به گزارش «شیعه نیوز»، دکتر صالح قاسمی درباره خطر پدیده "سالمندان سرراهی" اظهار کرد: سرعت بالای سالمندی در کشور غیراز پیامد‌هایی که در حوزه اقتصاد، بهداشت و درمان، اجتماع و خانواده و سیاسی دفاعی خواهد داشت، در حوزه پدیده‌های اجتماعی باید منتظر پدیده‌هایی باشیم که اصلاً با فرهنگ اصیل ایرانی ــ اسلامی ما سازگار نیست.
وی ادامه داد: اگر تا دو، سه دهه گذشته بعضاً می‌شنیدیم که "کودک سرراهی" داریم البته از دو، سه دهه گذشته با فقر کودک مواجه بوده‌ایم اما تا دو، سه دهه آینده با نسلی از سالمندان روبه‌رو خواهیم بود که نه حمایت اجتماعی دارند و نه حمایت خانوادگی!
این پژوهشگر جمعیتی خاطرنشان کرد: این سالمندان، رهاشده خواهند بود! من برای آن تعبیر سالمندان سرراهی را به‌کار می‌برم! با وجود این پیامدها در زمان حاضر در این حوزه کوتاهی اتفاق می‌افتد؛ به‌نظر من این دیگر توجیه ندارد که بدنه مدیریتی و نظام برنامه‌ریزی ما در دو سه دهه آینده از سالمندی غافلگیر شوند زیرا در زمان حاضر این خطر هشدار داده شده است.
وی با اشاره به فرزندآوری و وضعیت ناپایدار خانواده‌ها در دوران کرونا اضافه کرد: باید برای یک سالمندی فعال برنامه‌ریزی کنیم ضمن این‌که کنار آن مشوق‌هایی به خانواده‌ها داده شود تا افت شدید میزان زاد و ولد و فرزندآوری جبران شود؛ کرونا معادلات ما را به هم ریخته است به‌طوری که اگر تحولات جمعیت را از زاویه کرونا نگاه کنیم، می‌توانیم این تحولات را به دو بخش پیش و پس از کرونا تقسیم کنیم.
قاسمی تصریح کرد: پیش‌بینی من این است که در سال 99 رکود کاهش تولدها در ایران ثبت خواهد شد! اما بالاخره اگر ما یک نگاه راهبردی در کشور داشته باشیم نظام برنامه‌ریزی نباید مبتنی بر روزمرگی باشد و لازمه آن، این است که از تجارب دیگر کشورهای دنیا استفاده کنیم.
وی افزود: در حوزه جمعیت، دنیا به‌روی دو موضوع تمرکز ویژه‌ای کرده که یکی حمایت اقتصادی از زوج‌ها برای فرزندآوری است؛ معافیت مالیاتی، هدیه تولد، و مرخصی‌ها و به‌طورکلی مشوق‌های انگیزه‌دهنده از این قبیل هستند و مصادیق آن در کشورهای مختلف جهان به‌وفور یافت می‌شود؛ ما می‌توانیم این مشوق‌ها را بومی‌سازی و از آن استفاده کنیم.
نویسنده مجموعه کتاب "جنگ جهانی جمعیت" متذکر شد: راهکار دوم این است که برای فرزندآوری، فرهنگ‌سازی و آن را به یک ارزش اجتماعی تبدیل کنیم؛ اگر یک خانم استاد دانشگاه در یکی از دانشگاه‌های معتبر دنیا با کودکانش وارد کلاس شود، نه‌تنها ضد ارزش نیست بلکه ارزشمند است و از طرف دانشجو و شبکه آموزش از او حمایت می‌شود؛ اما فارغ از مشکلات اقتصادی تصور کنید در زمان حاضر در کشور ما این اتفاق بیفتد! حتماً برای این استاد دانشگاه حاشیه‌هایی ایجاد می‌شود، این به‌معنی فاصله گرفتن از فرزنددوستی است؛ این دو راهبرد در بسیاری از کشورهای دنیا پاسخ گرفتند و ما هم می‌توانیم از آنها استفاده کنیم.
