برای این کار دو نفر از متخصصان تعیین شده بودند.
در سال 1223 ، ولژسکایا بلغارستان توسط نیروهای تاتارمغول به رهبری «سوبودای خان» مورد حمله قرار گرفت که گفته می شود هرگز در هیچ جنگی شکست نخورده بود. وی ضمن نابودی ارتش روسیه در رودخانه کالکا به سرعت از سراسر آسیا عبور کرد اما برای اولین بار به دست سربازان ولژاسکایا شکست خورد. به دلایلی نیروهای مغول تاتار نتوانستند مدت زیادی بمانند و ولژسکایا بلغارستان موفق شد قدرت خود را بازگرداند.
این وضعیت تا سال 1236 ادامه داشت ، زمانی که «باتو خان» به بلغارستان و شهرهای اطراف آن حمله کرد و آنها را نابود کرد. بسیاری به خاک روسیه فرار کردند. با این وجود ، ولژسکایا بلغارستان به مبارزه برای آزادی ادامه داد و در سالهای بعد ، ساکنان این منطقه مساجد ، کلیساها و مقبره ها را دوباره ساختند.
