به گزارش «شیعه نیوز»، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران معتقد است که بهترین راه برای خانه دار شدن کارگران واگذاری خانه های اجاره به شرط تملیک است و ساخت مسکن کارگری در جوار شهرک های صنعتی به کاهش تقاضای مسکن و نزول قیمت ها در بازار کمک می کند.
ناصر چمنی اظهار کرد: در حال حاضر بیش از دو سوم حقوق و دریافتی کارگران را هزینه های مسکن و اجاره بها تشکیل می دهد، از طرفی کارگران با وجود آنکه از خانه دار شدن استقبال می‌کنند ولی قدرت پرداخت اقساط وام های مسکن را ندارند در نتیجه باید به سراغ راهکارهایی برویم که هم به خانه دار شدن کارگران در این شرایط کمک کند هم موجب افزایش هزینه های معیشت آنها نشود.
وی افزود: با تمام امکاناتی که در اختیار داریم معتقدم که واگذاری خانه های اجاره به شرط تملیک یکی از بهترین راه ها برای خانه دار شدن کارگران است و این پیشنهاد می تواند کارگران فاقد مسکن را صاحبخانه کند.
رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران در عین حال درباره ساخت مسکن کارگری در جوار شهرک های صنعتی، گفت: این طرح هم می تواند روی تقاضای مسکن تاثیر بگذارد و با کاهش تقاضا قیمت ها در بازار روند نزولی را طی کند به شرط آنکه پروژه های مسکن کارگری به شکل علمی پیش برود، یعنی نقطه شروع و پایانش مشخص شود و پروژه دو ساله چند سال طول نکشد.
چمنی تداوم نظارت بر بازار مسکن را خواستار شد و گفت: اگر کنترل بازار مسکن و اجاره بها از دست برود سودجویان مجال سوء استفاده پیدا می کنند و ورود دلالان به بازار مسکن باعث می شود که جامعه مستضعف کارگری قدرت خریدش را از دست بدهد.
به گفته وی، اقدام دولت در کنترل و اعلام سقف افزایش اجاره بها باعث شد از فشار افزایش اجاره ها کاسته و قیمت ها در بازار تا حدودی تعدیل شود.
مسئولی که نسخۀ حلّ مشکلات کارگران / مستضعفین را می‌پیچد -و مدّعی است از مشکلات و سختی اجاره‌نشینی با دستمزد ناچیز کارگری خبر دارد- هیچگاه آنرا تجربه نکرده!
در نظام عدل الاهی مسئولیتها بر اساس لیاقت فردی است نه بر حسب روابط گروهی
امیر المؤمنین علیه السلام با اینکه خلیفۀ خدا بر زمین و عالم به ما کان و ما یکون بود، به خودش گرسنگی می‌داد و لباس ساده و خشن می‌پوشید تا با کسیکه چیزی برای خوردن و پوشیدن ندارد، یکسان زندگی کند؛ برای دیگران کار میکرد تا مزۀ کارگری را بچشد و از دست‌مزدش آذوقه تهیه و خودش ناشناس به ایتام و فقراء توزیع میکرد؛ و إن لّا یکی از امراء بود نه امیر المؤمنین!
حالا نه سلاطین را یارای ادای امیر المؤمنین شدن هست و نه مستضعفین از سلاطین چنان توقعی دارند ولی اگر کمی نمک مواسات چاشنی ریاست کنند که چرخ مملکت پنچر نمی‌شود
مثلًا می‌توان دستمزد کارگر را به وزیر کار داد / دستمزد وزیر کار را به کارگر؛ چه فرقی میکند؟ وقتی قیمت نان و پنیر و سبزی برای همه یکسان است
مثلًا می‌توان پول رایج کشور را همان دلار امریقا کرد؛ چه فرقی میکند؟ وقتی قیمت نان و پنیر و سبزی با امریقا یکسان است
تعصّب را بایستی کنار گذاشت؛ مثلًا اگر وزیر رفاه خارجی باشد چه فرقی میکند؟ وقتی برای تیم شوتبال، مربّی وارداتی میشود چرا برای امر مهمتر، استیراد دانا‌تر / تواناتر نشود؟