به گزارش «شیعه نیوز»، چین هفته گذشته اعلام کرد که اولین پیوند عضو را بر روی زن 59 ساله ای که از مشکل حاد ریوی به دلیل مبتلا شدن به ویروس کرونا رنج می برد،انجام داده است.
اما این واقعیت که این بیمار تنها پنج روز برای پیدا شدن مجموعه کاملی از ریه ها از سوی یک اهدا کننده منتظر بود پرسش هایی را در مورد مقیاس و دامنه برنامه غیرقانونی برنامه برداشت ارگان در این کشور ایجاد می کند.
نگرانی های فزاینده ای وجود دارد مبنی بر این که بیش از سه میلیون مسلمان که در اردوگاه های اجباری سین کیانگ نگهداری می شوند به عنوان پشتوانه اضطراری در صورت تقاضا برای بیماران کرونایی چینی مورد استفاده قرار می گیرند.
نشریه «بیتر وینتر» که به افشای نقض حقوق بشر در چین اختصاص دارد در گزارشی در این باره نوشت: در حالی که در سراسر جهان زمان انتظار برای دیافت یک ریه از سوی یک اهدا کننده مناسب می تواند سالها باشد ، چین در هفته های اخیر نشان داده است که فقط به چند روز برای این کار نیاز دارد.
این سوء ظن ها از آنجا به وجود می آید که چین یکی از پایین ترین نرخ های اهدا کنندگان عضو در جهان را دارا می باشد ، در حالی که نرخ اهدا کننده داوطلبانه برای هر دو میلیون شهروند تنها یک نفر است و این در مقایسه با ایالات متحده آمریکا که در آن نام 45٪ مردم به عنوان اهدا کننده ارگان ثبت شده اند،میزان بسیار کمی به شمار می آید.
بر اساس گزارش مجله تحقیقات زیست پزشکی ، از 1.5 میلیون شهروند چینی که هر سال نیاز به اهدا کننده عضو دارند کمتر از 10 هزار نفر موفق به دریافت عضو می شوند را دریافت می کنند و این نشان دهنده نسبت 1 به 150 عرضه به تقاضاست.
بر اساس حکم نهایی ارائه شده از سوی «China Tribunal» -یک گروه مستقل که متشکل از فعالان حقوق بشر و وکلای انگلیسی است - چین برای برآورده کردن این کمبود تقاضا یک برنامه برداشت غیرقانونی و اجباری در مقیاس صنعتی ایجاد کرده است .
در گزارش این گروه آمده است: برداشت اجباری اعضای بدن در چند مکان در چین در موارد متعدد برای مدت حداقل 20 سال گذشته اتفاق افتاده است و تا امروز ادامه دارد.
بر اساس این گزارش،تعداد زیادی از اهدا کنندگان در بیمارستان های چین در دسترس بوده اند که اعضای بدن آنها را بر اساس تقاضا می توان استخراج کرد و این مصادف شده است با حضور تعداد زیادی از مسلمانان اویغور در بیمارستان ها که مجبور به انجام آزمایش های پزشکی با تمرکز روی اعضای بدنشان شده اند.
«اینور توتی» ، جراح سابق آنکولوژی در سین کیانگ که نزد سازمانهای حقوق بشری اعتبار دارد ،توضیح می دهد که چگونه مقامات چینی در سین کیانگ به طور اجباری از بازداشت شدگان اویغور نمونه خون می گیرند تا یک پایگاه داده ها در مورد ارگان های زنده ایجاد کنند.
بر اساس این اطلاعات ،این امکان وجود دارد که بازداشت شدگان مسلمان اویغور ظرفیت برآورده کردن تقاضاهای داخلی و خارجی برای پیوند اعضا به ویژه در دورانی که این کشور با مشکل ویروس کرونا مواجه است،تامین کند.
آه دل مظلوم به سوهان ماند، گر خود نبُرد بُرنده را تیز کند