به گزارش «شیعه نیوز»، هیپوکندریا ، خود بیمار انگاری یا ترس از بیمار شدن از نظر تکنیکی به عنوان نوعی فوبیا طبقه‌بندی نمی‌شود. در آخرین نسخه کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری، ویرایش پنجم (DSM-5) ، این اصطلاح حذف شده‌است. خودبیمارانگاری در حال حاضر، در بیش‌تر آدم‌هایی که قبلاً به آن مبتلا شده بودند، به عنوان اختلال علائم جسمانی یا اختلال اضطراب بیماری معرفی می‌شود. با این حال، برخی احساس می‌کنند که هیپوکندریا (خودبیمارانگاری) باید مجددا به عنوان نوعی فوبیا طبقه‌بندی شود زیرا این بیماری هم نوعی ترس را نشان می‌دهد.
۱. هیپوکندریا چیست
هیپوکندریا یا ترس از بیمار شدن و نوزوفوبیا هر دو ترس از بیماری هستند. اما تفاوت این دو در ماهیت دقیق ترس است. نوزوفوبیا ترس از ابتلا به یک بیماری خاص مانند سرطان یا دیابت است. هیپوکندریا ترس از این است که علائم جسمی موجود ممکن است در اثر یک بیماری تشخیص داده نشده باشد.
۲. علائم
اگر به هیپوکندریا یعنی ترس از بیمار شدن یا خود بیمار انگاری مبتلا هستید، احتمالاً برخی علائم جسمی جزئی مانند سردرد، درد مفاصل یا تعریق را بسیار جدی می‌گیرید. حتی ممکن است متقاعد شوید که این علائم ناشی از یک بیماری جدی هستند، به حدی که دچار وسواس فکری شوید و وضعیت سلامتی‌تان را بارها و بارها چک کنید.
واکنش برخی از افراد مبتلا به هیپوکندریا (خودبیمارانگاری یا ترس از بیمار شدن) نیاز به اطمینان خاطر مداوم است. آن‌ها ممکن است علی‌رغم آزمایشاتی که نشان می‌دهند همه چیز طبیعی است و مشکلی وجود ندارد، مرتباً به پزشک مراجعه کنند. به علاوه، ممکن است مرتباً از علائم و نشانه‌هایی که تجربه می‌کنند به دوستان و اعضای خانواده شکایت کنند!
سایر کسانی که از هیپوکندریا رنج می‌برند ممکن است در نقطه‌ای درست مقابل گروه اول واکنش نشان بدهند. آن‌ها ممکن است از ترس شنیدن خبر بد، از مراجعه به پزشک پرهیز کنند یا ممکن است تمایلی به صحبت کردن از ترس‌شان با خانواده و نزدیکان‌شان نداشته باشند، یا به این دلیل که هراس دارند نگرانی‌های‌شان تایید شود یا از ترس این‌که کسی آن‌ها را جدی نخواهد گرفت، هیچ حرفی از علائم‌شان به دیگران نگویند.
۳. خطرات
کسانی که به خودبیمارانگاری (ترس از بیمار شدن) مبتلا هستند، ممکن است به راحتی وارد چرخه‌ی تکرار وارسی و بررسی خودشان شوند. بسیاری از علائم جسمی بیماری نیز می‌تواند در اثر استرس ایجاد شود. درد مفاصل و عضلات، عرق کردن، حالت تهوع و اختلالات پوستی برخی از علائم جسمی رایج هستند که افراد مبتلا به هیپوکندریا (خودبیمارانگاری) را نگران می‌کنند. این نگرانی به نوبه خود می‌تواند باعث بدتر شدن این علائم و بروز علائم جدید شود. چنان‌چه در بالا گفته شد، گروهی از افراد مبتلا به هیپوکندریا (خودبیمارانگاری) ممکن است از درمان پزشکی به طور کلی اجتناب کنند، روندی که قطعا سلامتی آن‌ها را به خطر می‌اندازد.
۴. اختلالات همزمان
اگرچه محققان هنوز مطمئن نیستند که چه عواملی سبب بروز هیپوکندریا (ترس از بیمار شدن) می‌شود، اما در غالب مواقع میان این اختلال و اختلالات اضطرابی همپوشانی وجود دارد. افرادی که به هیپوکندریا مبتلا می‌شوند، ممکن است از موارد دیگر فوبیا، اختلال اضطراب عمومی و / یا اختلال هراس همراه با آگورافوبیا رنج ببرند.
۵. درمان
سابقا تصور می‌شد که هیپوکندریا غیرقابل درمان است. با این حال، تحقیقات جدید نشان داده‌اند که برخی از درمان‌ها می‌توانند مؤثر باشند. رفتار-درمانی شناختی به گزینه‌ای محبوب برای درمان هیپوکندریا (ترس از بیمار شدن) تبدیل شده‌است. این نوع درمان به مبتلایان کمک می‌کند تا اضطرابی را که نسبت به علائم جسمی دارند، مدیریت کنند. این روند به نوبه‌ی خود می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.
بازدارنده‌ی بازجذب سروتونین (SSRIs) نوعی دارو است که می‌تواند به درمان هیپوکندریا (خودبیمارانگاری) کمک کند. این داروها معمولاً به عنوان داروهای ضد افسردگی شناخته می‌شوند و با تأثیر بر سطح سروتونین در مغز فعالیت می‌کنند. برخی از این داروها عبارتند از: سرترالین، پاروکستین، فلوکستین.
۶. کمک گرفتن
اگر مدام بابت علائم جسمانی که تجربه می‌کنید، نگران هستید، مهم است که به دنبال معالجه باشید. به طور کلی بهتر است ابتدا به پزشک‌تان مراجعه کنید تا خیال‌تان راحت شود که هیچ مشکل جدی وجود ندارد. اگر پزشک‌تان هیچ بیماری یا اختلالی در شما پیدا نکرد، قدم بعدی مراجعه به یک متخصص بهداشت روان است. هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری درمان نشده در نهایت می‌تواند باعث شود شما به دلیل ترس از ابتلا به بیماری‌ها، فعالیت‌های زندگی‌تان را محدود کنید. با این وجود، با درمان می‌توانید علائم‌تان را تحت کنترل نگه دارید و در زندگی روزمره‌تان آرام و راحت پیش بروید.
