سوره‌ای که قرائت آن در نماز باعث برآورده شدن حاجات می‌شود+ صوت و تفسیر آیات
سوره «انفطار» هشتاد و دومین سوره قرآن است که در این گزارش می‌توانید تفسیر اجمالی آیات آن را بخوانید.
سوره‌ای که قرائت آن در نماز باعث برآورده شدن حاجات می‌شود+ صوت و تفسیر آیاتبه گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند. به دلیل آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
حضرت محمد (ص) درباب سوره انفطار فرمودند : کسی که سوره انفطار را قرائت کند خداوند به تعداد همه قبر‌ها به او حسنه می‌دهد و ده برابر قطرات برف و باران که از آسمان فرود می‌آید به او حسنه داده می‌شود.
در روایت دیگری امام جعفر صادق (ع) پیشوای ششم شیعیان فرمودند: هر کس که سوره انفطار را در نماز‌های واجب یا مستحب خود قرائت نماید خداوند حاجت‌ها و خواسته‌هایش را روا می‌داردو بین او و خداوند حجابی نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنایت به او می‌نگرد تا از حسابرسی مردم فارغ گردد.
إذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ ﴿۱﴾ آنگاه كه آسمان از هم بشكافد
وَ إذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ ﴿۲﴾ و آنگاه كه اختران پراكنده شوند
وَ إذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾ و آنگاه كه درياها منفجر گردند
وَ إذَا الْقُبورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾ و آنگاه كه گورها زير و رو و کاویده شوند
عَلِمَتْ نَفْسٌ مّا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ ﴿5﴾ هر کس آنچه را پيش فرستاده و واپس نهاده، بشناسد
يا أَيُّهَا الْإنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْكَريمِ ﴿6﴾ اى انسان چه چيز تو را در برابر پروردگار دهشگرت فریفته؟
اَللَّذی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿۷﴾ همان كه تو را آفريد و درست و راست کرد
فی أَیِّ صورَةٍ مّا شاءَ رَكَّبَکَ ﴿۸﴾ و به هر گونه‌ای كه خواست، بر هَمت نهاد
كَلّا بَلْ تُكَذِّبونَ بِالدّينِ ﴿۹﴾ هرگز! با اين همه، باور و کیفر را دروغ پندارید
وَ إنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظينَ ﴿۱۰﴾ و [حال آنکه] بر شما نگهبانانى گماشته‌اند
كِرامًا كاتِبينَ ﴿۱۱﴾ بزرگوارانی نويسنده
يَعْلَمونَ ما تَفْعَلونَ ﴿۱۲﴾ [که] می‌دانند چه میكنيد
إنَّ الْأَبْرارَ لَفی نَعيمٍ ﴿۱۳﴾ براستی، نيكان به بهشت اندرند
وَ إنَّ الْفُجّارَ لَفی جَحيمٍ ﴿14﴾ و بی‌گمان، بدكاران در دوزخ
يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدّينِ ﴿15﴾ [که] روز کیفر، به آن پیوندند
وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبينَ ﴿16﴾ و از آن، غایب نخواهند بود
وَ ما أَدْراکَ ما يَوْمُ الدّينِ ﴿۱۷﴾ و چه دانى: روز کیفر چيست؟
ثُمَّ ما أَدْراکَ ما يَوْمُ الدّينِ ﴿۱۸﴾ سپس چه دانى: روز کیفر چيست؟
يَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَ إذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾ روزى كه كسى براى كسى چیزی ندارد و در آن روز فرمان از آنِ خداست