به گزارش «شیعه نیوز»، طعنه جديدي که برخي از اهل سنت بر پيروان مکتب اهل بيت (علیه السلام ) وارد مي کنند اين است که: «شما شيعيان آنقدر که به اهل بيت پيامبر اهتمام داريد به خود پيامبر اهميت نمي دهيد!».
شاهد آنان براين مدعا حساسيتي است که به زعم آنان شيعيان نسبت به زنده نگه داشتن ياد و آثار اهل بيت (علیه السلام) دارند و ميزان آن بيشتر از مقدار حساسيتي است که نسبت به پيامبر عظيم الشأن ابراز مي دارند؛ نظير آنچه که سال پيش روي داد و به طور تقريبا همزمان، به مرقد دو امام از امامان اهل بيت (علیه السلام) در عراق، و نيز به ساحت قدسي رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) در اروپا اهانت شد و ميزان اعتراضاتي که شيعيان نسبت به حادثۀ اول از خود نشان دادند با اعتراضاتشان نسبت به دومي - و نيز در قياس با اعتراضات خشم آلودي که اهل سنت به آن کاريکاتورهاي شيطاني از خود بروز دادند - بسيار پايين تر بود.
صرف نظر از ميزان صحت و سقم اين طعنه ، آنچه که اينک و پس از تحرکات جديد صهيونيست ها در قدس ، درجهان اسلام صورت پذيرفت عکس گزاره بالا را به نمايش مي گذارد:
چندي است که اسرائيلي ها اقدام به حفاري هايي در نزديکي «باب المغاربة» يکي از هفت دروازۀ ورودي مسجد الاقصي نموده اند . منابع صهيونيستي هدف از اين کار را انجام تعميراتي بر روي درب چوبي اين ضلع از مسجد اعلام کرده اند! درحاليکه واضح است که انجام چنين مرمتي، نياز به استفاده از وسايل دقيق و ظريف دارد تا به ارزش و قدمت محل مورد تعمير، لطمه اي وارد نگردد ؛ نه اينکه از ابزارهايي همچون بولدوزرهاي سنگين استفاده شود . بنابراين کاملا محرز است که هدف اسراييل «ويراني و تخريب» است و نه «بازسازي و مرمت».
در پي اين تحرکات- که سابقه حفاريهاي طولاني يهوديان افراطي و اساطيري در زير مسجد الاقصي را نيز دوباره در اذهان و اوساط اسلامي زنده کرد- غوغايي در جهان اسلام برانگيخته شد.
گذشته از تجمعات و اعتراضات شهروندان قدس، که به بازداشت «شيخ زائد صلاح» رهبر جنبش اسلامي فلسطين و 6 عضو همراه وي و انتقال آنان به مکاني نامعلوم و نيز هجوم ارتش .صهيونيستي حتي به خانه هاي فلسطينيان ساکن در اطراف مسجد الاقصي انجاميد، مسلمانان سراسر جهان نيز نسبت به اين مسأله شديدا اعتراض کردند؛ تا جايي که برخي از آنان اعمال فشار بر سازمان هاي بين المللي را نيز خواستار گرديدند.
اما آنچه در اينجا حائز اهميت است اينکه همين افکار عمومي اسلامي، در سراسر جهان، نسبت به تخريب مشاهد و آثار اسلامي در حجاز و عراق بي تفاوت است.
بدون شک، اگر يکي از ديوارهاي يکي از چند ورودي مسجد الاقصي آنقدر مقدس است که اقدام به تخريب آن، احساسات بيش از يک ميليارد مسلمان دنيا را جريحه دار و توجه نهاد هاي بين المللي را به آن معطوف مي سازد تخريب آثار اسلامي قبل و بعد از هجرت، آن هم در مسقط الرأس اسلام و محل تولد و زندگي رسول الله (ص) بايد چه مقدار از حساسيت را در بين مسلمانان جهان- از مذاهب گوناگون- برانگيزد؟
سوگمندانه شاهد آن هستيم که مسلمانان جهان، بويژه بيشتر برادران اهل سنت، نسبت به تخريب و توهيني که در سرزمين هاي مقدس اسلامي بر اين بخش از فرهنگ و تمدن اسلامي مي رود بي اهتمام اند.
دراينجا به فهرستي از اين تخريب ها و تلاش ها اشاره مي کنم:
1. تخريب بخش وسيعي از کوه ابوقبيس درکنار ورودي هاي «باب السلام» و «باب علي» مسجد الحرام و ساخت اقامتگاه سلطنتي بر روي آن. دراهميت اين کوه ، همين بس که علاوه بر وقوف تاريخي پيامبر (ص) بر آن در اولين دعوت خود در مکه، خواندن دعايي در کنار آن از زمره اعمال حجاج و زائرين است.
2. کم اهميت جلوه دادن محل تولد پيامبر (ص) در شهر مکه و تبديل آن به کتابخانه اي محقر. کساني که توفيق زيارت خانه خدا را يافته اند مي دانند که در طول شبانه روز، مأموراني در کنار اين محل ايستاده اند تا زائران را از توقف در اين مکان مقدس و تاريخي باز دارند؛ حال آنکه اولين ايستگاه ويراني کاخ هاي قياصره و اکاسره همين خانه کوچک بود و خواندن دعاهايي در کنار آن نيز از جمله ادعيه وارده است.
3. تخريب بارگاه ائمه و صحابۀ مدفون در بقيع ؛ که بي شک يکي از فجيع ترين جنايات ديني و فرهنگي قرن اخير محسوب مي گردد.
4. تخريب کوهي در کنار مسجد النبي (ص) که داراي ارزش ديني و تاريخي است آنهم جهت کاربري هاي تجاري و ساختمان سازي. (خوشبختانه با اعتراضاتي که درموسم حج امسال صورت گرفت و با دستوري که از سوي «سلطان بن عبدالعزيز» وليعهد عربستان صادر شد اين تخريب فعلا متوقف شده است)
5. تخريب حرم امامين عسکريين (ع) در سامراء ؛ شهري که غالب جمعيت آن را اهل سنت تشکيل مي دهند.
6. تلاش براي تخريب حرم مطهر امير المؤمنين علي(ع) و حضرت سيد الشهداء(ع).
7. تخريب مرقد اصحاب گرانقدر پيامبر و ائمه - عليهم السلام - نظير«سلمان فارسي» و «عبد الله بن موسي الکاظم» در عراق و «مزار سادات» در بعقوبه .
اگر چه مسلمانان دانشمند و روشن ضمير در جاي جاي جهان اسلام ،انزجار خود را نسبت به اين گونه اعمال - که عمدتا از سوي "وهابيون" صورت مي گيرد- اعلام مي دارند ؛ اما غالب مسلمانان جهان عمدا يا سهوا از اين پيوند وهابي – صهيوني در انهدام پيشينه مسلمانان غفلت مي کنند.
نتيجه آنکه، تمايز شديد آستانه تحريک شيعيان و اهل سنت و اهتمام هر يک از آنها به گوشه اي از تاريخ و فرهنگ اسلامي، نشانۀ شکاف عميقي است که متأسفانه از لحاظ تاريخي بين آنها وجود داشته و اينک با توطئۀ دشمنان و غفلت دوستان، بروز و ظهور يافته است.
ظاهرا آنچه که تاکنون براي پر کردن اين شکاف صورت گرفته - نظير اجلاس گوناگون تقريبي - ابدا کافي نبوده است و دلسوزان دو طايفه بايد هر چه زودتر تمهيدات عملي تري براي وحدت بيانديشند؛ قبل از آنکه سراسر دنياي اسلام، به عراقي فراگير تبديل شود.
