به گزارش «شیعه نیوز»، اعتراضات ضدنژادپرستی اخیر در آمریکا نشان داد که این پدیده شوم در بسیاری بخش‌های جامعه و به‌طور آشکار و پنهان وجود دارد. یکی از این بخش‌ها که نژادپرستی در آن به طور نامحسوس و پنهان رواج دارد، حوزه رسانه و سازمان‌های خبری است. روزنامه واشنگتن پست در مطلبی به قلم دو خبرنگار این روزنامه، پل فَرهی(Paul Farhi) و سارا اِلیسون(Sarah Ellison) به موضوع تلاش برای تنوع نژادی و مبارزه با نژادپرستی در فضای رسانه‌‌ای آمریکا پرداخته است.
سازمان‌های خبری در سراسر آمریکا، مانند خود این کشور با اعتراض روزنامه‌نگاران خود به دلیل نحوه به تصویر کشیدن اقلیت‌ها و برخورد تاریخی نادرست با همکاران غیرسفیدپوست، روبرو هستند. اعتراضات و درخواست‌های مربوط به نابرابری‌های نژادی در نشریات مهمی از جمله نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال، لس‌آنجلس تایمز و فیلادلفیا اینکوآیر در معرض دید عموم قرار گرفته است. همچنین شکایت‌های داخلی کارمندان در روزنامه‌ها و رسانه‌های دیگر مانند واشنگتن‌پست شدت گرفته است.
پیامدهای مبارزه با نژادپرستی در دنیای رسانه سریع‌تر و گسترده‌تر از تأثیر جنبش #MeToo (جنبشی در اعتراض به آزارجنسی) در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ است. ادعاهای آزار و اذیت جنسی به کار حرفه‌ای چند شخصیت برجسته در رسانه‌های خبری پایان داد اما نوع رهبری اتاق‌های خبر رسانه‌های آمریکایی را که جنبش اخیر به آن نپرداخته است، به چالش نکشید. در واقع همانطور که معترضان با مرگ فلوید خواستار اصلاحات اساسی شده‌اند، روزنامه‌نگاران هم درصدد هستند که همین کار را در محیط کاری خود انجام دهند.
برای مثال، در عرض ۹ روز بعد از اینکه خبرنگاران و سردبیران روزنامه نیویورک‌تایمز علناً نسبت به انتشار یادداشتی جنجالی در این روزنامه مبنی بر مداخله نظامی در شهرهایی که اعتراضات موجب خشونت شده است، اعتراض کردند؛ سردبیران پنج رسانه خبری استعفا داده و یا تحت فشار کارمندان کنار رفتند، از جمله در مجله Times ،Inquirer ،Variety ،Bon Appétit و وب‌سایت مد و فرهنگ Refinery۲۹.
جنبش‌های اخیر اتاق خبر نه تنها در مورد عدم حضور کارمندانی از اقلیت‌های نژادی در مشاغل کلیدی و مقام‌های بالا است، بلکه در مورد تنظیم گزارش و ایجاد چارچوب گزارش‌ها در مورد نژاد است و اینکه چه کسی به انجام گزارشگری و تنظیم اطلاعات می‌پردازد. برخی معتقدند که سازمان‌های خبری جریان اصلی خیلی وقت است که از تغییری فرهنگی عقب مانده‌اند.
برای مثال وقتی یکی از منتقدین در توئیتر اظهار کرد که مدیران روزنامه‌ها به خواسته‌های کارمندان اقلیت‌های نژادی اهمیت می‌دهند، نیکول هانا جونز(Nikole Hannah-Jones)، از نویسندگان روزنامه نیویورک‌تایمز که در ماه مِی جایزه پولیتزر را برای یادداشت خود در مورد تاریخ برده‌داری به خود اختصاص داد، پاسخ داد: «لطفاً توضیح دهید که چرا هنوز حضور [روزنامه‌نگاران رنگین‌پوست] در اتاق‌های خبر و سردبیری‌ها تقریباً کم رنگ است؟».
