عباس افندي، به وسيله همکاري با ارتش بريتانيا در فتح قدس و گرفتن نشان از پادشاه انگليس و دعا براي جرج پنجم، راهي را در تاريخ اين فرقه گشود که در سراسر قرن بيستم و پس از آن تا امروز، با قوت ادامه دارد. به نمونه‌هايي از پيوند و مغازله بهائيان با دولت انگليس و ديکتاتورهاي وابسته به آن اشاره مي‌کنيم:
در اعلاميه‌اي که ارگان محفل بهائيان (اخبار امري) در شماره 4 خود (مرداد 1329) منتشر کرد، خاطر نشان گشت که محفل بهائيان انگليس در امر پيشبرد تبليغات بهائيت در قاره سياه، با مراکزي چون انجمن پادشاهي آفريقايي (انگليس)، مدرسه السنه شرقي لندن و شعبه‌اي از دانشگاه آکسفورد و دوائر ديگر در اداره آفريقاي شرقي و غير آن رايزني داشته و از آنها کمک فکري و اطلاعاتي گرفته است. نشانه‌ها و نتايج اين امر را، از جمله، در موارد زير مي‌بينيم:
24 دي 1339ش، ام‌المعابد (مشرق الاذکار مرکزي) بهائيان در آفريقا واقع در کامپالا (پايتخت اوگاندا) توسط روحيه ماکسول، همسر شوقي افندي، افتتاح شد و در مراسمي که به همين عنوان برگزار گرديد نماينده حکومت انگلستان و برادر پادشاه اوگاندا با خانواده خود و جمعي از مأموران عاليرتبه کشوري و لشکري دولت ديکتاتوري اوگاندا شرکت کردند.1
به گزارش نشريه بهائي: قبل از جشن افتتاح، محفل بهائيان آفريقاي مرکزي و شرقي در کامپالا به احترام دولت اوگاندا که در کشيدن «راهي مخصوص از شاهراه تا پاي مشرق الاذکار سخاوتمندانه همکاري کرده بودند، دعوتي از هيات وزرا براي تماشاي مشرق الاذکار به عمل آوردند» و در پاسخ به اين امر، «نخست‌‌وزير و سه نفر از وزرا... به محل مشرق الاذکار آمده مدتي را به تماشا و تعريف و تمجيد» از آن ساختمان پرداختند و مورد پذيرايي بهائيان قرار گرفتند.2
21 مي 1971 (خرداد 1350) کنفرانس جهاني بهائيان در شهر کينگزتون، سالن شراتيون هتل (بزرگترين هتل جزيره جامائيکا در اقيانوس اطلس) با حضور ذکرالله خادم (از ايادي امرالله و نماينده بيت العدل بهائيت در اسرائيل) و 3 تن از اعضاي هيات مشاوران قاره‌اي در امريکاي مرکزي، و با قرائت پيام بيت‌العدل افتتاح گرديد.
گفتني است که در نخستين لحظات تشکيل اين کنفرانس، حاکم کل که نماينده رسمي ملکه انگليس و شخص اول جزيره جامائيکا بود حضور يافت و در حدود نيم ساعت به ايراد نطق در تأييد بهائيت پرداخت.3
از اول تا هشتم اکتبر 1972 (برابر مهر 1351) يک فستيوال ملي در سي‌شيلز برگزار گرديد و شاهزاده مارگرت و لرد استودن به عنوان نمايندگان خاندان سلطنتي انگليس در آن شرکت جستند و از غرفه بهائيان در آن که آثار و کتب بهائيت را معرفي کرده و به نمايش مي‌گذاشت ديدار کردند.4
در اواخر 1352، در شهر سيدني استراليا سالن اپرايي افتتاح و جريان مراسم آن از تلويزيون پخش شد. در اين مراسم، جامعه بهائي نيز از سوي دفتر ملکه انگليس براي شرکت در جشن افتتاحيه دعوت شده بود.5
آوريل 1967 (ارديبهشت 1346ش) محفل ملي بهائيت در انگليس به مناسبت روز تولد ملکه انگلستان، تلگراف تبريک زير را براي ملکه ارسال کرد: «محفل روحاني ملي بهائيان جزاير بريتانيا، به نمايندگي بهائيان جزاير بريتانيا، تبريکات صادقانه و مسرت‌آميز خود را به مناسبت روز تولد آن عليا حضرت تقديم عليا حضرت ملکه مي‌نمايد».
منشي مخصوص ملکه نيز، در جواب، تلگراف ذيل را خطاب به محفل ملي انگلستان مخابره کرد: «عليا حضرت ملکه صميمانه از بهائيان جزاير بريتانيا به مناسبت اين پيام محبت آميز در مورد تبريکات آنان به مناسبت روز تولد عليا حضرت ملکه تشکر مي‌نمايد».
مجله بهائي «اخبار امري» ضمن انعکاس تلگرافهاي فوق، تأکيد ورزيد: «انتظار داريم... جوامع بهائي در ممالک مشترک‌المنافع پيامهاي تبريک‌‌آميز خود را در آن روز به قصر بوکينهام مخابره» کنند.6
بنگاه سخن پراکني بي.بي.سي نيز (که ماهيت آن بر مطلعين، خاصه آشنايان با تز استعماري «تفرقه بينداز و حکومت کن» ، پوشيده نيست) از اين قافله عقب نماند.
نشريه بهائيان تحت عنوان «اشاعه تعاليم بهائي از فرستنده راديويي بريتانيا (بي.بي.سي» ) مي‌نويسد: «بنگاه سخن پراکني بريتانيا (بي.بي.سي) يک سلسله مصاحبه راديو تلويزيوني تحت عنوان «ديانت امروزي شما» ترتيب داده است. آخرين مصاحبه از اين سري سخن پراکني‌ها با شرکت خانم مهرانگيز منصف و آقاي تد کاردل انجام يافت و به وسيله فرستنده بي بي سي اين مصاحبه در تمام دنيا پخش گرديد که در آن مبادي و تعاليم امر بهائي مورد بحث قرار گرفت. خانم (پگي ترو) از جزاير کاناري مي‌نويسد که عده زيادي از احباب و مبتديان آنها اين مصاحبه راديويي را گوش دادند. پس از پايان برنامه راديويي بحث و مباحثه تا ساعت 2 بعد از نيمه شب ادامه يافت. در نامه ديگري ايادي امر الله جناب «فدرستون» در استراليا موفقيت خانم منصف را تبريک گفته‌اند» .7
پي‌نوشت‌ها:
1. اخبار امري، سال 39، بهمن و اسفند 1339، ش 12 ـ 11، ص 724 و 734
2. همان، سال 39، بهمن و اسفند 1339، ش 12 ـ 11، ص 741
3. ر.ک، آهنگ بديع، سال 29 (1353ش)، ش 2 و 3، صص 73 ـ 71
4. اخبار امري، سال 1352، ش 1، ص 18
5. همان، سال 1352، ش 19، صص533 ـ 532
6. همان، تير و مرداد 1346، ش 4 و 5، صص 151 ـ 150
7. همان، سال 1342، ش 2، صص62 ـ 61
