تحقیر و ضرب و شتم مسافران ایرانی توسط بازمانده بعثی در نجف

 

به گزارش «شيعه نيوز» به نقل از تابناک، پرواز 113 هواپیمایی «العراقیه» که قرار بود، ساعت 10 صبح روز چهارشنبه از نجف اشرف به سوی تهران حرکت کند، پس از آنکه ساعت ها با دیرکرد همراه شد، با اعتراض مسافران ایرانی روبه رو شد که این اعتراض برحق به توهین، تحقیر و ضرب و شتم برخی مسافرین منجر شد و تأسف بارتر اینکه یکی از مسافرین به شکل وحشیانه ای مورد اذیت قرار گرفت و اگر پا درمیانی مقامات کنسولگری و یکی از شخصیت های سیاسی ـ مذهبی عراق نبود، وی در حال بازداشت شدن به دست نیروهای امنیتی بود.

شاهدان عینی ماجرا را اینگونه برای خبرنگار ما شرح دادند:

«پرواز 113 العراقیه، طبق بلیت قرار بود ساعت 10 صبح به وقت عراق ـ 11/30 به وقت ایران ـ به سوی تهران پرواز کند که در همین حین به ما اعلام کردند برای جلوگیری از مشکلات احتمالی، از ساعت 6 در فرودگاه حاضر باشید. پس از گذشت چند ساعت، هنگامی که مسافران، گذرنامه هایشان مهر خروج از عراق خورد، به سالن خروجی برای پرواز وارد شدند. این در حالی بود که فرودگاه، دارای کمترین امکانات رفاهی بود و جز یک بوفه کوچک، هیچ امکانی برای تهیه غذا و حتی آب نبود.

این بوفه لیوان های آب را به قیمت بیش از هزار تومان عرضه می کرد که البته گرم هم بود. سالن فرودگاه بسیار گرم بود و به نظر نمی رسید دستگاه خنک کننده ای داشته باشد. برخی مسافران که کودکانی به همراه خود داشتند، به شدت در عذاب بودند.
خلاصه، ساعت ها از زمان اعلام شده برای حرکت هواپیما گذشته بود، ولی از انجام پرواز خبری نبود. وقتی هیچ اطلاع رسانی به مسافران نشد، چند تن از مسافران با مراجعه به تنها شخصی که احتمال می رفت آگاه باشد، وضعیت را جویا شدند. وی نیز با بی اعتنایی و بی احترامی تمام می گفت: به من ربطی ندارد و نمی دانم پرواز کی انجام می شود.

در همین هنگام بود که به دلیل این بی احترامی میان آنان بحثی در گرفت و وقتی یکی از مسافران معترض شد که: « فرودگاه هیچ امکاناتی ندارد و زن و بچه های ما با اینکه دوازده ساعت اینجا هستند، نه پذیرایی شده اند و نه فروشگاهی هست که بتوانیم آب و غذا تهیه کنیم»، نیروهای امنیتی فرودگاه شروع کردند به ضرب و شتم این مسافر ایرانی و یکی دو نفر که می خواستند به او کمک کنند.
همچنین در همین حین، وقتی همسر این مسافر ـ که به گفته خودش، پدر و برادرش شهید جنگ تحمیلی بودند ـ به سویش آمد، با لگد به شکمش زدند و به دنبال این رخداد، جو متشنج شد و نیروهای امنیتی خواستند این مسافر را با خود به سوی دیگر سالن ببرند که مردم در برابر آنها مقاومت کردند و شعار «الله اکبر» و «یا حسین» سر دادند که باعث شد نیروهای امنیتی او را رها کنند.

لحظاتی بعد شخصی که او را ژنرال خطاب می کردند و گفته می شد رئیس فرودگاه است، در جمع معترضین حاضر شد و گفت: تا این فرد را تحویل ندهید، اجازه نمی دهم پرواز انجام شود! و لحظاتی بعد با نیروهای بیشتری آمدند و گفتند که حتما باید این فرد را برای پاره ای از توضیحات ببرند؛ اما مسافران گفتند: ما یا همه می آییم یا نمی گذاریم وی را ببرید. در این میان، شخص ژنرال و نیروهای همراهش، شروع به توهین به ایرانیان و حتی برخی از مقامات کشورمان کردند، به گونه ای که گویی از تحقیر ما لذت می برند.

وقتی فضا خیلی متشنج شد، نزدیک ساعت 10 شب، مقداری مواد غذایی آوردند، ولی مسافران به نشانه اعتراض حاضر نشدند آنها را تحویل بگیرند.

گاه اذان مغرب رسید و مسافران گرسنه و تشنه در بلاتکلیفی، در گوشه و کنار سالن فرودگاه به اقامه نماز ایستادند، زیرا نمازخانه یا محل مناسبی برای خواندن نماز نبود. در همین حال، مأموران امنیتی از فرصت استفاده کرده و به رغم مقاومت فردی که با آنها درگیر شده بود و برخی مسافران که نزدیک وی بودند، او را روی دست گرفته و سپس با ضرب و شتم به سوی دیگر سالن یعنی سالن انتظار بردند، اما گذرنامه وی نزد همسرش مانده بود.

