به گزارش «شیعه نیوز»، برای کسب سلامتی برای اشخاص بیمار همواره دعاهایی سفارش شده است که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.
روایت شده: هرگاه طفل بیمار شد، مادرش بالاى بام برود، و مقنعه از سر برگیرد، به گونه اى که مویش آشکار گردد، آنگاه به سجده رود و بگوید:
اَللّهُمَّ رَبِّ اَنْتَ اَعْطَیْتَنیهِ وَ اَنْتَ وَهَبْتَهُ لى اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَکَ الْیَوْمَ جَدیدَةً اِنَّکَ قادِرٌ مُقْتَدِرٌ
خدایا، پروردگارا تو او را به من عطا کردى، و بخشیدى، خدایا بخششت را امروز تازه کن، به درستى که تو توانا و نیرومندى.
سر بر ندارد تا فرزند او خوب شود.
شیخ شهید نقل کرده: هر که درد شدیدى دارد، بر قدح آبى، چهل مرتبه سوره حمد بخواند، و آن را بر خود بریزد، و زنبیلى که در آن گندم باشد نزد خود بگذارد، سپس از آن گندم با دست خود به سائل دهد، و از او بخواهد وى را دعا کند تا شفا یابد ان شاء اللّه تعالى.
به سندهاى معتبر وارد شده: بیماران خود را با دادن صدقه مداوا کنید.
شیخ شهید براى رفع بیمارى نقل کرده: بر بازوى راست بیمار دست بگذارد، و هفت مرتبه سوره حمد بخواند، و این دعا را قرائت کند:
اَللّهُمَّ اَزِلْ عَنْهُ الْعِلَلَ وَالدّآءَ وَ اَعِدْهُ اِلَى الصِّحَّةِ وَالشِّفآءِ وَ اَمِدَّهُ بِحُسْنِ الْوِقایَةِ وَ رُدَّهُ اِلى حُسْنِ الْعافِیَةِ وَاجْعَلْ ما نالَهُ فى مَرَضِهِ هذا مادَّةً لِحَیوتِهِ وَ کَفّارَةً لِسَیّئِاتِهِ اَللّهُمَّ وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا بیماری‌ها و درد را از او برطرف کن، و به سلامت و شفا بازگردانش، و به نگهدارى نیکو یارى اش ده، و به خوبى عافیت بازش گردان، و آنچه را در این بیمارى به او رسیده، مایه اى براى زندگى اش، و کفّاره گناهانش قرار ده، خدایا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.
اگر در عافیت او اثر نکرد، سوره حمد را هفتاد مرتبه تکرار کند، ان شاء اللّه تعالى اثر خواهد کرد.
از حضرت باقر علیه السّلام روایت شده: هرکس را سوره هاى حمد و قل هو اللّه احد خوب نکند، چیز دیگرى او را خوب نخواهد کرد، و هر بیمارى را این دو سوره شفا مى دهد، از امام صادق علیه السّلام نقل شده: هر مؤمنى که بیمارى یا مرضى داشته باشد، از روى اخلاص بگوید:
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ
و نازل کردیم از قرآن، چیزى که شفا و رحمت براى اهل ایمان استو موضع علّت را مسح کند، حق تعالى او را شفا دهد.
از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده: براى رفع تمامى امراض بر آن‌ها بخوان:
یا مُنْزِلَ الشِّفآءِ وَ مُذْهِبَ الدّآءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْزِلْ عَلى وَجَعى الشِّفآءَ
اى فرو فرستنده شفا، و از میان برنده درد، بر محمّد و خاندانش درود فرست، و بر دردم شفا نازل فرما.
سیّد ابن طاووس در کتاب «مهج»، از ابن عباس روایت کرده: نزد امیر مؤمنان نشسته بودم، شخصى رنگ پریده آمد، و گفت: اى امیر مؤمنان، من همیشه بیمارم، و دردهاى بسیارى دارم، به من دعایى بیاموز، که با آن بر بیماری هایم یارى جویم، فرمود:: به تو دعایى مى آموزم، که جبرئیل وقتى حسن و حسین بیمار بودند به پیامبر صلّى اللّه علیه و آله آموخت، و آن دعا این است:
اِلهى کُلَّما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ نِعْمَةً قَلَّ لَکَ عِنْدَ‌ها شُکْرى وَ کُلَّمَا ابْتَلَیْتَنى بِبَلِیَّةٍ قَلَّ لَکَ عِنْدَ‌ها صَبْرى فیامَنْ قَلَّ شُکْرى عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ یَحْرِمْنى وَ یا مَنْ قَلَّ صَبْرى عِنْدَ بَلائِهِ فَلَمْ یَخْذُلنى وَ یا مَنْ رَانى عَلَى الْمَعاصى فَلَمْ یَفْضَحْنى وَ یا مَنْ رَانى عَلَى الْخَطایا فَلَمْ یُعاقِبْنى عَلَیْ‌ها صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى ذَنْبى وَ اشْفِنى مِنْ مَرَضى اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْئٍ قَدیرٌ
اى معبود من، هر زمان به من نعمت دادى سپاس گزارى ام براى تو در کنار آن نعمت اندک بود، و هر زمان مبتلاى به بلایم نمودى، صبرم براى تو نزد آن اندک بود، اى که شکرم کنار نعمت هایش کم بود، ولى از نعمت محرومم نکرد، و اى که صبرم نزد بلایش اندک بود، ولى مرا وا نگذاشت، و اى که مرا بر گناهان دید، ولى رسوایم نساخت و اى که مرا بر خطا‌ها دید، ولى بر آن‌ها عذابم نکرد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و گناهم را بیامرز، و از بیمارى ام شفا ده، به درستى که تو بر هرچیز توانایى.
