به گزارش «شیعه نیوز»،باشیوع ویروس کرونا در اوایل سال میلادی از ووهان چین و پس از چندی گسترش آن به تمام نقاط جهان به علت ناشناخته بودن این ویروس و قدرت سرایت بسیار سریع آن اکثر دولت ها برای قطع زنجیره‌ی انسانی این بیماری نوظهور، تصمیم به تعطیلی‌های گسترده و متوقف کردن بیشتر فعالیت ها، اعم ازاقتصادی-ورزشی-فرهنگی-تفریحی و مذهبی گرفتند، زیرا بهترین راه در وضعیت فعلی به علت عدم دسترسی به واکسن این ویروس خانه نشینی یاقرنطینه است.
طبیعتا ویروس کرونا بسیاری از عادت‌های زندگی روزمره‌ی انسان ها را دچار چالش و تغییر نموده است. برای پرکردن اوقات فراغت اجباری ناشی ازخانه نشینی در ایام قرنطینه فضای مجازی به علت متنوع و در دسترس بودن آن، یکی از گزینه‌های بسیار جذاب مردم است.
گسترش ارتباطات و نیاز انسان در هزاره‌ی جدید به این فناوری در زمره‌ی نیاز‌های بنیادین انسان نظیر مسکن-غذا-پوشاک می‌باشد. زیرا یکی از راه‌های اصلی تعریف خود (انسان) در عصر تکنولوژی و ارتباطات فضای مجازی است. ما از طریق صفحات اجتماعی تا حدود زیادی شخصیت و علائق خود یا آن چیزی را که دوست داریم با آن شناخته شویم، نشان می‌دهیم.
کرونای مجازی را جدی بگیریم!
در مورد فواید و مضرات این حوزه‌ی نسبتا نوظهور ـ که امروزه جزو لاینفکی از زندگی روزمره ماست و حتی به اعتقاد برخی یکی از ملزومات انسان مدرن است، صحبت‌های بسیاری شده که جای بحث بسیاری دارد؛ اما آنچه ما در این مدت در حوزه‌ی رفتار کاربران در فضای مجازی مشاهده می‌کنیم، تجربه بسیار جدیدی است که تمام دغدغه‌مندان و برنامه ریزان حوزه‌ی فرهنگ را با شگفتی مواجه کرده است. جابجایی و وارونگی ارزش ها و هنجارها، یکی از مصداق‌های اصلی در حوزه‌ی فضای مجازی می‌باشد. این وارونگی و جابجایی هنجارها و ارزش ها بدین معناست که آن دسته ای از رفتار و آداب و رسوم که توسط حاکمیت و عرف به عنوان رفتار موجه در حوزه زندگی فردی و اجتماعی مشخص و تعریف و همچنین توسط خانواده و آموزش وپرورش نهادینه شده است با تغییرات بسیار مواجه شده است.
مادر فضای مجازی شاهد بسیاری از رفتار‌های خارج از عرف مورد تایید جامعه هستیم. نکته‌ی جالب تر از انجام این قبیل هنجارشکنی ها، تایید و بالاتر از آن دنباله روی بسیاری از کاربران فضای مجازی این نوع رفتار‌های هنجارشکن می‌باشد.
این دنباله روی بی چون و چرای کاربران در فضای مجازی که اکثر آنها نوجوان و جوان هستند، اگر به خوبی مدیریت نشوند، منجر به جهش معکوس فکری یک نسل می‌شود که به علت عدم برنامه ریزی صحیح و عقلانی ضربه‌های فرهنگی بسیار سنگینی به جامعه وارد می نماید که قابل توصیف نمی‌باشد.