در این هنگام، اعتراض مسافران خسته و بی رمق بالا گرفت. پیش از این نیز برخی افراد که به نظر می رسید از مقامات باشند، با کنسولگری و برخی افراد تماس گرفته بودند که به دنبال آن، یکی از مقامات کنسولگری نیز در بین مسافران حاضر شد. نیروهای امنیتی فرودگاه خواهان حضور یکی از مسافران که به انگلیسی تسلط داشت شدند. وی می گفت وقتی به این مسافر رسیدم، دیدم از شدت ضرب و شتم در حالت نیمه بی هوشی است و حتی نیروهای امنیتی فرودگاه نیز از این وضع نگران شده بودند تا جایی که یکی از مقامات فرودگاهی، نزد ژنرال رفته و خواهان فیصله موضوع شد، اما او دست بردار نبود.

متأسفانه، به رغم آنکه همه گونه توهین و بی حرمتی به ما شده بود، برای جلوگیری از ایجاد دردسر برای هموطن بازداشت شده مان، حاضر به عذرخواهی شدیم تا موضوع پایان یابد؛ اما ژنرال عراقی که شمایلش به بعثی های زمان جنگ می ماند، حاضر به این کار نشد و می گفت باید گذرنامه او را تحویل بدهید.

در همین حال، یکی از فرزندان شهید حکیم وارد فرودگاه شد. وی که گویی پیشتر از موضوع آگاه شده بود، به همراه مقام کنسولگری پیگیر موضوع شد و تأکید کرد تا این موضوع حل نشود حاضر به ترک محل نیست.

سرانجام مقام کنسولگری اطمینان داد که اجازه نمی دهد این مسافر ایرانی را نگه دارند و با گرو گذاشتن گذرنامه سیاسی خود نزد مسافران، گذرنامه این مسافر را گرفت و تحویل طرف عراقی داد که ساعتی بعد پس از تصویر برداری از گذرنامه و پرسش و پاسخ هایی که برای تحقیر مسافر ایرانی بود و با پافشاری مقام کنسولی و آقای حکیم وی را آزاد کردند.

و این گونه بود که پرواز ساعت 11 شب به وقت عراق، در حالی که به مسافران به شدت تحقیر شده و وضعیت روانی بدی داشتند انجام شد؛ اما دشمنی ژنرال به همینجا ختم نشد و وقتی که هواپیما در فرودگاه امام به زمین نشست، مشخص شد که بار هیچ یک از مسافران این 113 فرستاده نشده بود».

پیگیری های خبرنگار «تابناک» در پی وقوع این رخداد، حکایت از آن دارد که مسافران استشهادی درباره چگونگی ماجرا، تهیه کرده و در اختیار کنسولگری ایران در نجف قرار داده اند.

این رفتار اخیر و رفتارهای مشابه با زایران ایرانی از سوی برخی مأمورین عراقی، در حالی صورت می گیرد که در سال گذشته، بیش از يك ميليون و دويست هزار زایر ايراني به عراق سفر کرده اند و درآمدی بیش از ششصد میلیون دلار را نصیب عراقی ها کرده است.

ناگفته نماند، با توجه به این سودرسانی ایرانی ها به عراق، جدای از کمک های دولت ایران به این کشور و نذوراتی که به عتبات عالیات اهدا می شود، منطق حکم نمی کند که مردم عراق، قدر این نعمت را دست کم برای حفظ منافع خود ندانند. برای همین گفته می شود برخی باقی مانده های حزب بعث ـ که بعید نیست ژنرال فرودگاه نجف نیز یکی از آنها باشد ـ از حضور ایرانی ها در عراق و گسترش این رابطه به شدت خشمگین بوده و از هر راهی با چنین برخوردهایی، در پی ایجاد اشکال در توسعه این رابطه هستند؛ رابطه ای که بیش از ایران، عراق و مردمش از آن سود می برند.

اما اکنون باید پرسید، آیا ایرانیانی که چنین باعث رونق عراق شده اند و حضورشان سود سرشاری برای عراقی ها دارد، شایسته چنین برخوردهایی هستند؟ اکنون خواست مسافران پرواز 113 نجف ـ تهران و دیگر ایرانیان این است که دولت ایران با جدیت این موضوع را پیگیری کرده و خواهان برخورد شدید از سوی دولت عراق با فرد خاطی شوند و همچنین به طرف عراقی هشدار دهند که سهل انگاری در برخورد با چنین رفتارهایی برای آنها هزینه های بسیاری خواهد داشت.

این موضوع نباید فراموش شود که هر چند مردم ایران حساب دولت و حکومت جدید عراق را کاملا جدا از حکومت دوران صدام معدوم می دانند، در کنار گسترش روابط با همسایه خود، خواهان حفظ عزت و شأن ایرانیان در کشور همسایه شیعی خود هستند.