در روایت آمده است، اگر تمام مردم به ولایت امام علی(علیه السلام ) اقرار می‌کردند، خدا دوزخ را نمی‌آفرید. با این فرض، تکلیف عذاب گناهکاران اقوام قبل از اسلام چه می‌شود؟

شیعه نیوز:
پرسش
با توجه به این روایت که؛ «اگر مردم بعد از پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) با امیر المؤمنین علی(علیه السلام ) بیعت می‌کردند خداوند جهنم را خلق نمی‌کرد»، تکلیف اقوام قبل از پیامبر مانند قوم ثمود و عاد چه می‌شد؟
پاسخ اجمالی
در روایتی در این‌باره می‌خوانیم: رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: «خداوند به من وحى کرد: اگر همه مردم روى زمین به امامت على(علیه السلام ) معتقد بودند، من آتش جهنم را خلق نمی‌کردم».[1]
این روایت تنها ناظر به بیعت بعد از پیامبر گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) نیست، بلکه یا ناظر به آن است که ولایت حضرت علی(علیه السلام ) در زمان‌های گذشته از آدم تا خاتم وجود داشته است، چنان‌که در حدیثی از امام رضا(علیه السلام ) نقل شده است: «ولایت حضرت علی(علیه السلام ) در تمام کتاب‌های پیامبران نوشته شده است و خدا هیچ پیغمبرى مبعوث نکرده مگر با عقیده به نبوّت محمد( صلی الله علیه و آله و سلم ) و امامت على(علیه السلام )».[2]
بر این اساس، اقوامی؛ نظیر ثمود و عاد نیز باید ایمان به نبوّت پیامبری حضرت محمد( صلی الله علیه و آله و سلم ) و وصایت امام علی(علیه السلام ) در آینده می‌داشتند چنانچه ما نیز اکنون باید ایمان به وقوع قیامت در آینده داشته باشیم.
شیخ حرّ عاملی در توجیه و توضیح حدیث مورد بحث می‌گوید: براى ولایت حضرت على(علیه السلام ) شروطى است که اگر آنها نباشند، تنها قبول ولایت على(علیه السلام ) کافى نیست و آنها عبارت‌اند از:
1. اقرار به یگانگى خداوند و عدالت او و نبوّت و معاد.
2. اقرار به امامت سایر ائمه اطهار(علیه السلام ) هم داخل در اقرار به امامت على(علیه السلام )  است.
3. اقرار به اصول بالا قبول نمی‌شود مگر به وسیله اعتقاد و اقرار به ولایت حضرت على(علیه السلام ) و این سخن مسئله‌اى است که با براهین قطعى و علمى و دینى مسلّم شده است. و واجب شدن اقرار به ولایت على(علیه السلام ) منحصر به امت اسلام نیست، بلکه به واسطه احادیث متواتر؛ پیامبران گذشته هم موظّف به شناخت ولایت حضرت على می‌باشند.
به مطالب بالا این نکته هم اضافه می‌شود که امام صادق(علیه السلام ) فرمود: «خداوند هیچ عملى را بدون معرفت (شناخت توحید، نبوّت، معاد، امامت و عدل) قبول نمی‌کند. همچنین معرفت بدون عمل را هم نمی‌پذیرد». و یا این‌که سخنان مکرر امامان(علیه السلام ) که فرموده‌اند: «شیعیان ما کسانى هستند که به خداوند ایمان و تقوا داشته باشند». باز هم فرموده‌اند: «جزو شیعیان ما نیستند کسانى که در شهرى و کشورى باشند که صد هزار جمعیت داشته باشد و در میان جمعیت مردمى از آنها با تقواتر باشند».
پس با توجه به مطالب بالا مضمون این حدیث روشن می‌گردد که اگر همه مردم اقرار به وحدانیت خداوند و عدل او و نبوت همه انبیا داشته باشند و همه اوصیای پیامبران گذشته را قبول کنند و به امامت ائمه هم مؤمن باشند و به معاد هم معتقد باشند و عمل هم بکنند، نیازى به آفرینش جهنم نیست. اگر می‌بینیم در این حدیث فقط ولایت حضرت على(علیه السلام ) را ذکر کرده از لحاظ اهمیت است و مضمون حدیث نشان می‌دهد که همه آن اعتقادات بدون این اقرار در نزد خداوند قبول نیست و شرط نجات از آتش جهنم این است که همه آن اعتقادات توأم با اعتقاد به ولایت و امامت باشد.[3]
همچنین می‌توان گفت که؛ این روایت در صدد آن است که با «لو امتناعیه»، عظمت ولایت امام علی(علیه السلام ) را اعلام نماید.
[1]. شیخ صدوق، الامالی، ص 657، تهران، کتابچی، چاپ ششم، 1376ش؛ شیخ حر عاملی، الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة (کلیات حدیث قدسی)، ص 467، تهران، دهقان، چاپ سوم، 1380ش.
[2]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد (صلّی الله علیهم)، محقق، مصحح، کوچه باغی، محسن بن عباسعلی،‏ ج ‏1، ص 72، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏1، ص 437، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة (کلیات حدیث قدسى)، ص 467 – 468.

T