به گزارش «شیعه نیوز»، حمید خاکباز متخصص روانشناسی گفت:میزان تعهد انسان به ابعاد مختلف زندگی با افزایش سن آن‌ها بیشتر می‌شود و ارتباط با بزرگسالان ممکن است دچار چالش شود. دوران قرنطینه و در خانه ماندن باعث شده است تا ارتباط دل‌ها به یکدیگر پیوند بخورد و افرادی که والدینشان در سنین بالاتر قرار دارند یا به بیماری‌های زمینه‌ای مبتلا هستند؛ نباید بی تفاوت به این موضوع نگاه کنند و باید از طریق شبکه حمایتی مانند تماس تلفنی جویای احوال پدر و مادر شوند تا از میزان نگرانی و استرس آن‌ها کاسته شود.
او در ادامه افزود: در واقع ما یک وظیفه ذاتی داریم که به والدین خود رسیدگی و کمک کنیم، زیرا والدین در این شرایط زمانی به حمایت شدید فرزندان خود نیاز دارند. فرزندان در ارتباط با والدین خود رفتار و احساسات متفاوتی دارند، اما وظیفه اخلاقی فرزندان است در این شرایط بحرانی و استرس زا به فکر امنیت روانی والدین باشند.
متخصص روانشناسی بیان کرد: خانواده‌ها باید در دوران ویروس کرونا برای حفظ آرامش و امنیت روانی والدین خود، یک شبکه حمایتی ایجاد کنند. بعنوان مثال فرزندان در راستای حمایت بیشتر می‌توانند برای تامین مواد غذایی و مورد نیاز والدین وارد عمل شوند و برای آن ها وسایل مورد نیاز را تهیه کنند. فرزندان با ایجاد شبکه حمایتی باید حس مراقبت و مسئولیت داشتن نسبت به والدین خود را در این دوران ثابت کنند تا از نگرانی و اضطراب آن‌ها کاسته شود.
خاکباز مطرح کرد:فرزندان می‌توانند خدمات درمانی مانند جواب آزمایش، قرار ملاقات با پزشک معالج، خدمات بهداشتی و مدیریت امور مالی را به صورت آنلاین پیگیری کنند تا یک تعادل عاطفی و جسمی در والدین ایجاد شود. شاید یک فرزند به تنهایی نتواند تمام این کار‌ها را رسیدگی کند؛ بنابراین توصیه ما مبنی بر تشکیل شبکه حمایتی توسط خانواده‌های نزدیک است تا با کمک هم بتوانند این خدمات را انجام دهند.
خاکباز تشریح کرد:شرایط سالمندان ممکن است با چالش بیشتر رو به رو شود و باید خانواده‌ها حمایت و مراقبت از سالمندان را به طور جدی‌تر پیگیری کنند. در برخی مواقع شاید والدین اعلام کنند که کار‌ها را انجام داده اند، اما فرزندان باید پیگیری‌های لازم را به صورت روزانه انجام دهند. همچنین فرزندان از چشم انداز برنامه‌های مورد نیاز برای پیشگیری و مراقبت در چند ماه آینده با والدین خود صحبت کنند و اطمینان بخش آن‌ها باشند.
او مطرح کرد:کرونا و قرنطینه در قالب یک چالش به خانواده‌ها کمک می‌کند تا یک شبکه حمایتی تشکیل و مراقبت‌های لازم را انجام دهند. همچنین دوران قرنطینه فرصتی است تا نسبت محبت افراد به والدین و اعضای خانواده‌ها محک زده شود تا بتوانند در آرامش و امنیت روانی یکدیگر موثر باشند.
