آزادی ۲ زندانی با هدایای روز تولد دختر اهوازی

هزاران هزار احسنت و آفرین ما بر چنین اقدام خداپسندانه‌ای کم است
خدایی که امر به چنین امور خیرخواهانه‌ای فرموده البته خودش أجر جزیل و پاداش فراوان میدهد؛ همو که فرمود:
يَقولُ أَهْلَكْتُ مالًا لُّبَداً ﴿6﴾ [آدمی] گويد: مال فراوانى تباه كردم
أَ يَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾ آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده؟
أَ لَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾ آيا دو چشمش نداديم؟
وَ لِسانًا وَّ شَفَتَيْنِ ﴿۹﴾ و زبانى و دو لب
وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾ و دو راه [خير و شرّ] را به او نموديم
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾ ولی عقبه را در ننوردید
وَ ما أَدْراکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾ و چه دانى كه آن عقبه چيست؟
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾ گردنی را آزاد كردن
أَوْ إطْعامٌ فی يَوْمٍ ذی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾ يا غذا دادن در روز گرسنگى
يَتيمًا ذا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾ به يتيمى خويشاوند
أَوْ مِسْكينًا ذا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾ يا بينوايى خاک‏نشين
ثُمَّ كانَ مِنَ اللَّذينَ آمَنو وَ تَواصَوْ بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْ بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾
سپس جزو كسانى باشد كه گرويده و يكدگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كردند (بلد 17)