به گزارش «شیعه نیوز»، دردهای نوروپاتی معجونی از دردهای مزمنی هستند که به دنبال آسیب بافتی ایجاد می شود. در دردهای نوروپاتی، رشته های عصبی ممکن است آسیب دیده یا نا کارآمد و صدمه دیده باشند.
این مطالعه که در برزیل انجام شده است، نشان می‌دهد که می‌توان سم زهر مار را با محصور کردن در ذرات بسیار کوچک سیلیس کاهش داد. مطالعات اولیه در این زمینه نتایج امیدوارکننده‌ای ارائه می‌دهند.
سم اصلی یافت شده در زهر این مار زنگوله‌دار که Crotalus durissus terrificus نام دارد، کروتوکسین است. ده‌ها سال است که محققان در خصوص پتانسیل‌های درمانی این سم از یک اثر چشمگیر ضدالتهابی گرفته تا پتانسیل‌های ضدسرطانی آن مطالعه کرده‌اند.
کشف روشی برای کاهش ویژگی مضر سم کروتوکسین در ضمن حفظ و یا حتی تقویت اثر درمانی آن همواره برای محققان یک چالش بوده است. اما پس از ارائه روش جدیدی برای اعمال واکسن‌ها، محققان به راه حل بالقوه ای برای از بین بردن این مانع دست یافتند.
محققان در آزمایش‌های انجام شده بر روی اسب ها برای تولید سرم ضد دیفتری با وجود داشتن سم کزاز متوجه شدند که سیلیس باعث می‌شود آنتی ژن‌ها از قدرت کمتری برخوردار شوند و اثرات جانبی سم دیفتری را کاهش دهند.
این یافته محققان را بر آن داشت تا این موضوع را مورد بررسی قرار دهند که آیا ذرات سیلیس می‌توانند روشی مؤثر برای آزاد سازی کروتوکسین ارائه دهند. نتایج آزمایش های اولیه بر روی حیوانات نشان داد که فرمولاسیون «کروتوکسین/سیلیس» در واقع سمی تر از زمانی بود که کروتوکسین به تنهایی اعمال می شد. درحقیقت محققان با محصور کردن کروتوکسین در ذرات سیلیس توانستند دوز کروتوکسین اعمال شده را ۳۵ درصد افزایش دهند.
آزمایش‌های بعدی نشان داد که این فرمولاسیون جدید کروتوکسین، نه تنها در کاهش دردهای نوروپاتی حاد و مزمن موثر بود بلکه مدت زمان خاصیت ضد دردی آن را زمانی که با سیلیس اعمال می‌شد، افزایش می داد. این فرمولاسیون حساسیت به درد را تا ۴۸ ساعت پس از اعمال تنها یک دوز کاهش داد. این ساختار جدید ذرات سیلیس همچنین مانع از تجزیه کروتوکسین در معده شده که اجازه می دهد آن را به صورت خوراکی مصرف کرد.
همچنین این ساختار جدید سیلیس، آزادسازی کنترل شده کروتوکسین را در ارگانیسم تضمین می‌کند که این موضوع ویژگی ضد درد پایدار آن را توضیح می‌دهد.این تحقیق به رغم نتایج امیدوار کننده‌ای که دارد اما هنوز در مراحل اولیه خود بسر می‌برد. هنوز این فرمولاسیون جدید بر روی انسان‌ها آزمایش نشده است و حتی درصورت موثر بودن این فرمولاسیون جدید در کارآزمایی های بالینی، هنوز موانع دیگری وجود دارد که باید برطرف شوند.