ابن عبّاس گفت: پس از یک سال آن مرد را دیدم، درحالى که رنگش نیکو و سرخ شده بود؟ و گفت: این دعا را بر هیچ دردى نخواندم مگر آن که شفا یافتم، و بر سلطانى که از او مى ترسیدم وارد نشدم، مگر آن که خداى عزّ و جلّ شرش را از من بازگرداند.
نقل شده: به نجاشى از پدرانش کلاهى چهارصدساله به ارث رسیده بود، که به روى هر دردى نهاده مى شد تسکین مى یافت، کلاه را شکافتند، که ملاحظه کنند چه چیزى در آن است: این دعا را دیدند:
بِسْمِ اللَّه الْمَلِکِ الْحَقِّ الْمُبینِ شَهِدَاللَّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلا هُوَ الْمَلائِکَةُ وَ اوُلُوا الْعِلْمِ قآئِماً بِالْقِسْطِ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ اِنَّ الدینَ عِنْدَاللَّهِ الاِْسْلامُ لِلَّهِ نُورٌ وَحِکْمَةٌ وَ حَوْلٌ وَ قُوَّةٌ وَ قُدْرَةٌ وَ سُلْطانٌ وَ بُرْهانٌ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ آدَمُ صَفِىُّ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ اِبْراهیمُ خَلیلُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ مُوسى کَلیمُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ مُحَمَّدٌ الْعَرَبِىُّ رَسُولُ اللَّهِ وَ حَبیبُهُ وَ خِیَرَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ اُسْکُنْ یا جَمیعَ الاَْوْجاعِ وَ الاَْسْقامِ وَ الاَْمْراضِ وَ جَمیعَ الْعِلَلِ وَ جمیعَ الْحُمَّیاتِ سَکَّنْتُکَ بِالَّذى سَکَنَ لَهُ ما فِى اللَّیْلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى خَیْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعینَ
به نام خدا فرمانرواى حقّ آشکار، خدا گواهى داد، که معبودى جز او نیست، و فرشتگان و صاحبان دانش نیز گواهى دادند، درحالى که قائم به عدالت است، معبودى جز او که عزیز و حکیم است نیست.
همانا دین نزد خدا اسلام است، نور و حکمت، جنبش و نیرو، و قدرت و سلطنت و برهان از آن خدا است، معبودى جز خدا نیست، آدم برگزیده خدا است، ابراهیم دوست خداست، معبودى جز خدا نیست، موسى همسخن خدا است، معبودى جز خدا نیست، محمّد عربى رسول خدا، و حبیب و برگزیده از میان خلق اوست، آرام گیرید اى همه دردها، و بیماری‌ها و امراض و همه علّت‌ها و همه تبها، آرامت نمودم به کسى که آنچه در شب و روز است برایش آرام شد، و او شنوا و داناست، و درود خدا بر بهترین بندگان او محمّد و همه خاندانش.
در کتاب مکارم الأخلاق آمده: نجاشى پادشاه، دچار درد سر بود، بیمارى خود را براى پیامبر صلّى اللّه علیه و آله نوشت حضرت این حرز را براى او فرستاد، او در کلاهش گذاشت، دردش آرام گرفت و آن حرز این است:
بِسْم اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ شَهِدَاللَّهُ...
لِلَّهِ نُورٌ وَ حِکْمَةٌ وَ عِزُّ وَ قُوَّةٌ وَ بُرْهانٌ وَ قُدْرَةٌ وَ سُلْطانٌ وَ رَحْمَةٌ یا مَنْ لا یَنامُ لا اِلهَ اِلاّ اللَّهُ اَبْراهیمُ خَلیلُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ مُوسى کَلیمُ اللَّهِ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ عیسى رُوحُ اللَّهِ وَ کَلِمَتُهُ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ صَفِیُّهُ وَ صِفْوَتُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ اُسْکُنْ سَکَّنْتُکَ بِمَنْ یَسْکُنُ لَهُ ما فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ بِمَنْ سَکَنَ لَهُ ما فِى الَّیْلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ فَسَخَّرْنا لَهُ الرّیحَ تَجْرى بِاَمْرِهِ رَخآءً حَیْثُ اَصابَ وَ الشَّیاطینَ کُلَّ بَنّآءٍ وَ غَوّاصٍ اَلا اِلَى اللَّهِ تَصیرُ الاُمُورُ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى اش همیشگى است، معبودى جز خدا نیست، فرمانرواى حق آشکار، گواهى داد خدا...
براى خدا نور و حکمت و عزّت قوّت و برهان و قدرت و سلطنت و رحمت است، اى که نمى خوابد، معبودى جز خدا نیست ابراهیم دوست خداست، معبودى جز خدا نیست، موسى همسخن خداست، معبودى جز خدا نیست، عیسى روح خدا و کلمه اوست، معبودى جز خدا نیست، محمّد رسول خدا و برگزیده و صفوت اوست، درود و سلام خدا بر او و خاندانش باد، آرام شو، آرامت کردم به کسى که آنچه در آسمان‌ها و زمین است براى او آرام مى شود، و به کسى که آنچه در شب و روز است براى او آرام شد، و او شنوا و داناست، پس مسخرّ کردیم براى او باد را که به امر او با نرمى روان است هرجا برسد، و مسخر کردیم شیاطین را از هر بنّا و غوّاصى.
آگاه باش، همه امور به خدا باز مى گردند.