از زمان گزارش کمیسیون کِرنِر(Kerner Commission) در مورد شورش‌های شهری در سال ۱۹۶۸ ـ که در آن گزارش گفته شده بود که رسانه‌های خبری در استخدام روزنامه‌نگاران سیاه‌پوست بسیار عقب‌‌مانده‌اند ـ اتاق خبر رسانه‌های آمریکا پیشرفت قابل توجهی در متنوع‌سازی محیط خود ایجاد کرده‌اند. دین باکت(Dean Baquet)، سردبیر نیویورک‌تایمز، آمریکایی آفریقایی‌تبار است. با این حال، بسیاری از روزنامه‌نگاران استدلال می‌کنند که اتاق‌های خبر، بازنمایی درستی از جامعه نیستند.
هفته گذشته در جلسه‌ای با حضور سیاستمداران محلی، کارمندان و مدیریت واشنگتن پست، از جمله فرد رایان(Fred Ryan) ناشر و مارتین بارون(Martin Baron) از دبیران این روزنامه، تبعیض را محکوم و از کارمندان سیاه‌پوست حمایت کرد، اما نمایندگان اتحادیه کارگری روزنامه واشنگتن‌پست این اظهارنظر را ناکافی دانستند. آنها طوماری را در میان کارمندان منتشر و در آن از مدیریت واشنگتن‌پست خواستند ۱۱ پیشنهاد آنها را برای رفع تبعیض در استخدام، ارتقاء، پرداخت، آموزش و حفظ کارمندان اقلیت‌های نژادی اتخاذ کند. این طومار طی دو روز از سوی ۴۵۴ نفر امضا شده بود.
در ایمیلی که رایان چند روز پیش برای کارمندان فرستاده بود، پیشنهاد داد که کارمندان روز جمعه ۱۹ ژوئن(۳۰ تیر) برای جشن گرفتن روز ژوئنتین(Juneteenth) ـ جشن پایان برده‌داری در سال ۱۸۶۵ ـ مرخصی بگیرند.
وی نوشت: واشنگتن‌پست مدت‌ها برای ایجاد تنوع در نیروی کار، تلاش کرده است، ما همچنین می‌دانیم که باید کارهای بیشتری انجام شود و متعهد به انجام آن هستیم.
روزنامه‌نگاران در لس‌آنجلس تایمز، سیستم پیام‌رسانی این رسانه را با شکایت از کمبود کارمندان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار در شهری که اقلیت‌ها بیش از نیمی از جمعیت را تشکیل می‌دهند، پر کردند. نورمن پرلشتین(Norman Pearlstine)، سردبیر این روزنامه در یادداشتی اذعان کرد که این روزنامه نتوانسته است به نگرانی‌های مردم از نبود رنگین‌پوستان در اتاق خبر این نشریه بپردازد، آن هم در شهری که بیشتر آن غیرسفیدپوست هستند.
او نوشت که تایمز (لس‌آنجلس تایمز) سابقه‌ای طولانی و مستند در ایجاد نژادپرستی و ظلم در لس‌آنجلس دارد. وی به حمایت این روزنامه از تأسیس اردوگاه‌های ژاپنی‌تبارها(اردوگاه‌هایی که با هدف جداسازی ژاپنی‌تبارهای آمریکا در طول جنگ جهانی دوم تأسیس شدند) و سوء‌استفاده پلیس از سیاست‌های تبعیض‌آمیز اشاره و وعده برگزاری جلسات منظم گفت‌وگو با کارمندان، افشای سالانه آمار تنوع نژادی کارمندان و برگزاری کلاس‌های ضد تعصب خبر داد.
تانزینا وگا(Tanzina Vega)، گزارشگر پیشین نیویورک‌تایمز که مجری برنامه رادیویی The Takeaway است، گفت: موضوعاتی که می‌بینیم در خارج از اتاق‌های خبر ما رخ می‌دهد، در داخل اتاق‌های خبر ما نیز تا حد مختلفی انعکاس دارد. راه حل‌ها باید فراتر از تلاش‌ها و گروه‌های وابسته باشد تا اطمینان حاصل شود كه روزنامه‌نگاران رنگین‌پوست احساس کنند همان فرصت‌های مشابهی را برای موفقیت و پیشرفت دارند كه پیش روی همكاران سفیدپوست هست.
