پاسخ اجمالی
دفع ادرار و مدفوع، براساس طبیعت ذاتی بدن بوده و هر بدن مادی، نیاز به آن دارد. اما علاوه بر این، می‌توان جنبه‌های دیگری را در نظر گرفت که ورای بحث مادی می‌باشد. از امام باقر( علیه السلام ) در مورد پديد آمدن مدفوع در انسان و علت آن سؤال شد؟ آن‌حضرت فرمود: «به خاطر كوچک نمودن انسان بوده تا متوجه شود كسى كه حامل اين چیز خبيث و پست است، تكبر نكند».[1] این مورد و مواردی از این دست، می‌تواند نوع نگاه ما را از جنبه مادی گسترش داده و به جنبه‌های دیگر نیز متوجه سازد.
به همین جهت آدابی برای تخلی ذکر شده که به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم:
1. دعا از جمله مواردی است که انسان در هر حال می‌تواند آن‌را ابراز دارد؛ یکی از آنها، حالت تخلی است؛ امام صادق( علیه السلام ) در این‌باره در روایاتی می‌فرماید:
«زمانی که وارد می‌شوی، بگو: "بسم الله اللهم إنی أعوذ بك من الخبيث المخبث الرجس النجس الشيطان الرجيم" و زمانی که خارج می‌شوی بگو: "بسم الله الحمد لله الذي عافانی من الخبيث المخبث و أماط عنی الأذى"».[2] «اشکالی ندارد که انسان ذکر خداوند را بگوید حتی در حالت بول کردن. همانا ذکر خداوند نیکو است پس هرگز از ذکر خداوند ملول نشو».[3]
«اگر اذان را شنيدى و در حال تخلى بودى پس مثل آنچه را كه مؤذن مىگويد تو نيز بگو و نيز در اين حال ذكر خداى عزوجل را ترک مكن؛ زيرا ذكر خدا در هر حال پسنديده و خوب مىباشد».[4]
«چون يكى از شما بر سر خلاء عطسه زند خدا را در دلش حمد كند».[5]
پیرامون دعا در حالت خاصی از تخلی ر.ک: دعا هنگام قضای حاجت
2. آداب تخلی این است که انسان در آن حال صحبت نکند که بنابر روایات، صحبت کردن در حال تخلی مکروه است، امام رضا( علیه السلام ) می‌فرماید: «رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) نهى كرده از اين‌كه كسى در هنگام قضای حاجت جواب كسى را بدهد يا اين‌كه با كسى صحبت كند و این کراهت تا زمانی است که فارغ شود».[6]
3. ایستاده بول کردن از دیگر مکروهات تخلی است؛ پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: «در حالت ايستاده بدون علت بول كردن از رفتارهاى نابجا و غير انسانى است».[7]
4. یکی دیگر از آداب تخلی که البته برخلاف آداب دیگر، حکم حرمت دارد؛ رو به قبله و یا پشت به قبله بودن است؛ امام صادق( علیه السلام ) می‌فرماید: «پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) از این‌که در حالت دفع ادرار يا مدفوع رو به قبله یا پشت به قبله باشد، نهی کرده است».[8]
از امام رضا( علیه السلام ) پرسيدند آداب دستشوئی رفتن و قضاى حاجت چيست؟ آن‌حضرت فرمود: «رو به قبله مكن و پشت به آن نيز منشين ...».[9] فقها نیز به پیروی از روایات چنین فتوا داده‌اند: «موقع تخلّى بايد طرف جلوى بدن، يعنى شكم و سينه رو به قبله و پشت به قبله نباشد».[10]
5. زیاد نشستن در دستشوئی نیز از مکروهات است؛ امام باقر( علیه السلام ) فرمود: «طول دادن و زياد نشستن براى تخلى موجب پيدا شدن بواسير میشود».[11]
6. برای ورود به دستشوئی و حتی در حال قضای حاجت، مستحب است که سر پوشانده شود.[12] چنان‌که در روایتی آمده است: «امام صادق( علیه السلام ) زمانی که وارد مستراح می‌شد، سر خود را می‌پوشاند».[13]
7. برخی منابع به صورت غیر روایت ذکر کرده‌اند که از آداب قضای حاجت، ورود با پای چپ و خروج با پای راست است. منابعی که این مطلب را بیان داشته‌اند، در ظاهر آن‌را به عنوان روایت نقل نکرده‌اند[14] هر چند برخی از محققان احتمال داده‌اند که این مطلب روایت بوده باشد.[15] به هر حال؛ اجماع و یا شهرت آن است که این عمل نیز از مستحبات تخلی است.[16]
[1]. «سألته عن الغائط فقال تصغير لابن آدم لكي لا يتكبر و هو يحمل غائطه معه»؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 275، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 3، ص 16، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ اصفهانی (مجلسی اول)، محمد تقی، لوامع صاحبقرانی، ج 1، ص 291، مؤسسه اسماعیلیان، قم، چاپ دوم، 1414ق.
[3]. «لا بأس بذكر الله و أنت تبول فإن ذكر الله حسن على كل حال فلا تسأم من ذكر الله»؛ ابن فهد حلّی، جمال الدین احمد بن محمد، عدة الداعی و نجاح الساعی، ص 254، دار الکتاب العربی، چاپ اول، 1407ق.
[4]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 1، ص 314، قم، مؤسسه آل البیت( علیه السلام )، قم، چاپ اول، 1409ق.
[5]. «إذا عطس أحدكم و هو على خلاء فليحمد الله في نفسه»؛ حمیری، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، ص 74، قم، مؤسسه آل البیت(علیهم السلام)، چاپ اول، 1413ق.
[6]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا( علیه السلام )، محقق، مصحح، لاجوردی، مهدی، ج 1، ص 274، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق؛ مجلسی، محمد باقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، محقق، مصحح، رجائی، مهدی، ج 1، ص 130، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1406ق.
[7]. «البول قائما من غير علة من الجفاء»؛ شیخ صدوق، الخصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 54، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.
[8]. «نهى رسول الله عن استقبال القبلة ببول أو غائط»؛ وسائل الشيعة، ج 1، ص 302.
[9]. «سئل أبو الحسن الرضا ما حد الغائط فقال لا تستقبل القبلة و لا تستدبرها ...»؛ شیخ صدوق، المقنع، ص 20، قم، مؤسسة امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، چاپ اول، 1415ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 77، ص 182، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[10]. امام خمینی، توضیح المسائل(محشّی)، گردآورنده، بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 1، ص 56، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.
[11]. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، محقق، مصحح، موسوی خرسان، حسن، ج 1، ص 352، تهران، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[12]. توضيح المسائل، ج 1، ص 65.
[13]. تهذيب الأحكام، ج 1، ص 24؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 24، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
[14]. کفعمی، ابراهیم بن علی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص 2، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ اول، 1418ق؛ شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 1، ص 6، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق.
[15]. مجلسی اول، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، موسوی کرمانی، سید حسین، اشتهاردی، علی‌پناه، طباطبائی، سید فضل الله، ج 1، ص 104، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانپور، قم، چاپ دوم، 1406ق.
[16]. ر.ک: موسوی خویی، سید ابو القاسم، التنقیح فی شرح العروة الوثقی، مقرر: غروی، میرزا علی، الطهارة 3، ص 449، قم، تحت اشراف جناب آقای لطفی، چاپ اول، 1418ق؛ طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی (المحشّی)، گردآورنده: محسنی سبزواری، احمد، ج 1، ص 326، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.
T
