قرآن کريم از زبان حضرت عيسي عليه السلام مي فرمايد:
«قال اني عبدالله آتاني الکتاب و جعلني نبياً وجعلني مبارکا اين ما کنت و اوصاني بالصلوة و الزکوة ما دمت حيا، و براً بوالدتي و لم يجعلني جبارا شقيا، والسلام علي يوم ولدت و يوم اموت و يوم ابعث حيا» (سوره مريم، آيات 30 - 33)
ترجمه: (عيسي فرمود:) من بنده خدايم، به من کتاب داده و پيامبر ساخته است. و مرا هر جا که باشم مبارک گردانده، و مرا تا تا زندهام به نماز و زکات سفارش فرموده است. و مرا نيکوکار به پدر و مادر قرار داده و جبار و شقي نساخته است. و درود بر من روزي که به دنيا آمدم و روزي که ميميرم و روزي که زنده برانگيخته ميشوم.
بين حضرت عيسي در مسيحيت و امام حسين عليه السلام در امت اسلام وجه شباهت هايي هست.
از جهت مادر
از آن جمله از حيث مادر که هم حضرت مريم عليهاالسلام «سيدة النساء» (سرور زنان) است و هم حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام
درباره حضرت مريم قرآن ميفرمايد: «و اذ قالت الملائکة يا مريم ان الله اصطفيک و طهرک و اصطفيک علي نساء العالمين» (سوره آل عمران، آيه 42)
ترجمه: و آنگاه که فرشتگان گفتند: اي مريم! خداوند تو را برگزيده و پاکيزه ساخته و بر تمام زنان جهان (زمان خودت) برتري داده است.
در احاديث نيز وارد شده که نظير اين خطاب براي حضرت زهرا واقع شده است.
شاعر ميگويد:
فان مريم احصنت فرجها ***و جاءت بعيسي کبدر الدجي
فقد احصنت فاطم وجهها ***و جاءت بسبطي نبي الهدي
يعني مريم دامن خويش از آلودگي نگه داشت و عيسي را که ماه تابان شبهاي تار است به دنيا آورد.
فاطمه نيز روي خود را «از غير خدا» بازداشت و دو نواده پيامبر هدايت را به دنيا آورد.
مريم، صديقه آن امت است: «ما المسيح ابن مريم الا رسول قد خلت من قبله الرسل و امه صديقة کانا يأکلان الطعام » (سوره مائده، آيه 75)
ترجمه: مسيح بن مريم جز پيامبر نيست که پيش از او نيز پيامبراني زيست کردهاند، و مادر او صديقه (راستين) است که هر دو غذا ميخوردند.
حضرت زهرا نيز صديقه اين امت است. درباره هر دو «بتول عذرا» گفته شده است.
از جهت مدت حمل
شباهت ديگر بين حضرت عيسي و امام حسين، در مدت حمل است.
در حديث است (نفس المهموم، ص 6، و بحار، جلد دهم، باب 11 ) که مدت حمل سيدالشهداء شش ماه طول کشيد و هيچکس شش ماهه متولد نشد که در عين حال بماند مگر حسين و عيسي عليهما السلام.
در حديث ديگري آمده است که آيه زير اشاره است به سيدالشهداء:
«و وصينا الانسان بوالديه احسانا حملته امه کرها و وضعته کرها و حمله و فصاله ثلثون شهرا حتي اذا بلغ اشده و بلغ اربعين سنة قال رب اوزعني ان اشکر نعمتک التي انعمت علي و علي والدي و ان اعمل صالحا ترضيه و اصلح لي في ذريتي اني تبت اليک و اني من المسلمين» (سوره احقاف، آيه 15)
ترجمه: و به انسان سفارش کرديم به پدر و مادرش نيکي کند که مادرش با زحمت دوران بارداري و وضع حمل او را گذراند، و دوران بارداري و شيرخوارگي وي سي ماه به طول انجاميد تا اينکه به حد بلوغ و رشد خود رسيد و چهل ساله شد. گفت: پروردگار من! مرا الهام ده تا نعمتي را که بر من و پدر و مادرم ارزاني داشتهاي سپاس گزارم و عملي شايسته کنم که مورد پسند تو باشد، و فرزندان مرا صالح گردان، همانا من به درگاهت تو به ميکنم و من از مسلمانان هستم.
عيسي «برا بوالدتي» بود و حسين «وصينا الانسان بوالديه احسانا». عيسي گفت: « اني عبدالله»؛ درباره حسين نازل شد:« اني من المسلمين».
«عمرو بن سعيد بن عاص اشدق» حاکم مکه نامهاي نوشت به سيد الشهدا و او را از نفاق و درگيري پرهيز داد.
حضرت در جواب نامهاش نوشت: «لم يشاقق الله و رسوله من دعا الي الله و عمل صالحا و قال اني من المسلمين»
ترجمه: کسي که به سوي خدا ميخواند و عمل شايسته ميکند و مي گويد من از مسلمانانم، با خدا و رسول نزاع نکرده است.
اين سخن اشاره است به اين آيه کريمه: «و من احسن قولا ممن دعا الي الله و عمل صالحا و قال انني من المسلمين» (سوره فصلت، آيه 33)
ترجمه: و چه کسي خوش گفتارتر است از آنکس که به سوي خدا ميخواند و عمل شايسته ميکند و گويد که من از مسلمانانم.
در باب حمل عيسي نه ساعت و نه روز هم گفته شده است.
از جهت نحوه حمل
ضمنا شباهتي هم در نحوه حمل و وضع هست که هر دو کرها بوده است؛ اما مريم به خاطر اينکه فرشته بر او ظاهر شد و مريم گفت: اني اعوذ بالرحمن منک ان کنت تقيا (من از تو به خدا پناه مي برم اگر پرهيزکار باشي) و گفت: يا ليتني مت قبل هذا (اي کاش قبل از اين مرده بودم.)
و حضرت زهرا به واسطه اينکه پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم خبر داده بود که «فرزند او» کشته خواهد شد، و چون به حضرت گفته شد که ائمه معصومين عليهم السلام از ذريه او خواهند بود، راضي شد.
در باب حمل حضرت سيدالشهدا اگر تولد آن حضرت در سوم شعبان و تولد امام حسن مجتبي عليه السلام در نيمه رمضان باشد، ممکن نيست آنچه در بعضي روايات رسيده که فاصله آنها شش ماه و ده روز است درست بيايد. شش ماه و ده روز، با رواياتي منطبق است که تولد حضرت را در آخر ربيع الاول ذکر کرده.
از جهت مبارک بودن
همچنين در زمينه مبارک بودن نيز بين اين دو شباهت وجود دارد.
عيسي عليه السلام مي فرمايد: «و جعلني مبارکا» ترجمه: مرا مبارک قرار داد.
و درباره امام حسين نيز آمده است: « و جعل الشفاء في تربته و الاجابة تحت قبته و الائمة في ذريته »
ترجمه: خداوند شفا را در تربت او و اجابت دعا را زير بارگاه او و ائمه معصومين عليهم السلام را از نسل وي قرار داده است.
